Wij ouders moeten, nee, willen idealiter rolmodellen zijn voor onze kinderen. Omdat we weten: Opvoeding gebeurt minder door te proberen (vaak tevergeefs) je kinderen dingen te leren. Nee, opvoeding gebeurt wanneer we letterlijk als rolmodel optreden, omdat onze kinderen ons imiteren, onze patronen kopiëren en van ons leren. Kortom, we voeden niet in de eerste plaats op door onze woorden, maar door ons dagelijks gedrag en onze daden, zoals ook onderwijsadviseur Maya Risch opmerkt in een interview met Galaxus.
1. Regels die ik ook zou volgen als ik kinderloos was
.
De regels die voor mij logisch zijn en die ik ook zonder vaderplichten zou volgen. Deze omvatten het niet laten rondslingeren van afval, het niet schaden van andere mensen of ..., meer kan ik helaas niet bedenken. Ik zou bijvoorbeeld "respect voor anderen" kunnen noemen. Maar hoe zit het met het avondeten? Ben ik het niet alleen die weer eens vrolijk over anderen poept? En wat was dat ook alweer over "geen media aan tafel"? Geen probleem: ik heb mijn kinderen duidelijk gemaakt dat het kijken naar skiwedstrijden niet onder de noemer "media" valt.
2.2. voorwaardelijk verstandige regels, die ik als vader toch volg.Dan zijn er regels die voor mij maar beperkt zinvol zijn, maar waarin ik de zin van mijn voorbeeldgedrag herken. Een voorbeeld is het verlaten kruispunt waar de voetgangerslichten op rood staan. Als ik alleen was, zou ik zonder aarzelen de (verlaten) straat oversteken. Maar als mijn kinderen bij me zijn - of als er andere kinderen bij het zebrapad staan - dan wacht ik beleefd tot het stoplicht op groen springt. Ik wil niet de schuld krijgen als een kind wordt aangereden, alleen omdat het de volgende keer door rood oversteekt omdat het dit heeft afgekeken van een idiote volwassene..3. Regels die voor mij logisch zijn, maar die ik toch niet volg.En dan zijn er de regels die voor mij in principe logisch zijn, maar die ik zelden volg. Het belangrijkste voorbeeld hiervan is het dragen van een velohelm. Ik draag altijd een helm als ik op een racefiets rijd of langere afstanden afleg. Maar als ik met mijn kinderen een rustig fietstochtje maak, zou het nooit in me opkomen om een fietshelm te dragen, wat me niet alleen straffe blikken van andere ouders heeft opgeleverd. Nee, sommige ouders hebben me zelfs in mijn gezicht gezegd dat ik een rolmodel ben voor mijn kinderen en dat ik daarom een helm moet dragen. [[image:59626166 "So hat sich für die meisten Menschen ein Velotour mit der Familie zu präsentieren: alle mit Helm auf."]]En natuurlijk vroegen mijn kinderen aanvankelijk waarom zij, maar niet ik, een helm moesten dragen. Mijn even boeiende als plausibele antwoord: "Omdat jullie kinderen zijn en ik niet." Er zijn inderdaad geen rationele redenen om geen helm te dragen. Zelfs tijdens een kleine, ontspannen fietstocht kan er een ongeluk gebeuren. En de voorbeeldfunctie kan niet helemaal worden weggewuifd. En toch zal ik in de toekomst op kleinere tochten geen helm dragen. Ten eerste zou het me een beetje van mijn gevoel van vrijheid beroven. En ten tweede is het niet dragen van een helm ook een kleine (laat-puberale?) daad tegen de hele maatschappij van verbod, regulering en veiligheid.Maar bovenal is topless fietsen een statement tegen de voorbeeldfunctie die mij van buitenaf wordt opgelegd op alle mogelijke terreinen van het leven. Ik ben slechts een mens met ruwe kantjes. Laten we maar hopen dat als ik zonder helm ga fietsen, ik geen kennis maak met zulke ruwe randjes.## Supplement: Nee, ik ben geen aluminium hoed..eh helmVanwege alle feedback, waarvoor dank, voel ik me genoodzaakt een korte aanvulling te geven. Gevangen: Ik draag nooit een veiligheidsgordel tijdens het autorijden, laat mijn kinderen zonder toezicht met scherpe messen en vuur spelen - en erger nog, verbied ze 's morgens hun vuurpijlen aan te doen omdat ze tegen mijn modegevoel ingaan. Nee, laten we serieus zijn. Ik zou mezelf zeker omschrijven als een verantwoordelijke vader die veel waarde hecht aan het volgen van regels en het respecteren van intermenselijke normen. Evenmin zie ik mijn af en toe niet dragen van een helm als een daad van rebellie. Integendeel: Uiteindelijk gaat het erom je kinderen te leren verstandig met regels om te gaan (hoewel het dragen van een helm op een gewone fiets geen regel/voorschrift is). Dus als ik een rustig fietstochtje maak over een onverharde weg zonder verkeer - we wonen op het platteland - draag ik geen fietshelm. Zeker, er kan een buizerd op mijn hoofd vallen, maar dat restrisico neem ik.[[image:60348742 "Dieser Velofahrer ist vorbildlich unterwegs – so wie auch ich, wenn ich zur Arbeit fahre."]]Je vraagt je waarschijnlijk af: "Waarom moeten je kinderen een helm dragen?" Heel eenvoudig, omdat ze er zonder tussenkomst van buitenaf af kunnen vallen, wat mij - tenzij ik in een dronken bui op de fiets zit - niet zal overkomen. Terwijl: als verantwoordelijke vader doe ik dat natuurlijk nooit! Een gebruiker vroeg me: "De spannende vraag voor mij is nu: wat leren je kinderen van jouw gedrag? Ik wil een rolmodel zijn voor mijn kinderen door hen te leren gevaren en risico's goed in te schatten, niet door hen op te voeden elke norm kritiekloos te volgen.Wat dan ook: ik vind de reacties op mijn bijdrage spannend. Uiteindelijk is het aan ieder mens zelf of en vooral in welke situatie hij een fietshelm opzet, en men kan hier inderdaad van mening verschillen. Maar ik denk dat de vergelijking met het dragen van maskers misleidend is. Want natuurlijk draag ik het hygiënemasker waar het is voorgeschreven. Ik ben immers geen aluminium hoed...eh aluminium helm.Mijn redactiecollega ziet het geheel iets anders - hier vind je haar reactie op mijn opiniestuk:[[marketingpage:23124]]
