
Producttest
Goedkoop, lelijk, maar nuttig: de hold-open apparaten van Gardinia
van Stefanie Lechthaler
Spigen wil een einde maken aan de nachtmerrie van alle smartphonegebruikers: scheve filmpjes, bubbels en stofdeeltjes. De "EZ Fit" montagehulp zou alles gemakkelijker moeten maken. Ik heb het uitgeprobeerd - en het kostte me drie pogingen.
Er zijn dingen in het leven die je nederig maken. Belastingaangifte doen. IKEA-meubels in elkaar zetten. En het aanbrengen van gepantserd glas op je smartphone. Iedereen die ooit heeft geprobeerd om een van deze dingen met millimeterprecisie op het scherm aan te brengen, weet dat het een zenuwslopende strijd is met stofdeeltjes, luchtbelletjes en pure wanhoop.
Spigen wil een einde maken aan deze psychologische strijd.
Spigen wil een einde maken aan deze psychologische terreur met zijn «EZ Fit» systeem. Dit is een montagehulpmiddel dat belooft dat je je beschermende glasfolie binnen enkele seconden stressvrij en perfect uitgelijnd kunt aanbrengen. Klinkt fantastisch. Of zoals elke slechte telewinkelbelofte ooit.
Daarom wil ik het weten: Werkt het echt?
Er valt hier niets te klagen: de set bevat twee beschermfolies, twee montageframes, een vochtig doekje, een microvezeldoekje en verschillende stofverwijderingsstickers - van die kleine duiveltjes die je alleen nodig hebt als je ze toch al kwijt bent. Er zit ook een plastic schraper bij om eventuele luchtbellen eruit te knijpen.
De films zelf zijn gemaakt van gehard glas met een hardheid van 9H, wat volgens Spigen krasbestendig genoeg is om sleutels, munten en de dagelijkse zakoorlog te overleven. Visueel ziet het glas er hoogwaardig, helder en met afgeronde hoeken uit. Dit is zelden het geval bij goedkope folies.
Zo ver, zo goed.
Mijn eerste poging: Ik maak het scherm schoon, poets de laatste restjes weg met de microvezeldoek en laat de doek er meteen op zitten (tip: zo voorkom je dat er stof op het glas komt terwijl je de montagehulp voorbereidt). Daarna breng ik de montagehulp aan, druk op de markering zodat de beschermfolie op het glas komt te liggen, verwijder de plakstrip die de folie met de montagehulp verbindt - en zie: de beschermfolie ligt perfect uitgelijnd op het beeldscherm.
Althans, dat is de bedoeling.
Dat dacht ik tenminste.
Er zijn toch nog een paar luchtbellen onderdoor geslopen. Dat is vreemd. Zou eigenlijk niet moeten gebeuren. Ik krijg ze er gemakkelijk uit met de krabber, maar het hele gebeuren zette me aan het denken. Was dit een probleem van Luca? «Een manier om erachter te komen», zei een goede vriend van me altijd in dit soort situaties. Dus, tweede poging.
Deze keer gaat alles op rolletjes. Tenminste tot het moment dat ik het hele montageframe even optil bij het verwijderen van de plakstrip. Dit was waarschijnlijk mijn fout bij de eerste poging.
In feite: weer bubbels. En deze keer zelfs een stofje. Ik probeer het te verwijderen met de stofverwijderingsstickers, wat tot niemands verbazing helemaal niet werkt. Het stofje is weg, maar nu ligt de folie schuin en kan ik hem niet meer rechttrekken zonder weer belletjes te maken.
ARGH!!!
Gelukkig heb ik nog een geopende reserveverpakking van mijn vriend. Dus, derde poging. Dit keer druk ik de montagehulp stevig op de smartphone als ik de lijm verwijder. Deze keer is het resultaat eindelijk perfect. Geen luchtbellen, geen stof, geen drama. Het geheel duurde minder dan een minuut.
Het principe werkt dus. Je moet alleen weten hoe.
Het "EZ Fit" montagehulpmiddel van Spigen doet wat het belooft - maar alleen als je het op de juiste manier gebruikt. Het frame maakt de uitlijning waterdicht, maar het moment met de lijm is cruciaal. Als je te haastig bent, zit je al snel met een paar luchtbellen te veel. Spigen had dit in de montagehandleiding moeten schrijven.
Als je het eenmaal onder de knie hebt, wil je niet meer terug. De folies zijn van hoge kwaliteit, voelen soepel aan en tasten het scherm helemaal niet aan. Kortom: nooit meer zonder montagehulp die me meer dan één of twee grijze haren bespaart. En in de wereld van geharde glasfolies is dat bijna een wonder.
Pro
Contra
Ik schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.