Gespeeld "Henry Halfhead": Dit Zwitserse spel is niet op zijn kop gevallen

Philipp Rüegg

17-9-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Henry is een half hoofd dat in elk voorwerp kan veranderen. Het ongebruikelijke spelprincipe nodigt uit tot experimenteren, wat niet alleen mijn vijfjarige aanspreekt.

De in Zürich gevestigde studio Lululu Entertainment heeft een schot in de roos met de naam en het ontwerp. «Henry Halfhead» is een half hoofd met grote googly-ogen die je met één druk op de knop in voorwerpen kunt laten glijden. Als je altijd al een broodrooster, een papieren vliegtuigje of een hobbelpaard hebt willen zijn, dan ben je hier aan het juiste adres. Ik heb het spel eerst alleen uitgeprobeerd en daarna samen met mijn zoon.

Het begint met Henry als baby in een speelkamer. Een sympathieke Engelse vertelster, die haar Zwitserse afkomst bijna weet te verbergen, legt het plot uit en wat er te doen is. Het is van Leander Schneeberger, medeoprichter van Lululu, en was oorspronkelijk bedoeld als placeholder. Maar omdat de feedback erg positief was, is het bewaard, legt Aaron Abt, een ander oprichtingslid, uit als ik hem ernaar vraag. Absoluut de juiste beslissing.

Het spel is gebaseerd op het zandbakprincipe. Ik kan zo lang en zo veel experimenteren als ik wil. Om verder te komen, moet ik bepaalde taken voltooien. Deze zijn nooit moeilijk en beginnen met mezelf in een hamer te veranderen en op een xylofoon te slaan. Daarna spring ik als een vierkant, driehoekig of rond blok door de juiste mal in een daarvoor bestemde tafel. Of ik stapel bouwstenen tot ik de gewenste grootte heb bereikt. Tot zover niets spectaculairs.

Twee halve hoofden maken een geheel

In het volgende deel is Henry al wat ouder en moet hij naar school. Ik druk de controller ook in de handen van mijn vijfjarige. «Henry Halfhead» kan ook door twee personen worden gespeeld. Dan zijn we twee halve Henrys die opdrachten kunnen oplossen. Dit is theoretisch sneller, maar mijn zoon is net zo snel afgeleid als Henry in het spel. Hij wordt geacht wiskundeproblemen op te lossen en geen papieren vliegtuigjes te maken. Ik begin het spel hier leuk te vinden.

Het plezier zit niet in het doelgericht oplossen van de opdrachten. Het is veel leuker om rond te dollen in de levels en uit te vinden waar ik interactie mee kan hebben. Mijn zoon heeft dit instinctief door. Hij verandert meteen in een rood krijtje en krabbelt over alles wat in zijn weg komt. Ondertussen spuit ik verf rond als een verftube, vergezeld van scheetgeluiden, die ook lijken op kleurrijke hoopjes uitwerpselen. Beide maken mijn teamgenoot hardop aan het lachen.

De ernst van het leven

Na een half uur investeerde hij de rest van zijn speeltijd echter liever in «Donkey Kong Bananza». Jammer, het spel is absoluut leuker met z'n tweeën. Maar zie, de volgende dag wil hij weer «Henry» spelen. Hij heeft school inmiddels achter zich gelaten en werkt in een postsorteercentrum. Brieven horen in het rechter gat en pakjes in het linker. Uiterlijk op dit punt realiseer ik me dat er een lichte maatschappijkritiek schuilgaat achter «Henry Halfhead». De sombere werkdag herhaalt zich keer op keer. Sorteren, met de bus rijden, douchen, toast eten en naar bed. Henry's vrije tijd neemt gestaag af en op een dag mist hij zelfs de laatste bus naar huis.

Zo gaat hij te voet op weg naar huis. Onderweg komt hij langs een speeltuin en hervindt hij zijn levenslust. Mijn zoon heeft ook iets ontdekt, namelijk de schommel. Als hij zich realiseert dat hij er loopings mee kan maken, wordt hij bijna overmand door vreugde. Elk kind droomt van deze prestatie. Ik hoop dat hij het niet in het echt probeert op de kleuterschool. Ondertussen heb ik het mezelf gemakkelijk gemaakt op een schommelende eenhoorn en hoef ik me voor één keer geen zorgen te maken dat ik het ding van zijn scharnieren scheur.

Een hoofd met een hart

Dat is alles wat we tot nu toe van het spel hebben gezien. Maar we zullen zeker blijven spelen. «Henry Halfhead» is geen complex spel, maar wel een heerlijk spel. Ik kan niet wachten om te zien waar het verhaal me brengt en in welke grappige voorwerpen ik kan veranderen. Ik heb nog niet alle meer dan 250 voorwerpen in het spel gezien. En ik heb ook meer hoofddeksels nodig, zoals propellerhoeden.

Het ontwerp springt in het oog ondanks het minimalisme, en niet alleen vanwege de grote ogen die op de bestuurde objecten staan. De effen, muurloze levels zien er gewoon heerlijk surrealistisch uit. Daarbij komt nog de geweldige, speelse soundtrack van Lucien Guy Montandon. Deze bestaat uit vrolijke, poppy beats. Zodra het beschikbaar is om te streamen of te kopen, ga ik het halen.

«Henry Halfhead» Je moet het halen als je op zoek bent naar een onderhoudend, leuk spel voor tussendoor. Als je van experimenteren houdt en misschien een jongere teamgenoot zoekt, dan zul je zeker niet teleurgesteld worden.

«Henry Halfhead» is verkrijgbaar voor PC, PS5 en Switch. Ik heb de pc-versie gespeeld, die mij ter beschikking werd gesteld door Lululu Entertainment.

Philipp Rüegg

Senior Editor

Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.ch

Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur. meer

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren