Ik was bij Nintendo en heb de Switch 2 getest - dit is wat me opviel

Domagoj Belancic

3-6-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Foto's: Domagoj Belancic

Kort voor de lancering kreeg ik de kans om zes uur door te brengen met de Switch 2 bij Nintendo. De speelsessie met "Mario Kart World" en de "Nintendo Switch 2 Welcome Tour" voedden mijn anticipatie, maar riepen ook een paar vragen op.

Na ongeveer acht jaar wordt de ouder wordende Switch 1 vervangen door zijn opvolger, de Switch 2. Nintendo nodigt me kort voor de lancering van de nieuwe console uit op hun Europese hoofdkantoor in Frankfurt. Ik breng daar in de loop van een dag veel tijd door met de handheld en speel «Mario Kart World» en «Nintendo Switch 2 Welcome Tour». Deze 22 punten vallen me positief en negatief op tijdens de speelsessie

Noot: Gedetailleerde reviews van de Switch 2 hardware en de launchgames volgen de komende dagen. Klik aan het einde van het artikel op «Volg thema» en «Volg auteur» om niets te missen!

Voor de lancering van de Switch 2 op 5 juni spelen we live de nieuwe games in de sale. Je kunt meekijken, meespelen en zelfs iets winnen. De stream begint op 5 juni om 11.00 uur

Impressies van de Switch 2 hardware

Al tijdens het eerste preview-evenement in Parijs, was ik verbaasd over hoe groot Nintendo's nieuwe console eigenlijk is. Ook de afmetingen van de handheld maakten indruk op me in Frankfurt. Naast het XXL-formaat vielen me ook de volgende punten op:

Het scherm is helder - maar is het helder genoeg?

Op het preview-evenement in Parijs konden we de helderheid van de consoles niet zelf aanpassen. Ik was bang dat het scherm te donker zou zijn. In Frankfurt kan ik nu eindelijk zelf de helderheid helemaal omhoog zetten - en ik ben gerustgesteld. Het lcd-scherm van de Switch 2 is duidelijk zichtbaar, zelfs in de relatief lichte speelkamer. Hoewel het niet de piekhelderheid bereikt van mijn huidige smartphone, zou het voldoende moeten zijn voor de meeste doeleinden.

De testtoestellen op het preview-evenement zijn bovendien niet de uiteindelijke hardware die je op 5 juni in je handen zult hebben. Hoe het scherm van de «echte» retailversie presteert onder sterk zonlicht, ontdek ik in het gedetailleerde testrapport.

Geen OLED? Geen probleem!

De Switch 2 heeft alleen «» een LCD-scherm. Na de uitgebreide speeltest weet ik zeker dat ik het OLED-scherm van mijn Switch 1 niet te veel zal missen. Sterker nog, ik weet zeker dat veel Switch 2 kopers zullen denken dat het heldere LCD scherm van de Switch 2 eigenlijk OLED is. De games zien er ongelooflijk goed uit op het scherm. Scherp, met heldere kleuren en sterke contrasten - zelfs bij extreme kijkhoeken, zoals ik ontdekte toen ik de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» (zie hieronder) speelde met bewegingsbesturing.

HDR is «leuk om te hebben», maar niet spectaculair (in ieder geval in de demo)

Ik ben een beetje teleurgesteld door de HDR-demo in de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour». In een minigame kan ik vuurwerk afsteken en met één druk op de knop heen en weer schakelen tussen HDR- en SDR-weergave. Ik schakel de HDR-functie van het display in en uit, maar merk slechts kleine verschillen. De zeer heldere delen van het vuurwerk lichten een beetje helderder op met HDR. Maar dat is het wel zo'n beetje.

De schermranden zijn erg groot

De grote schermranden van de Switch 2 vielen me niet negatief op tijdens het speelevenement in Parijs. Na enkele uren met de console stoort dit cosmetische detail me wel een beetje. Als ik naar mijn Switch OLED-model kijk, voelt het als een kleine stap terug. Ik verwacht niet dat de randen van de uiteindelijke retailversie veel zullen verschillen van de previewversie. Vergeleken met de lelijke PC-handhelds van Valve, Asus, Lenovo en dergelijke, ziet de Switch 2 er ondanks de grote randen nog steeds uit als een stijlvol designerstuk.

