Anton Pentegov via Shutterstock
Achtergrond

Als liefde lang duurt, gaat het op een gegeven moment vervelen, nietwaar?

Natalie Hemengül
17-6-2025
Vertaling: machinaal vertaald

Op welk punt heb je eigenlijk een langdurige relatie - na drie, vijf of tien jaar? En is dat het einde van de kriebels voor eens en altijd? Een expert legt het uit.

Aan het begin is alles rooskleurig. Je hormonen maken salto's en je hart gaat bijna net zo snel tekeer als de buurjongen die met zijn pas opgevoerde brommer een blokje om rijdt.

Mooi, dat verliefd zijn.

Mooi, dat verliefd zijn.

Mooi, dat verliefd zijn.

Maar wat gebeurt er als de vlinders in je buik langzamerhand opraken? Als de opwinding langzaam plaatsmaakt voor de routine van alledag? Ik praat met psychotherapeut en klinisch seksuoloog Dania Schiftan over wat een langdurig partnerschap kenmerkt en of het mogelijk is om de vonken van de aanvankelijke euforie vast te houden.

Dania, wat kenmerkt een langdurige relatie?
Dania Schiftan, klinisch seksuologe en psychotherapeute:Een langdurige relatie wordt niet alleen gekenmerkt door «we zijn al lang bij elkaar» maar ook door «we hebben samen geleerd om te gaan met veranderingen, om er voor elkaar te zijn - en om verbonden te blijven, zelfs als we tegenwind hebben».

Met andere woorden, of een relatie al drie, vijf of tien jaar duurt is in deze context niet zo doorslaggevend?
In de wetenschap wordt drie tot vijf jaar vaak genoemd als drempel voor een langdurige relatie. Ik zou echter zeggen dat een langdurige relatie begint wanneer een stel samen al crises heeft overwonnen, zich verder heeft ontwikkeld en een gevoel van stabiliteit en emotionele diepgang heeft opgebouwd.

Klinkt alsof relaties verschillende fasen doorlopen?
Dat is inderdaad het geval. Je kunt duidelijk verschillende fasen herkennen in partnerschappen - zowel in mijn psychotherapeutische werk met stellen als vanuit een wetenschappelijk perspectief.

Hoe zien deze fasen eruit?
Aan het begin staat de verliefdheidsfase: intens, hormonaal gedreven, gekenmerkt door idealisering en de beroemde roze bril. Deze duurt meestal tussen zes maanden en twee jaar, afhankelijk van de individuele dynamiek. Dan komt de consolidatiefase. De realiteit haalt het stel in: Verschillen worden zichtbaarder, het dagelijks leven komt op gang en de focus ligt steeds meer op hoe het koppel omgaat met conflicten, verwachtingen en individuele behoeften. Deze tijd is cruciaal - hier wordt duidelijk of het aanvankelijke «gevoel van saamhorigheid» zich zal ontwikkelen tot een duurzame relatie. Stellen die deze fase samen doorkomen, ontwikkelen een diepere band, gedeelde waarden en routines. En dan is er nog de zogenaamde volwassenheidsfase.

Is dit de fase die het begin markeert van een langdurige relatie?Precies! Voor mij begint het wanneer een stel niet langer alleen wordt gesteund door sterke gevoelens, maar actief en herhaaldelijk voor elkaar kiest - zelfs op moeilijke momenten. Wanneer de relatie niet zomaar makkelijk is en bewust wordt vormgegeven.

Waarom vinden we onze relaties zoveel opwindender in de datingfase?
Opwinding en opwinding gaan hand in hand. Er gebeurt veel in de beginfase van een relatie, zowel neurologisch als emotioneel. We zijn opgewonden, vol hormonen, vol nieuwsgierigheid, vol lust.

Klinkt fantastisch, nietwaar? Waarom verliezen we deze opwinding vroeg of laat?
Omdat het onze hersenen in een staat van stress brengt die ons veel energie kost. We raken minder geconcentreerd, ons beoordelingsvermogen wordt aangetast en ons vermogen om andere dingen te doen - zoals vriendschappen, werk of de dagelijkse organisatie - wordt aanzienlijk beperkt. Op een gegeven moment willen onze hersenen kalmeren uit deze noodtoestand. Het zoekt veiligheid, consistentie en voorspelbaarheid.

