
Gids
Ideeën om het leven te verbeteren: maak je eigen koffie
van Pia Seidel

Voor mijn handgebrouwen koffie vertrouw ik op de klassieke handkoffiemolen. Maar mijn eerste keuze was niet de beste voor mij. Daarom heb ik vier andere modellen getest en een nieuwe favoriet gevonden.
"Tall" kostte door zijn formaat nog meer moeite dan de Minos molen en was wat logger. De handmolen voelde ook veel koeler in de hand door het metaal. Als ik hem en het handvat niet langzaam op de keukenplank zette, wiebelde hij en viel hij bijna om. De bevestigbare zwengel en het deksel waren ook een beetje wiebelig. In tegenstelling tot het Minos model, hielden ze niet uit zichzelf bij elkaar, dus ik moest beide onderdelen elke keer opnieuw in elkaar zetten.
Ik was geschokt toen ik het model van Hario voor het eerst zag. "Simply Ceramic Coffee Grinder" boeide me zodra ik hem uitpakte met zijn silhouet en - in dit geval voor koffiemolens - ongebruikelijk materiaal. Hij is afkomstig van de Japanse koffiespecialist, van wie ik al de glazen kan en het keramische handfilter voor de pour-over zetmethode bezit. Een perfecte match, dacht ik, totdat alles van de "slinger" ging toen ik het uitprobeerde.
Hoe mooi het ontwerp ook was, de functie liet veel te wensen over. Zelfs het relatief homogene maalresultaat kon daar niets aan veranderen. Misschien kwam daarom korte tijd later de opvolger "Ceramic Coffee Grinder Wood N" op de markt met een, hopelijk duurzamere, houten onderbak.
Met de beste wil van de wereld zag ik geen enkel nadeel aan het model MHW-3Bomber. Behalve misschien dat hij een iets koeler karakter had en kouder aanvoelde dan de Commandante "X25 Trailmaster Dune".
Pro
Contra
"Er zijn maar twee manieren om je leven te leiden: de ene is te doen alsof niets een wonder is, de andere is te doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in het laatste."
- Albert Einstein
Ik heb mijn espressomachine meer dan een jaar geleden weggedaan. Sindsdien klopt mijn hart voor Slow Coffee. Ik zet mijn koffie nu alleen met de Hario V60 methode, een traditionele filterzetmethode. Toch verlang ik naar meer. Niet qua smaak, maar qua proces: mijn molen van het merk Minos vertoonde na verloop van tijd zwakke plekken en verkruimelde alles. Dus ging ik op zoek naar een alternatief en testte gedurende een aantal weken vier andere modellen die mij ter beschikking werden gesteld.

Mijn eerste koffiemolen "Koffiemolen" van roestvrij staal van Minos uit Tokio betoverde me met zijn uiterlijk. Ik hield van de groene kleur en het compacte formaat. In het begin maakte het me gemakkelijk om de juiste graad in te stellen omdat alles precies gelabeld is. Ik hoefde alleen maar aan de onderkant van de molen te draaien en te luisteren tot de volgende stand werd ingeschakeld. De roestvrijstalen maalpen zorgde voor een bijzonder snelle, maar niet geheel moeiteloze maalervaring met wat fines (te fijne deeltjes) en boulders (te grove deeltjes). Kanttekening: hoe lager het aandeel fijne deeltjes, hoe lekkerder de koffiesmaak.



Maar de Minos liet lelijke sporen na: tijdens het malen vielen er voortdurend kleine koffiekruimels uit omdat het deksel en het plastic bonenreservoir lekten. Op een dag spleet het deksel zelfs in tweeën tijdens het malen. Dat verbaasde me niet. De verbinding tussen het handvat en de behuizing was altijd al een beetje wiebelig geweest. Ik vroeg me af of er iets beters was dan Minos. Vooral voor mensen met grotere handen. Want het hoekige metalen handvat zat vaak in de weg voor mijn duim, ook al ligt de bevestigbare zwengel zelf prettig in de hand.