De Joy-Con 2 analoge sticks zijn beter, maar nog steeds niet perfect

De Joy-Con 2 controllers verschillen aanzienlijk van die van de eerste Switch. De A-, B-, X- en Y-knoppen zijn bijzonder positief en voelen ongelooflijk bevredigend aan. De analoge sticks zijn ook werelden beter dan die van de eerste Joy-Con generatie. Ze voelen echter nog steeds niet «perfect» - vooral in vergelijking met de ongelooflijk succesvolle Pro Controller (zie hieronder). Bij het spelen van «Mario Kart World» zou ik willen dat de sticks iets groter waren en minder «los» of preciezer aanvoelden.

Ik vind de L/R-knoppen op de Joy-Con niet prettig

Omdat de Joy-Con 2-controllers veel groter zijn dan die van de eerste Switch, moest Nintendo iets bedenken met betrekking tot de L-, ZL-, R- en ZR-knoppen. Veel spelers zouden de knoppen niet met hun wijsvinger kunnen bereiken als ze zo waren geplaatst als op de Switch 1. Daarom zijn deze knoppen op de Switch 2 veel langer. Ze zijn virtueel gebogen in een hoek van 90 graden en bevinden zich tegelijkertijd «aan de bovenkant» van de controller en aan de zijkant van de Joy-Cons.

Tijdens mijn «Mario Kart World» sessie kan ik maar niet overweg met de nieuwe knoppen. Het klikgevoel bevalt me niet. Ik vraag me af of het komt doordat de knoppen abnormaal lang zijn en zowel van boven als van opzij kunnen worden aangeklikt. In ieder geval: in de minigames in «Nintendo Switch 2 Welcome Tour», waarin ik de Joy Cons als muis gebruik, voelt het klikken veel natuurlijker - als een muis.

De muisbesturing is ZEER snel en precies

Over de muis gesproken: ik ben ervan overtuigd dat de muisbesturing van de Joy-Con 2 controllers meer is dan een gimmick. De besturing voelt snel en precies aan in verschillende minigames van de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» Nintendo heeft in zijn «Vandaag!»-App ook bevestigd dat de gevoeligheid van de muis in het menu kan worden veranderd. Geweldig!

Gecombineerd met de bewegingssensoren en de «HD Rumble 2» is het resultaat een unieke spelervaring die zich duidelijk onderscheidt van conventionele muisbesturing.

«HD-Rumble 2» is verdomd cool - en speelt zelfs muziek af!

Over rumble gesproken: ik was al enthousiast over de vernieuwde rumble-functie toen ik de Switch 2 in Parijs mocht testen. Nu ben ik eindelijk verliefd geworden op de kleine trilmotortjes. De haptische feedback is ongelooflijk leuk. Ik ben vooral onder de indruk van een demo van de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour», die laat zien dat de motortjes niet alleen precies zijn, maar zelfs geluiden kunnen produceren. Ik kan Mario's munten horen rinkelen en melodietjes uit de controllers horen komen - zonder luidsprekers. Fascinerend.

De Pro controller ligt perfect in de hand en de analoge sticks zijn magisch

De Switch 2 Pro controller is misschien wel de meest ergonomische die ik ooit heb mogen vasthouden. En dat zeg ik als groot voorstander van de Dualsense controller van Sony. Nintendo heeft zichzelf hier overtroffen.

Nog indrukwekkender zijn echter de analoge sticks van de controller. Ze voelen anders aan dan alle andere controllers die ik tot nu toe heb gebruikt. Ik voel absoluut geen weerstand. De sticks glijden in alle richtingen alsof ze bedekt zijn met een magische olie. Ze zijn ook verdomd stil - als ik de stick op de rand raak, hoor en voel ik bijna niets. Het is alsof ze in watten zijn gewikkeld. Hoe is dat mogelijk? Welke zwarte magie heeft Nintendo hier laten werken? Gewoon ongelooflijk cool. Des te pijnlijker is het dat Nintendo nog steeds geen analoge triggers in de controller heeft ingebouwd. Je kunt niet alles hebben...