Welke effecten heeft deze «Tot rust komen» op de seksualiteit van stellen?
In de beginfase wordt seksualiteit sterk beïnvloed door externe factoren: de spanning, het onbekende, de hartkloppingen, de projecties. Dit laatste beschrijft het feit dat de eigen verlangens, ideeën, idealen, maar ook angsten en onzekerheden worden overgedragen op de ander. Voor velen werkt deze interactie als een lustkatalysator. Er ontstaat een «echo» tussen de hersenen, het hart en de genitaliën, die als extreem intens wordt ervaren. Tegelijkertijd ervaren anderen - mannen bijvoorbeeld - in deze vroege fase druk om te presteren, faalangst of emotionele overbelasting, wat zelfs kan leiden tot erectieproblemen.

Dus kersvers verliefd zijn is niet alleen mooi?
Het is ook uitputtend voor het lichaam. Na verloop van tijd sluipt de menselijke neiging naar efficiëntie erin.

Efficiëntie?
In het begin willen we alles ontdekken, uitproberen en voelen. Later worden veel dingen ingekort en gereduceerd tot «veilige nummers». Wat goed werkt krijgt de voorkeur - aanraking, posities, processen. In het proces gaat vaak juist datgene verloren wat in het begin zo aantrekkelijk was: het verlangen om te ontdekken, de speelse «zijgroenten» die een belangrijke artikel zijn voor opwinding. Een ander aspect dat de passie dimt is de zogenaamde «kleinste gemene deler».

Wat doet hij met ons?
In langdurige relaties hebben we de neiging om alles uit te sluiten wat de ander misschien niet leuk vindt. Reacties als een terugdeinzen, een defensieve opmerking of een geïrriteerde blik zorgen ervoor dat we bepaalde handelingen snel uit ons repertoire schrappen - ook al vinden we ze zelf misschien wel leuk. Als gevolg daarvan wordt seksuele interactie steeds beperkter en voorspelbaarder. De overgang van hormonale roes naar stabiliteit laat zien hoe duurzaam onze seksualiteit eigenlijk is.

Sluit een langdurig partnerschap opwinding categorisch uit?
Dat is een fascinerende vraag. Opwinding wordt vaak geassocieerd met nieuwigheid en het onbekende. Beide zijn minder aanwezig in een langdurige relatie. Sommige stellen brengen conflicten of onzekerheid in hun relatie, bijvoorbeeld door ruzie te maken of vreemd te gaan, om opwinding te creëren. Dit soort opwinding is echter meestal destructief.

Hoe kan opwinding op een constructieve en gezonde manier worden gekanaliseerd?
Bijvoorbeeld door nieuwe gedeelde ervaringen of fases van afstand door aparte vakanties. Het is ook de moeite waard om vertrouwde dynamieken in twijfel te trekken en te breken met alledaagse routines. Dit kan bijvoorbeeld door kleine, onverwachte acties of gebaren. Deze gerichte veranderingen activeren ons zenuwstelsel, wat weer nieuwe seksuele spanning opbouwt. Als stellen erin slagen om vertrouwde patronen te doorbreken, gaat de onderlinge band weer meer leven. Je ervaart elkaar opnieuw en de relatie blijft dynamisch en opwindend zonder afhankelijk te zijn van negatieve stressfactoren.

Zou je zeggen dat dit de sleutel is tot een succesvolle, langdurige relatie?
Het is zeker een belangrijk aspect waardoor stellen een nieuw soort opwinding kunnen ontwikkelen terwijl het vertrouwen en de intimiteit blijven groeien. De echte vaardigheid ligt in het voelen van een diepere opwinding, zelfs zonder de initiële opwinding van verliefdheid. Een opwinding die niet wordt gevoed door de plotselinge ontdekking van nieuwe dingen, maar door het opwindende gevoel om bij elkaar betrokken te raken en samen te groeien.

Je kunt alle andere artikelen uit de serie hier vinden:

Omslagfoto: Anton Pentegov via Shutterstock

23 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Als Disney-fan zie ik het leven altijd in roze, ik aanbid de serie uit de jaren 90 en zeemeerminnen maken deel uit van mijn religie. Als ik niet dans onder een douche van glitter, ben ik te vinden op logeerpartijtjes of voor de kapper. PS Spek is een van mijn favoriete voedingsmiddelen. 

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Achtergrond

    Jij en ik - en de smartphone: wat doet deze driehoeksverhouding met onze relatie?

    van Natalie Hemengül

  • Achtergrond

    "Kerstmis is de perfecte setting waarin verborgen conflicten tot scheiding kunnen leiden"

    van Martin Jungfer

  • Achtergrond

    De terugkeer van de tijd: grotere kinderen, meer vrijheid

    van Michael Restin

3 opmerkingen

Avatar
later