De "Tall" handmaler van het Japanse merk Porlex was ook een genot om te testen. Hij leek uit één mal te zijn gemaakt en voelde lichter aan. Vergeleken met het Minos model was hij groter en hield hij beter vast, waarschijnlijk door de schijnbaar naadloze overgangen. De keramische molen zorgde voor consistente, smaakvolle maalsels, ondanks wat fijne deeltjes of keien. En het feit dat Porlex individuele onderdelen nabestelt als dat nodig is, gaf me gemoedsrust. Helaas voelde het malen schokkerig aan.



De fabrikant heeft zich waarschijnlijk een aantal van de tekortkomingen gerealiseerd: Porlex "Tall" (30 g) is nu verkrijgbaar als kleinere versie: Porlex "Mini" (20 g) zou een nieuwe en verbeterde slijper hebben en een technisch verbeterde stelmoer. Mijn Porlex had maar 20 stappen, en die waren vrij lastig af te stellen. Ik stel me ook voor dat hij met rubberen ringen beter in de hand ligt en makkelijker schoon te maken is omdat de afstand tot de molen binnenin dan kleiner is. Alleen de ongemakkelijke slinger is waarschijnlijk niet bijgewerkt.




Ik kon alleen op mijn gehoor en testen afgaan om de maling in te stellen, omdat er geen etiket op zit. Bij het malen kwam ik nauwelijks vooruit. De weerstand was te sterk, zodat de los te schroeven basiscontainer tijdens het proces een paar keer losschoot. Ik moest het bovenste en onderste deel aan elkaar blijven schroeven om verder te kunnen. Ik had fysieke kracht en hersenkracht nodig om te negeren dat de onderdelen elk moment uit mijn handen konden glippen, op de tegelvloer konden vallen en versplinteren. Zelfs de houten knop groef ongemakkelijk in mijn handpalm tijdens het slijpen.

Hoewel de Hario koffiemolen me had geleerd dat uiterlijk niet alles is, wilde ik toch de Commandante "X25 Trailmaster Dune" testen. Al voor de review viel het model van de Duitse fabrikant me op op de foto's met zijn zandkleur en veelzijdige oppervlak. Ik was bang dat het plastic er goedkoop uit zou zien, maar het tegendeel was het geval: de behuizing is gemaakt van QTP, een speciaal versterkt technopolymeer, zodat het verwijderbare bonenreservoir stevig vastzat en er niets afbrokkelde of wiebelde. Het maalresultaat was extreem precies en homogeen - en het bereiken ervan was een fluitje van een cent. Ondanks de ietwat bolle vorm en het iets hogere gewicht, vond ik de "X25 Trailmaster Dune" over het algemeen ergonomischer.



Het enige nadeel van het flinterdunne materiaal: net als bij de Hario handmaler begon ook deze Commandante te wiebelen als ik hem en de slinger achteloos neerzette. Het schoonmaken zou ook makkelijker kunnen: Omdat de molen heel laag van binnen zit, in tegenstelling tot alle andere molens, vond ik het lastig om er met een borstel bij te komen - net als bij de Porlex versie. Aan de andere kant waren er geen gebreken in het maalresultaat of ergens anders. Zou het mijn perfecte match kunnen zijn?

Op het einde lopen de dingen altijd anders dan je denkt. Ik vond het model Commandante mooi, maar de "Race M1" van het Chinese merk MHW 3Bomber sloeg in als een bom. Het maakte indruk op me tijdens het testen met zijn geraffineerde uiterlijk en gegroefde patroon. De behuizing is antislip, de walnotenhouten knop is superzacht en lekker groot, zodat het kleine beetje weerstand bij het slijpen nauwelijks merkbaar is. Alles bij elkaar leidt dit tot geweldige resultaten met een bijzonder uniforme deeltjesgrootte. Om daar te komen, heb ik een schaalverdeling die gemakkelijk op nul kan worden gezet en duidelijk gemarkeerd is. Het overgebleven oude poeder kan ik gemakkelijk verwijderen, zodat de smaak van het pas gemalen koffiepoeder behouden blijft.