De camera van de Switch 2 is piepklein

Tijdens mijn «Mario Kart World» sessie mocht ik ook de Switch 2 camera testen. Op de een of andere manier had ik me voorgesteld dat hij in de video's veel groter zou zijn. Maar in het echt is hij klein en discreet. Het is geen probleem om hem ergens in je tv-opstelling te plaatsen. Nintendo heeft ook aan privacy gedacht. Een mechanisme aan de zijkant van de camera kan worden gebruikt om een fysiek privacyscherm te activeren.

De Switch 2 is compatibel met conventionele webcams

Als je geen zin hebt in Nintendo's camera, kun je waarschijnlijk een webcam gebruiken die je in huis hebt liggen. Als ik met medewerkers van Nintendo praat, hoor ik dat ze verschillende «normale» USB-camera's hebben getest in hun testkantoren en dat ze allemaal hebben gewerkt.

Impressies van «Mario Kart World»

Ik breng veel van mijn tijd bij Nintendo door met het spelen van «Mario Kart World». Zoveel kan al verklapt worden: Ik had graag meer gespeeld van de open-wereld racer en kan bijna niet wachten op de lancering van het spel. Maar ik ben nog niet 100 procent overtuigd. Deze punten vielen me op:

De «Charge Jump», «Wallride» en «Grind» zijn game changers!

Tijdens het Switch 2-evenement in Parijs konden we alleen de nieuwe «Mario Kart» spelen met een besturingshulp waar ik niet tegen kan. In Frankfurt heb ik alles uitgezet en de nieuwe spelmechanieken zonder beperkingen van dichtbij bekeken.

Ik ben vooral blij met de nieuwe functie «Charge Jump». Als ik op de ZR-toets druk terwijl mijn kart recht vooruit rijdt, wordt er een sprong opgeladen. Als ik de knop loslaat, springen mijn personage en kart hoog de lucht in. Ik kan bijvoorbeeld op muren springen en erlangs rijden. Dit werkt ook op relingen, zodat ik erop kan slijpen alsof ik Tony Hawk ben.

In een demo laat een medewerker van Nintendo me zien wat er allemaal mogelijk is met dit mechanisme. Hij springt op muren, dan op leuningen, heen en weer, heen en weer. Alles met perfecte timing. Hij vindt een veel snellere weg over de baan dan zijn tegenstanders. Ik ben onder de indruk. Dit mechanisme is een echte gamechanger die goede rijders een enorm voordeel zal geven.

De functie «Terugspoelen» is geniaal

Ik ben aanvankelijk onbekwaam in de nieuwe springtechnieken. Of ik spring langs railings of ik begin te driften in plaats van te springen (dit gebeurt als mijn kart niet helemaal recht gaat als ik op ZR druk). Daarom ben ik zo verdomd blij met de nieuwe terugspoelfunctie. Als ik op de digitale richtingsknop druk, wordt mijn personage «teruggespoeld», terwijl de wereld om hem heen normaal blijft bewegen. Hierdoor kan ik mislukte sprongen steeds opnieuw proberen totdat ik het onder de knie heb. Een heel handig hulpmiddel om vertrouwd te raken met de nieuwe tracks en gameplaymechanieken.

De «Knockout Tour» is het beste wat «Mario Kart» kon overkomen

In «Mario Kart World» zijn er 24 coureurs tegelijk op de baan - twee keer zoveel als in «Mario Kart 8 Deluxe». De races voelen daardoor aan als epische veldslagen vol chaotische gevechten tussen individuele groepen. De vele personages op het circuit maken ook een nieuw speltype mogelijk dat het conventionele Grand Prix-concept op zijn kop zet - de «Knockout Tour».

