

Ik verwarm mijn voeten nu als een oma
Ik gebruik een voetenwarmer om te proberen mijn permanent koude laarzen te ontdooien - zonder ze te verbranden zoals ik al eens heb gedaan. Zullen mijn koude voeten eindelijk koude voeten krijgen?
Na het trouwen heb ik altijd koude voeten: in wollen sokken, in gevoerde schoenen, na het sporten, ja, zelfs in hartje zomer. Mijn bloedsomloop loopt ongeveer net zo soepel als een verstopte pijp. Iedereen die weer zegt dat er geen verkeerd weer is, alleen verkeerde kleding, laat ik de mond snoeren met alpacasokken.
Of ik blaas het weg - met de föhn. Het is de enige manier om mijn voeten op een normale temperatuur te krijgen. Maar dat ding vreet als een gek elektriciteit. Gelukkig heb ik net een veel zuiniger alternatief van 100 watt getest: een voetenwarmer. Een van die vreselijk gedessineerde verwarmingszakken die als Fusspilze paddenstoelen uit de grond schieten in bejaardentehuizen.
Een directe route naar de grositum
Wanneer ik de teenwarmer in de Galaxus winkel ophaal, ben ik verbaasd: het Beurer model is helemaal niet zo lelijk. Er is iets veranderd aan het ontwerp van de teenwarmer. Toch voel ik me net een oma. «Chic», zegt de collega van de winkel ondeugend. Ik lach - ik heb wel vaker bizarre producten van hem opgepikt - en voel mijn heupen al kraken na zijn subtiele zijdelingse klap. Stijf wankel ik door de kou naar huis.
Eindelijk! Ik zet de voetenwarmer aan, doe mijn voeten erin en zet hem op de hoogste stand drie (wat een rijm). Hoewel er koele lucht door de iets te grote opening sijpelt, voel ik na een paar seconden een aangename warmte op mijn zolen: heerlijk!

Mijn voeten tintelen behaaglijk in de wasbare teddyvoering. Maar het feit dat hij uitneembaar is, heeft een nadeel: hij glijdt snel weg als ik mijn voeten beweeg. Er is hier geen sluiting. Of ik heb grotere voeten nodig dan een 36: de voetenwarmer past tot maat 47.


Mijn ijspegelprofiel ontdooit geleidelijk in de voetenwarmer, maar wordt niet heet. Half gaar, zogezegd - perfect voor mij. Voor sommige commentatoren op Galaxus echter iets te lauw:

Na anderhalf uur gebeurt er iets waar sommige commentatoren zich ook aan ergeren: de voetenwarmer schakelt automatisch uit. Als ik een nieuwe cyclus wil starten, moet ik hem uitzetten, vijf seconden wachten en weer aanzetten. Volgens Beurer voorkomt dit oververhitting. Een onrealistisch scenario? Helemaal niet. Ik spreek uit ervaring.
Een bijna geflambeerde voet
Winter 2020: ik zet de voetenwarmer van mijn oma aan (het beste erfstuk dat ik ooit heb gehad). Omdat mijn bovenlichaam ook rilt, spreid ik een deken over me heen. Dit is een vergissing. «Er ruikt iets naar rook», denk ik, en dan voel ik het: de warmte op mijn tenen.
Met een ruk gooi ik de voetenwarmer van me af. Er vormt zich een zwarte, verkoolde plek aan de linkerkant. Ik haal meteen de stekker uit het stopcontact en sla er een natte doek overheen. Ik zie de kop al voor me:
Verkoolde voeten: Grosi (27) steekt haar flat in brand met een verwarmingszak
Belangrijke voetnoot aan het eind
Sinds deze ervaring staat het volgende in mijn geheugen gebrand: Voetwarmers horen niet onder dekens. Warmteophoping en oververhitting kunnen in het ergste geval dodelijk zijn. De automatische uitschakeling en oververhittingsbeveiliging van de voetenwarmer vind ik daarom niet omslachtig, maar juist verstandig. Ook omdat ik vaak vergeet de stekker uit het stopcontact te halen als ik het huis verlaat.

Je ziet, mijn geheugen lijkt het ook te begeven. De transformatie in een oma is bijna voltooid. Het enige dat nog ontbreekt is een eigenzinnig winkelwagentje ... Houd mijn thee vast ...
Conclusie
Eindelijk warme voeten
Pro
- Aangename temperatuur
- Automatische uitschakeling van 90 minuten met oververhittingsbeveiliging
- Wasbare teddyvoering
- Mooier uiterlijk dan andere modellen
Contra
- iets wijde opening voor kleine voeten
- de verwijderbare teddyvoering glijdt snel van zijn plaats
Ik hou van alles met vier poten of wortels - vooral van mijn asielkatten Jasper en Joy en mijn verzameling vetplanten. Mijn favoriete bezigheden zijn rondsnuffelen met politiehonden en kattencoiffeurs op reportages of gevoelige verhalen laten opbloeien in tuinbrocki's en Japanse tuinen.





