
Producttest
"As Dusk Falls" in de test: De vormgeving blijft een gimmick, maar het verhaal is boeiend
van Philipp Rüegg

Gaime is een miniconsole met een pistoolcontroller waarmee ik thuis de 30 jaar oude arcadeklassieker "Time Crisis" kan spelen. Het brengt me terug naar mijn strandvakanties in de jaren 90.
Mijn broer en ik staan in onze zwembroek voor een grote, rode gokkast. Op de zijkant staat een foto van de hoofdrolspeler met een zwart leren jack en een coole actiepose. Dat interesseert ons op dit moment niet echt. We zitten in het restaurant van een Franse camping en hebben net de laatste frank van ons zakgeld ingelegd.
Al onze aandacht is gericht op «Time Crisis». Om beurten houden we het blauwe plastic pistool met zweterige handen vast en vuren het wild op het scherm. Het actiespel beweegt van scène naar scène alsof het op rails loopt. We moeten alle vijanden neerschieten voordat de tijd om is en, als het even kan, zonder zelf geraakt te worden.
Eindelijk komen we bij de eindbaas. De gemaskerde man is bijzonder vervelend. Hij springt als een aap heen en weer en valt ons aan met een enorme klauw. Ik kom uit dekking en vuur mijn hele magazine op hem af, maar raak hem maar één keer; ik herlaad en probeer nog een keer te schieten, maar de schurk is sneller. Zijn klauw laat rode krassen achter op het scherm. Dat was ons laatste leven. Het scherm «Continue» tikt langzaam af en we moeten werkeloos toezien hoe het spel opnieuw begint.

Anders dan op vakantie in Frankrijk toen ik 14 was, heb ik dit probleem niet met Gaime. « G'aim'e», zoals het officieel wordt gespeld, is een miniconsole met een controller in de vorm van een pistool. De Japanse speelgoedfabrikant Tassei Denki brengt het systeem samen met Bandai Namco uit ter gelegenheid van de 30e verjaardag van het klassieke arcadespel «Time Crisis». Het mooiste is dat ik met één druk op de knop zoveel munten kan genereren als ik wil. Oneindig gaat door. Een kinderdroom komt uit.

Gaime bestaat uit een klein zwart kastje dat via HDMI kan worden aangesloten op elke moderne tv. De bijbehorende Gaime Gun wordt aangesloten via een vier meter lange USB-C kabel en kort gekalibreerd. Hiervoor richt ik het plastic pistool op verschillende doelen totdat de sensor in de controller gesynchroniseerd is met de tv.
Daarna kom ik in het hoofdmenu terecht. Afhankelijk van de versie is er een tweede Gaime Gun, een voetpedaal en drie extra spellen. «Point Blank», «Steel Gunner» 1 en 2 zijn ontworpen voor twee spelers, in tegenstelling tot het origineel«Time Crisis».

Of course, I start with the jubilarian and immediately feel transported back to my 90s summer holidays. Hoekige 3D-gezichten, modderige texturen en een monotone stem die constant «Action!» riep. Dat waren nog eens tijden.
«Time Crisis» speelt precies zoals toen. Ongelooflijk moeilijk, totaal oneerlijk, maar gewoonweg geweldig. Als je niet onthoudt welke vijanden waar en wanneer verschijnen, is het onmogelijk om ze op tijd te raken zonder zelf geraakt te worden. De drie miezerige levens smelten sneller dan een Calippo glacé op het hoogtepunt van de zomer. En dan snakt de vraatzuchtige machine alweer naar het volgende muntje. Maar niet met Gaime. Hier druk ik gewoon op de speciale muntknop op de controller en ik heb nog een tegoed.
Het lukt me eindelijk om de gemene griezel met de klauwen te verslaan. Maar wacht, zit er nog meer in het spel? O ja, ik herinner me vaag een museumlevel, een meswerpende eindbaas en een helikopter die ik neerhaal. Ik heb op die momenten zeker nooit zelf het pistool vastgehouden. Waarschijnlijk keek ik jaloers mee over de schouders van andere kinderen die er zoveel munten ingooiden dat hun ouders hun vakantie vroegtijdig moesten afbreken wegens geldgebrek.
Ik ben des te blijer dat ik nu eindelijk alle drie de hoofdstukken zelf af heb en het verhaal, dat zich afspeelt op een servet, kan beleven. Ik doe er net geen 30 minuten over. Ellendig als ik kijk naar de bestaande highscores - maar razendsnel als ik bedenk dat ik in drie weken zomervakantie niet verder kwam dan het eerste level.