In dit speltype rijd ik van de ene kant van de enorme spelwereld (waarover hieronder meer) naar de andere - zonder adempauze. Ik rijd zowel op de traditionele «Mario Kart» circuits die in de wereld zijn geplaatst, als op iets opener en grotere wegen die de individuele circuits met elkaar verbinden. Er zijn in totaal zes controleposten verspreid over deze «wereldreis». Bij elk controlepunt wordt het rijdersveld met vier spelers verkleind - de laatste vier worden geëlimineerd tot er nog maar één speler over is. Een quasi battle royale in het «Mario Kart» universum.

Het gevoel dat ik krijg als ik net een van de laatste rijders ben die het haalt, is ongelooflijk. Er wordt gevloekt, geschreeuwd en gejuicht in de kantoren van Nintendo in Frankfurt tijdens de «Knockout Tour». Af en toe werp ik een blik op mijn sporthorloge, dat mijn hartslag meet. Mijn hart gaat tekeer - «Knockout Tour» is topsport. Ik weet zeker dat dit speltype voor veel spelers het nieuwe favoriete speltype wordt.

Frisse wind in VS-modus

Als je geen zin hebt in de Knockout-stand of een conventionele Grand Prix, kun je in «Mario Kart World» weer VS-races starten, waarin je zelf de banen en regels bepaalt. Nieuw in «World» is dat je niet alleen de klassieke racebanen kunt kiezen, maar ook de open-wereldbanen tussen de banen als locatie. Met hun open en vaak zeer brede ontwerp bieden deze een andere spelervaring dan de compacte, traditionele racebanen. Een leuke afwisseling.

De gevechtsmodus is solide, maar (nog) niet spectaculair

Ik ben niet zo'n fan van de gevechtsmodes in «Mario Kart». Voor mij zijn ze een leuk extraatje dat ik na een paar rondjes links laat liggen. Op het preview-evenement heb ik samen met de andere deelnemers twee speltypen getest: het bekende «Balloon Battle» en «Coin Runners». In de eerste probeer ik vijf ballonnen van tegenstanders te laten knappen voordat ze mijn vijf ballonnen vernietigen. «Coin Runners» komt terug van «Mario Kart Wii» - hier verzamel ik zo veel mogelijk munten in de gegeven tijd en probeer ik de munten van andere spelers te stelen.

De gevechten worden gespeeld door een speler die niet in het spel zit.

De gevechten vinden plaats in gesloten arena's. Er komen nog twee modi. Ik hoop dat deze meer gebruik zullen maken van de open spelwereld en misschien ook iets nieuws zullen proberen.

Ik vind de camera-integratie in het gesplitste scherm geweldig

Ik heb de splitscreenstand ook kunnen testen tijdens de speeldatum. Ik racete samen met drie andere deelnemers. We hebben ook de Switch 2 camera getest, die ons opneemt tijdens de races. Eerst selecteren we de beeldsectie.

In de races worden onze gezichten boven de respectieve coureurs weergegeven. Een kleine gimmick die ik ongelooflijk grappig vind. Het is grappig om naar de geconcentreerde, gefrustreerde of blije gezichten van mijn tegenstanders te kijken voordat ik ze neermaai met een rode tank.

«Free Roam» is saai

Tussen de races door, test ik altijd de modus «Free Roam». In deze modus verken ik de enorme spelwereld van «Mario Kart World» volledig vrij. In combinatie met de functie «Terugspoelen» is het vrij verkennen van de wereld een geweldige manier om vertrouwd te raken met de circuits.

In de spelwereld vind ik ook steeds grote P-schakelaars. Als ik deze indruk, worden er mini-missies gestart. Ik moet bijvoorbeeld alle munten verzamelen die plotseling in korte tijd verschijnen, of ik moet door een hindernisbaan vol rollende sneeuwballen glijden. Naast de P-schakelaars zijn er ook verborgen verzamelbare voorwerpen te vinden in de open spelwereld.

