Achtergrond
Broeken in hondenmagen en heupprotheses voor katten: een bezoek aan het dierenziekenhuis
van Darina Schweizer
De politie heeft de beste coke neuzen
6-3-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Christian Walker
Het opsporen van ecstasy, meth en coke, het opsporen van geld en vermiste personen: De kantonale politiehonden Anora en Diara van Zürich laten zien hoe ze alles en iedereen vinden.
Het is stil. Alleen het afwisselende "Zip Zäh!" van een koolmees is te horen vanuit het bos boven het hulphondencentrum in Dübendorf. Het is moeilijk te geloven dat een zesde van alle 610 Zwitserse politiehonden wordt getraind op de bijna twee voetbalvelden. Vorig jaar waren het er 33. En ze maken geen geluid?
"De meesten zijn op pad, trainen of zijn thuis. Het zijn ook familiehonden," zegt Jörg Guggisberg, die me begroet. Het 52-jarige hoofd hulphonden van de kantonale politie van Zürich heeft zijn eigen honden bij zich: de drugs-, gelddetectie- en recherchehond Anora en de mensendetectiehond Diara. We hebben grote plannen met deze twee: Ze moeten drugs, bankbiljetten en een vermist persoon opsporen.
Laat de honden uit
We naderen langzaam een wit busje waarin de honden wachten. Als op commando beginnen de honden luid te blaffen. Ik verwacht al een imposante Doberman als Guggisberg de achterdeur en de hondenkrat opent. Maar degene die naar buiten springt om me te begroeten, zorgt meer voor een "yay" effect. Een ruige Grote Munsterlander begroet me met een vrolijke kwispel: de vierjarige Anora.
Een voertuig vol drugs
De zoektocht begint opnieuw. Anora voelt met haar neus snel haar weg naar de voetenruimte van het voertuig. Ze pauzeert opnieuw: hier is de crystal meth verstopt.
Na een beloning gaat de zoektocht verder. Deze keer met een gecontroleerde zoektocht. Guggisberg haalt een stok tevoorschijn met een klein, gekleurd knopje aan het uiteinde. Hij gebruikt het om aan te geven waar de hond moet zoeken: onder de open motorkap. Als hij erop tikt, springt Anora op de motor.
Niet gemakkelijk om vast te houden. De hond gebruikt haar poten om haar evenwicht te bewaren. "Dat heeft ze op het trainingsveld geleerd," legt haar baasje uit, wijzend naar een grote weide achter haar. Dit is waar de hulphonden tijdens de training obstakels zoals doorzichtige hekken of wiebelige oppervlakken oversteken. Op de ladder van een houten hut wennen ze eraan om gedragen te worden of in een raam gehesen te worden.
Trainen met duidelijke signalen
Anora heeft nu gevonden wat ze zocht: Ingeklemd tussen de accu en de remvloeistof staat de cocaïne. Tijd voor een pauze. Vanuit het oogpunt van de hond was dit immers geen oefening. Het was een echte missie. Het busje met airconditioning staat al op haar te wachten.
Als we ervoor staan, wijst Jörg Guggisberg met een vinger naar Anora om te gaan zitten. Ik ben verbaasd over de kalme en gereduceerde communicatie. "Een harde toon is niet nodig. Duidelijke commando's zijn belangrijk. Als je dubbelzinnige en inconsistente signalen geeft en de hele tijd brabbelt, zal de hond al snel niet meer luisteren," zegt hij en voegt er met een glimlach aan toe: "Zo denk ik er ook over."
Ik vraag me af of bepaalde honden uit de training moeten vallen of geschorst worden. Dat gebeurt zeer zelden, zegt Guggisberg. "We zitten elk jaar in het lage percentage van één cijfer." De reden is meestal de persoon. Bijvoorbeeld omdat een familieleden allergisch is voor honden of omdat de politieagent overwerkt is. Het komt bijna nooit voor dat de hond niet presteert. Dit wordt ook gewaarborgd door jaarlijkse testen.
Op het spoor van geld
Tien minuten later. Anora heeft een wandeling gemaakt en staat in het commandocentrum klaar voor de volgende missie. Guggisberg heeft hier bankbiljetten verstopt. In werkelijkheid gaat het meestal om economische delicten. "Zoeken!", stuurt hij Anora op pad.
Na een paar seconden loopt de hond naar een kastje. Het is op slot, maar ze lijkt iets te voelen. Guggisberg trekt de schuifdeur open. Anora snuffelt verder. Ze wijst op een vondst in een kleine kartonnen doos helemaal achterin. Ik voel letterlijk aan de hond dat ze het doosje het liefst meteen zou openscheuren. Maar ze pauzeert.
Guggisberg haalt de doos tevoorschijn, maakt hem open, vouwt hem open, dan nog een keer en nog een keer en haalt het geld tussen twee lagen karton uit. Ongelooflijk hoe goed de neus van de snuffelhond werkt. "Ongeveer duizend keer beter dan de onze," zegt de hondengeleider en prijst Anora. Nu kan ze een welverdiende lunchpauze nemen.
Er wordt iemand vermist
Jörg Guggisberg opent de zak met de dop en trekt hem over Diara's snuit. Haar ogen verwijden zich en haar neusvleugels fladderen. De twee staan een paar seconden zo. "Mensen zoeken is de moeilijkste van alle speurhondentaken. We kunnen ze niet conditioneren op een specifieke geur omdat de vermiste persoon altijd een andere is. Het enige wat helpt is oefenen, oefenen, oefenen."
Criminelen en kwetsbaren opsporen
Net als Roger Eckert heeft Diara al een aantal mensen opgespoord - en zelfs levens gered. Bijvoorbeeld dat van een 94-jarige man die niet was teruggekeerd van een wandeling. Nadat de hond aan zijn vest had gesnuffeld, trok ze de geleider een steil pad op. "Iedereen dacht dat de man er zeker niet was. Uiteindelijk vonden we hem verpletterd in een doornstruik. Als we hem niet hadden gevonden, was hij waarschijnlijk doodgevroren."
Darina Schweizer
Senior Editor
Darina.Schweizer@digitecgalaxus.chIk hou van alles met vier poten of wortels - vooral van mijn asielkatten Jasper en Joy en mijn verzameling vetplanten. Mijn favoriete bezigheden zijn rondsnuffelen met politiehonden en kattencoiffeurs op reportages of gevoelige verhalen laten opbloeien in tuinbrocki's en Japanse tuinen.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