Naast de basic versie van Gaime voor 100 euro is er ook een premium versie voor 150 euro. Deze bevat naast een voetpedaal ook «Point Blank» en «Steel Gunner» 1 en 2. Alle drie de spellen kunnen met twee spelers worden gespeeld, maar hiervoor is een extra pistool nodig, dat apart verkrijgbaar is of bij de Ultimate versie voor 200 euro.
«Point Blank» bestaat uit een verzameling minigames. Soms moet ik rode eendjes schieten op een meer, soms zoveel mogelijk doelen raken, soms octopussen raken die op de zeebodem uit potten springen. «Point Blank» is erg hectisch, erg moeilijk en een typisch arcadespel dat is ontworpen om enorme hoeveelheden munten te verslinden.

«Steel Gunner» zijn klassieke 2D-actiespellen. Ik speel een politieduo dat in gevechtspakken op robots en drones jaagt. Net als bij «Time Crisis» beweegt het spel zelfstandig. Ik concentreer me op het neerschieten van alle vijanden en probeer geen burgers te raken. Dit is iets makkelijker dan «Time Crisis», althans in de eerste paar levels, al was het maar omdat het richtkruis zichtbaar is. Na een half uur rolt de aftiteling.
Technisch werkt Gaime perfect. Het apparaat heeft drie USB-C poorten. Twee voor de controllers en één voor stroom. Er is ook de eerder genoemde HDMI-poort, evenals een aan/uit-knop en een reset-knop. In tegenstelling tot oudere lichtpistolen gebruikt de Gaime Gun camera's in plaats van infraroodsensoren of fotocellen. Het pistool is daarom heel precies. Ik kan door het achtervizier en het voorvizier kijken en het schot landt vrijwel precies waar ik richt. Omdat het vermoeiend is om één oog dicht te houden, schiet ik meestal op gevoel. Als het nodig is, en dat doe ik altijd, kan ik de trilling inschakelen met de schuifknop op de controller. Het plastic pistool simuleert dan de terugslag als ik schiet.
Ik gebruik het voetpedaal om in «Time Crisis» als een gokkast uit dekking te komen of me te verstoppen om te herladen. Als alternatief druk ik op de knop op de loop van het pistool. Net als de muntknop is deze aan beide kanten beschikbaar, zodat links- en rechtshandigen hem gelijk kunnen gebruiken. Ik gebruik het voetpedaal meestal alleen als ik van houding moet veranderen en één hand naar beneden wil doen. Ik mis duidelijk de gokkastconditie, die vroeger alleen kon worden doorbroken door munten te missen.

Gaime is niet de eerste thuisconsoleversie van «Time Crisis». Namco (nu Bandai Namco) bracht al in 1997 een port uit voor de eerste Playstation, twee jaar nadat het spel was gelanceerd. Er waren ook Guncon-controllers die met CRT-monitoren werkten - net als de Zapper voor de NES. Later werden «Time Crisis» opvolgers uitgebracht voor PS2 en PS3. De controllers voor «Time Crisis 4» werken net als de Gaime met moderne tv's.
Het Gaime-systeem kreeg ik van Tassei Denki om te testen. De drie versies zijn direct te bestellen via de website. Het is nog niet bekend of en wanneer we het systeem op voorraad nemen. De release staat gepland voor december.
Gaime is een vermakelijke reis naar het verleden. Het systeem is snel aan te sluiten en werkt net als de speelhal. "Time Crisis" is een klassieker die vandaag de dag nog steeds leuk is. Met plastic geweren op een scherm schieten is gewoon tijdloos.
Mijn enige, maar niet onbelangrijke, kritiek betreft de herspeelwaarde. Zelfs in de versie met vier spellen is deze niet bijzonder hoog. Ik nam het apparaat mee naar een LAN-party en het enthousiasme was intens, maar slechts van korte duur. Niemand speelde meer dan één ronde.
Zo origineel als de spellen ooit waren, zo repetitief voelen ze nu aan. Dat zou geen probleem zijn als ik meer titels kon installeren. Maar Gaime is een gesloten systeem, zonder internetverbinding, dat niet kan worden uitgebreid. Tenminste, niet officieel. Zoals zo vaak het geval is met dergelijke apparaten, hoop ik op slimme modders. Als ik "House of the Dead" of Midway's "Terminator 2: Judgment Day" erop zou kunnen spelen, zou dat geweldige cinema zijn. Zonder uitbreidingsopties mist Gaime motivatie op de lange termijn. Maar dankzij het plug'n'play principe zal ik hem af en toe uitpakken om nerdy gasten te vermaken.
Pro
Contra
Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.

Producttest
van Philipp Rüegg

Producttest
van Martin Jungfer

Producttest
van Philipp Rüegg