De kleine uitdagingen en verborgen voorwerpen zijn best leuk - maar ik kan me niet voorstellen dat de repetitieve taken me op de lange termijn zullen motiveren. De spelwereld lijkt erg leeg tussen de sporen en weg van de wegen. Al na een paar minuten voel ik mijn motivatie om de wereld te verkennen drastisch afnemen. Waarom zou ik door een saaie, lege wereld rijden als ik een paar klikken verderop de absoluut briljante «Knockout Tour» kan starten?

De grafische kwaliteit van het spel varieert sterk

Wat me ook opvalt bij het verkennen van de spelwereld is hoezeer de grafische kwaliteit van het spel varieert. Het spel ziet er prachtig uit op de circuits. Maar als ik ze verlaat, ontdek ik al snel erg saaie gebieden met rudimentaire geometrie en uitgewassen texturen. Nog een reden om «Free Roam» links te laten liggen.

Impressies van «Nintendo Switch 2 Welkomsttour»

Om de zenuwslopende races in «Mario Kart World» wat af te zwakken, kreeg ik de kans om de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» in detail te testen. Ik weet niet echt wat ik van deze «game moet denken».

Mooie inzichten in het ontwikkelingsproces van de Switch 2, met veel aandacht voor detail

Eerst het positieve: als je geïnteresseerd bent in het ontwikkelingsproces van de Switch 2, zul je de spannende informatie in het spel geweldig vinden. Als mini-mens verken je een enorme Switch 2, die aanvoelt als een interactief bezoek aan een museum. Ik leer hoe de HD Rumble 2 motor in elkaar zit, hoe de binnenkant van de console eruitziet en hoe de magneten in de Joy-Con 2 controllers werken. Het is geweldig dat zelfs een anders zo geheimzinnig bedrijf als Nintendo zoveel spannende details over het ontwikkelingsproces onthult.

De «minigames» zijn banaal - maar leuk

In de typische Nintendo-mode wordt de informatie overgebracht met een snufje humor en veel aandacht voor detail. Als ik over het touchscreen van de Switch 2 ren of een ladder beklim in de «kelder» van de Joy-Con 2-controller, krijg ik een grote grijns op mijn gezicht.

Op mijn ontdekkingstocht stop ik altijd bij kleine «tentoonstellingen». Deze demonstreren de functies van de Switch 2. Ik speel met de muisfunctie, raad de framerate waarmee een object beweegt of beantwoord quizvragen over wat ik tot nu toe heb geleerd. Het zou overdreven zijn om de demonstraties te omschrijven als «minigames». Ondanks de eenvoudige functionaliteit geniet ik van de interactieve tentoonstellingen.

Dit is geen spel, maar een app (die gratis zou moeten zijn)

De «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» is de perfecte manier om de nieuwe en unieke functies van de Switch 2 te leren kennen. Het is echter niet zozeer een «echt» spel, maar eerder een interactieve app met spannende weetjes over de nieuwe console.

Hier zit het addertje onder het gras: de «Nintendo Switch 2 Welcome Tour» is niet gratis - als je de enorme Switch 2 wilt verkennen, moet je ongeveer tien frank of euro betalen in de Nintendo eShop. Voor mij een onverklaarbare beslissing. Ik heb niets in de demo gezien dat deze prijs zou rechtvaardigen. Dit moet een gratis extraatje zijn dat elke nieuwe Switch 2 koper mag uitproberen. Als Sony het voor elkaar krijgt om het uitstekende «Astro's Playroom» gratis bij elke PS5 te voegen, dan moeten ze toch in staat zijn om hetzelfde te doen met deze veel minder spectaculaire versie van een technologiedemo. Jammer. Toch kijk ik ernaar uit om de te grote Switch 2 op de lanceringsdag te verkennen.

Noot: Gedetailleerde reviews van de Switch 2 hardware en launchgames volgen de komende dagen. Klik op «Volg thema» en «Volg auteur» om niets te missen!

Domagoj Belancic

Senior Editor

Domagoj.Belancic@digitecgalaxus.ch

Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren