Hoe de minimale bestelwaarde me een idioot maakt

David Lee

17-9-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Vaak haal ik de minimale bestelwaarde niet. Wat er dan in mijn hoofd gebeurt is hoogst absurd.

Ik ben niet alleen medewerker van Digitec Galaxus, ik ben ook klant. Een behoorlijk slechte, dat wel. Ik koop meestal alleen wat ik echt nodig heb en zelden dure artikelen. Daarmee kan ik van relatief weinig geld rondkomen.

Daarom kan ik van relatief weinig geld rondkomen en heb ik ook het goede gevoel dat ik iets doe aan de alomtegenwoordige overconsumptie - of het in ieder geval niet erger maak. Er is echter een klein probleem voor laagconsumenten zoals ik: de minimale bestelwaarde.

Voorbeeld: Ik heb weer koffie nodig, die niet verkrijgbaar is in de supermarkt om de hoek. De Stoll-huismelange kost 27,80 frank, ik stop hem in mijn winkelmandje. En nu? Ik heb natuurlijk een lijstje gemaakt met producten die ik af en toe nodig heb. Het zou fijn zijn als ik de kleine hoeveelheid toeslag kon vermijden.

Maar dat helpt vaak niet. Ik heb niet elke bestelling shampoo of tandpasta nodig. Vooral niet als ik ze de vorige keer als vulmiddel heb besteld. Misschien zelfs meerdere, zodat ik aan de minimumhoeveelheid kom.

Bespaar geld tegen elke prijs

Veel producten zijn zo goedkoop dat ik het vereiste aantal niet haal. Ik betrap mezelf erop dat ik de volstrekt onzinnige gedachte denk: «Kan deze tape alsjeblieft duurder zijn, zodat ik geld kan besparen?»

Daarom heb ik bewust een aantal dingen op mijn lijst gezet die vrij duur zijn. Bijvoorbeeld de Breathe-Right neuspleisters. Alleen: producten die ik eigenlijk te duur vind, koop ik alleen in uitzonderlijke gevallen. Meestal kies ik voor een goedkoper alternatief of vermijd ik ze helemaal.

Ik bestel een product soms niet, ook al weet ik dat ik het nodig heb. Ik bewaar deze optie voor later, zodat ik de volgende keer iets heb om mijn winkelmandje mee te vullen. Het is een briljante strategie om mezelf voor de gek te houden: Als een levering iets langer duurt dan verwacht, heb ik op een lelijke ochtend geen koffie meer in huis.

Als ik de minimale bestelwaarde weer eens met twaalf cent mis, denk ik: zonder korting was me dat niet overkomen. Moet ik een tweede account aanmaken waarmee ik niet als medewerker geregistreerd sta? Mag dat eigenlijk wel?

Note to self: De minimale bestelwaarde is optioneel

Het is de hoogste tijd om deze absurde gedachten overboord te gooien en tot bezinning te komen. Het is eigenlijk duidelijk: ik bespaar geen geld door iets te kopen wat ik anders niet zou hebben gekocht. Ik bespaar geen geld door meer geld uit te geven. Ongeacht of het gaat om acties van 3 voor 2, loyaliteit en bonuspunten, frequent flyer programma's, XL gezinspakketten of zelfs de minimale bestelwaarde.

De oplossing is simpel: negeer de minimale bestelwaarde. Het is niet verboden om voor minder dan 50 frank (of 30 euro) te bestellen, er geldt alleen een kleine vergoeding. Als ik alleen koop wat ik nodig heb, geef ik gegarandeerd minder geld uit. En als ik mijn spullen bij het filiaal afhaal, hoef ik de kosten niet eens te betalen.

En wat doe ik als ik een gamecontroller nodig heb? Dat ligt voor de hand: ik neem het goedkope model en sla mijn toch al veel te grote voorraad tandpasta, flosdraad, zeep en zoutsticks in.

David Lee

Senior Editor

David.Lee@digitecgalaxus.ch

Mijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie. meer

---

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren