Ik heb altijd getwijfeld aan de bewering dat mijn aandachtsspanne afneemt. Of dat doe-het-zelven met uitsterven wordt bedreigd omdat we liever op knoppen drukken. En als er iets waar is van deze theorieën, dan is het hoog tijd om ze te weerleggen.
1. verdiep je in andere werelden
2. Plan de voorpret
3. doe een realiteitscheck
4. Raak betrokken bij het proces
5. tact is vereist
6. oefening baart kunst
Ik keek ook uit naar een creatieve workout in de avond na een dag op kantoor, die ik voornamelijk zittend doorbreng. Want tuften is ook fysiek zwaar. Want je moet met de elektrische weefmachine en je hele lichaamsgewicht tegen het doek duwen om spanning te creëren en het tuften lukt.
7. buiten de gebaande paden denken
8. het beste voor het laatst bewaren
9 Zoals zo vaak: de reis is de beloning
Mijn eigenlijke doel was om iets nieuws te leren en mijn schermtijd te verminderen. Ik gebruikte mijn mobiel niet, maar ondertussen verloor ik mezelf in het proberen een zo goed mogelijk resultaat te bereiken. Met het besef dat het vooral het bereiken was dat me gelukkig maakte.
Daarom is het de volgende keer "Sla een beat over en beweeg met mijn lichaam, ja, langzaam" - en geniet gewoon van het proces.
"Er zijn maar twee manieren om je leven te leiden: de ene is te doen alsof niets een wonder is, de andere is te doen alsof alles een wonder is. Ik geloof in het laatste." - Albert Einstein
Gids
Praktische oplossingen voor alledaagse vragen over technologie, huishoudelijke trucjes en nog veel meer.
Ik versterk mijn punt door mezelf regelmatig nieuwe dingen aan te leren. Dingen die er gegarandeerd voor zorgen dat ik niet meer parallel naar een scherm hoef te staren omdat ik geen vrije hand heb. Vorig jaar wijdde ik mezelf aan langzame koffie en probeerde ik de traditionele filterzetmethode uit met de Hario V60. Met succes: tot op de dag van vandaag geniet ik van het bewuste zetten en een heldere, smaakvolle koffie. Dit jaar leerde ik over tufting, een proces voor het maken van tapijten.
Het idee om mezelf te wijden aan het knopen van tapijten en mijn eigen ontwerp te maken had iets hoopvols. Toch had ik er veel respect voor. Zelfs in de eerste paar minuten van de tuftcursus tolde mijn hoofd. Ik stelde me voor hoe mijn haar verstrikt zou raken in de elektrische tuftmachine. Of hoe ik mezelf zou verwonden aan de scherpe nagels van het frame. En hoewel beide scenario's gebeurden, ging ik door en vandaag wens ik alleen maar dat ik de volgende tuftregels van tevoren had geweten. Als je ze volgt, krijg je veel meer dan alleen een prachtig tapijt.
In het begin speelde ik met het idee om tuftapparatuur te kopen en mezelf te leren tuften. Maar mijn inzet is nul als niemand thuis me aanspoort. Het tufgereedschap zou waarschijnlijk hetzelfde lot zijn beschoren als mijn acrylverf, die sinds de pandemie in een blik ligt weg te kwijnen. Daarom besloot ik deel te nemen aan een cursus georganiseerd door de Tufting Club Zürich, onder leiding van Talaya Schmid. De freelance kunstenares en kunstdocente tuft al jaren "zachte sculpturen" en samen met haar assistente Jana leidt ze deelnemers vier uur lang door de kunst van het tuften met een elektrische weefmachine - wat niet betekent dat er geen volledige fysieke inspanning nodig is. De cursus vindt plaats in een gedeelde studio in een industrieel gebouw in Zürich Hard. Een cursusgroep bestaat uit acht tot tien personen en alle leeftijden zijn welkom vanaf 14 jaar.
Van het voorbereiden van de schets ... Bron: Pia Seidel
... over de biologische schapenwol... Bron: Pia Seidel
... aan knooptechnieken: Bij de Tufting Club Zürich leer je alles wat je nodig hebt voor je eerste tapijt. Bron: Pia Seidel
Wat ik me achteraf pas echt realiseerde is dat de cursus veel meer biedt dan alleen tuften: Je wordt niet alleen één op één begeleid en voorgelicht over technieken en wol, maar je wordt ook geïnspireerd. Door de rondslingerende voorbeelden en boeken, de uitwisseling met andere deelnemers en de vele kleuren van de klossen wol. Maar wat ik het meest waardeerde was de sfeer in het atelier - ver weg van het dagelijks leven. Het was de perfecte plek om even helemaal los te komen van al het andere. Dat alleen al maakt het de moeite waard om allerlei ontwerpcursussen te volgen.
Je kunt gewoon een cursus tuften volgen en ter plekke beslissen wat je wilt gaan doen. Ik raad echter aan om het creatieve proces thuis te beginnen en het te vieren. Voorpret is immers de grootste vreugde. Ik heb de cursus drie keer gedaan en in totaal twee kleden gemaakt. De eerste keer had ik niet genoeg tijd ingeruimd om thuis te schetsen voordat ik naar de cursus ging en had ik graag meer tijd besteed aan het eindeloos scrollen door Pinterest en tekenen om ideeën voor een wandkleed te verzamelen. Het houdt je hoofd ook helder tijdens de cursus als je aankomt met een visie die al op papier staat. Zo kun je je volledig concentreren op het tuften. Geloof me: tijdsdruk is het laatste wat je moet voelen.
Tufting begint met het ontwerp, dat net zo leuk kan zijn als de realisatie. Bron: Pia Seidel
Wanneer je een diepe duik neemt in boeken, magazines en het web, moet je dit altijd in gedachten houden: Achter de prachtige voorbeelden zitten meestal talloze uren werk en handvaardigheden die je over een lange periode hebt geleerd en die je pas na verloop van tijd onder de knie krijgt. Toen ik mijn eerste wandtapijt maakte, liet ik me verleiden door hoogwaardige ontwerpen. Daardoor legde ik de lat te hoog en was ik behoorlijk teleurgesteld met mijn eerste spinachtige in plaats van ronde lijnen toen ik begon te tuften. Maak verschillende schetsen voor het geval dat. Zo kun je later beslissen welke je het beste kunt realiseren met de input van de professionals.
Je moet naar de cursus gaan met tekeningen, maar wel een open geest houden. De visie voor je kunstwerk zal opnieuw veranderen in dialoog met professionals. In het begin dacht ik dat mijn bloem mooi egaal moest zijn. Bij de Tufting Club ontdekte ik vervolgens met hoeveel verschillende variabelen ik kon spelen. Bijvoorbeeld met het reliëf van het tapijt, maar ook met de dichtheid. Ik heb daarom twee verschillende tuftmachines uitgeprobeerd en was erg blij met het resultaat.
Het tuftframe is het raamwerk voor het tapijt. Bron: Pia Seidel
Op de achterkant zie je het resultaat van je hechtingen. Bron: Pia Seidel
Het type tuftpistool bepaalt hoe vlak of hoog het tapijt wordt. Bron: Pia Seidel
In mijn gedachten was tuften een proces dat te vergelijken was met breien. Maar hier gaat het iets sneller. Zodra je de trekker van het tuftpistool indrukt, gaat de machine er vandoor als een gepimpte auto uit "2 Fast 2 Furious". Dus ga door, plan pauzes in en onthoud dat timing net zo belangrijk is bij het tuften als het gieten zelf. Anders kan je haar vast komen te zitten in de machine. Of je raakt de spijkers waarmee het canvas aan het frame is bevestigd. Beide zijn me verschillende keren overkomen toen ik mijn ritme nog niet had gevonden.
Ik vond mijn eerste cursus niet echt leuk. Ik was gestrest, had de verkeerde ideeën, wilde niets fout doen en was te gefocust op het eindresultaat. Dus boekte ik meteen een tweede cursus en alles was anders: ik kende de studio, had realistische verwachtingen en had al een zekere basiskennis van tufting. Hierdoor kon ik me ontspannen. Daarom raad ik aan om een tweede, derde en vierde keer te gaan. Dan is de angst voor het onbekende weg en kun je optimaal genieten van het moment.
Alles gaat soepeler bij het tweede bezoek. Het schetsen, ... Bron: Pia Seidel
... maar ook de tufting. Bron: Pia Seidel
Tufting leert je niet alleen hoe je een tapijt moet maken. Je leert ook veel over de productie van andere tapijten en materialen. Ik heb nu een heel ander beeld van woningtextiel. Als ik vandaag de dag een tapijt zie, vraag ik me af hoeveel uren handenarbeid (in mijn geval inclusief zweet en bloed) erin gaan zitten. Ik huiver niet langer bij tapijtprijzen van vier of vijf cijfers. In plaats daarvan knik ik instemmend als een kenner en stel ik me voor hoe lang ik erover zou doen om zo'n model te maken en wat het zou kosten tegen mijn uurtarief. Mijn handgemaakte bloemen zouden een fortuin waard zijn. 😉
Nadat het tapijt getuft is, wordt het aan de achterkant gelijmd zodat je het uit het frame kunt halen en op maat kunt knippen. Je hebt dan twee opties: Je kunt het laten zoals het is. Of je kunt het bijsnijden en het maximale uit je ontwerp halen. Ik kan alleen het laatste aanraden. Want hoewel ik in het begin sceptisch was, kon ik hier en daar fouten corrigeren en de vormen beter uitwerken met een beetje knippen. Het mooiste is: in tegenstelling tot het tuften zelf, gaat dit proces zo snel als je zelf wilt. Ik nam mijn tijd met mijn tweede bloemenkleed, luisterde naar een podcast of muziek en genoot van het moment van vertraging. Toen er niets meer te knippen viel, was ik bijna verdrietig. Dat brengt me bij het laatste en belangrijkste punt van deze tuftervaring.
Nadat het tapijt is losgemaakt van het frame, kan het op maat worden geknipt. Bron: Pia Seidel
Door te trimmen kunnen afzonderlijke passages worden gecorrigeerd en benadrukt. Bron: Pia Seidel
Terug in 2003 moedigde Kylie Minogue mensen aan om te vertragen en een beat over te slaan in het nummer "Slow". Ook nu, na de ervaring met het tuften, begrijp ik wat ze bedoelde. Minder toetsen indrukken en gedragspatronen veranderen die zijn gevormd door een door efficiëntie gedreven maatschappij en iets nieuws proberen doet wonderen. Mits je bereid bent je open te stellen voor nieuwe ideeën, je aanvankelijke onzekerheden te overwinnen en van andere mensen te leren.
Hoewel ik van mijn wandkleden hou, .... Bron: Pia Seidel
.... het echt spannende was het maken ervan. Bron: Pia Seidel
