Achtergrond
Bezoek aan het enige Zwitserse kindermuseum
van Martin Rupf
Daarom drijven beurzen me tot het uiterste
3-11-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Martin Rupf
Het was weer kermis in onze stad. En ik was zo dom om dit aan mijn kinderen te vertellen. Nee, nog erger: ik stelde voor dat ze het samen zouden bezoeken. Voor hen was het een genoegen, voor mij wat minder.
Twee keer per jaar vindt hier in Baden een kermis plaats. Grote posters kondigen het vreugdevolle evenement dagen van tevoren aan. Maar vreugdevol is relatief. Voor de kinderen wel, voor mij als vader liever niet. Maar juist omdat ik weet hoe blij de kinderen zijn als ze de lucht vol geur van brood en kastanjes inademen en tussen de kraampjes snuffelen, heb ik dit jaar weer de knoop doorgehakt.
En zo gaan we kort na 15.00 uur op weg naar Baden om ons bij de menigte te voegen. Ja menigte. Want het droge, vrij zachte weer is inderdaad goed voor de marktdeelnemers. Maar ik moet me de komende twee uur door alle mensen heen duwen. Heb ik al gezegd dat ik niet van beurzen hou?
Als het budget bij de eerste stand dreigt te barsten
Het feit dat we van plan zijn de hele beurs twee keer te doorlopen - van de ene kant en weer terug - speelt in mijn kaart. "Kinderen, jullie hoeven het niet meteen te kopen, we kunnen het altijd op de terugweg treffen als jullie niets beters hebben gevonden."
Prijsafspraken op een beurs? Waar is de antitrustautoriteit!?
Onderdeel van een beurs is natuurlijk eten en drinken. Eten, niet in de zin van gezond eten. Nee, catering in de zin van je overgeven aan zoveel mogelijk ongecoördineerd voedsel, meestal in de vorm van ongezonde snacks. Een snel pakje brood hier, een suikerspin daar, een paar kastanjes, en tenslotte een pakje churros. En in een mum van tijd zijn er 25 Zwitserse franken weg - betaald, natuurlijk, door papa.
Mijn dochter heeft ondertussen haar oog laten vallen op een (mooie) dromenvanger voor 15 frank. Ik ben opgelucht. Want dat zou ook vanuit mijn oogpunt een verstandige investering zijn. Maar omdat haar vader vindt dat diezelfde dromenvanger elders voor nog minder te koop moet zijn, wachten we met kopen. Maar ik heb het snel door. Er is duidelijk een kartel op de beurs. Het maakt niet uit bij welke kraam, identieke dingen hebben meestal dezelfde prijs.
Maar niet altijd. Mijn zoon staat op het punt een pak rotjes te kopen voor 3 frank als een tiener ons influistert: "Een kraampje verder kun je het pakje krijgen voor 1,50 frank." Hij heeft inderdaad gelijk, en we zijn blij dat we een echt koopje hebben gedaan.
Een half uur later is er helaas geen sprake van een koopje. Mijn zoon heeft besloten voor 8 (!) frank een rubberen Pokemon-hanger te kopen. Ik geef mijn verzet op en herinner mezelf eraan dat ik het mijn kinderen wilde "laten" doen. Maar het vergt veel van me om mijn zuurverdiende 8 frank zakgeld te zien gaan om deze hanger te betalen.
Er zijn eigenlijk kinderen (niet de mijne) die niets willen kopen
Dan weer zijn er ouders die heel ontspannen door de kraampjes struinen. De twee meisjes van een kennis zijn blijkbaar tevreden om gewoon wat te "snoepen", maar zonder echt iets te willen kopen. Daar kan ik alleen maar van dromen. Integendeel: ik merk dat mijn dochter, die naast de zojuist gekochte dromenvanger ook een armband bezit, nog steeds "iets" moet kopen.
Het wordt al snel duidelijk waarom. Haar broer heeft drie dingen gekocht, dus ze wil natuurlijk niet voor hem onderdoen. Uiteindelijk kiest ze voor een heel schattig knuffeldiertje. Nou, de 20 francs waren niet genoeg geweest voor al haar aankopen. Maar gelukkig had ze het geld dat ze gespaard had voor haar zak nog.
Gelukkig (de kinderen) en uitgeput (ik) gingen we op weg naar huis. De moeder profiteerde twee keer van ons bezoek aan de beurs. Ze genoot van een halve vrije middag en ze krijgt ook nog een "mama" ontbijtkoek van de dochter en een handgemaakte (zei de verkoper) van mij.
Ik ben zelf niet hoogbegaafd, maar gediend. Gelukkig is de volgende beurs pas over zes maanden. En het mooiste is dat mijn kinderen er (nog) niet eens van weten. Het is goed mogelijk dat de volgende beurs per ongeluk door mijn vingers glipt.
Martin Rupf
Senior Editor
martin.rupf@digitecgalaxus.chTwee keer vader, derde kind in het gezin, paddestoelenplukker en visser, hardcore toeschouwer, half-Deense en wereldkampioen blunderaar.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
