

Kaketielen: Het is liefde! En nu?

Twee van mijn nimfen zijn verliefd geworden. Cookie en Pebbles zijn een koppel. Dingen waar je aan moet denken voordat er kuikens komen.
Hij buigt voor haar. Ze aait teder over zijn hoofd. Er is geen misverstand mogelijk: Mijn valkparkieten Cookie en Pebbles zijn dol op elkaar. De witte haan en de geel met grijs bonte hen zijn al een paar weken onafscheidelijk. De twee hebben definitief gepaard.
En JA, ze zijn ook aan het paren. Duidelijk zichtbaar midden in de woonkamer. Pebbles hoeft maar een seintje te geven «Ik ben er klaar voor», Cookie klimt bovenop haar en daar gaan ze. Zodra Cookie «klaar is», kondigt hij dat aan met een luidkeels zingend intermezzo. Nymfet-liefde is - net als mensenliefde - iets groots. Iedereen die ooit verliefd is geweest op een huisdier weet hoe hartverwarmend het is om naar te kijken.
En toch heb ik als valkparkietenmoeder nog steeds vragen: Wat als Pebbles eieren legt? Wil ik echt kuikens? En hoe zit het met Rio, de derde vogel in de kegelvalkenflat?

Bron: Shutterstock
Het ding met de eieren
Eerste dingen eerst: het is niet omdat Pebbles en Cookie paren dat ze eieren moet leggen. Er zijn nimfekippen die nooit eieren leggen ondanks het feit dat ze een vaste partner hebben - en er zijn er ook die zelfs zonder haan eieren leggen. Dit is hormonaal. Tot nu toe heeft Pebbles nog geen ei geproduceerd - en ik doe mijn best om dat zo te houden.
Eerst zijn Pebbles en Cookie net een jaar oud. Hoewel ze (duidelijk) geslachtsrijp zijn, zijn ze nog te jong om ouders te worden. Als vuistregel raden fokkers aan om vooral het vrouwtje twee jaar oud en volgroeid te laten zijn, omdat fokken behoorlijk inspannend is.

Aan de andere kant zijn valkparkieten holenbroeders. Dit betekent dat ze een nestkastje of een ander beschermd hoekje nodig hebben waar ze hun eieren kunnen leggen. Om Cookie en Pebbles niet op ideeën te brengen, geef ik ze geen geschikt nestkastje. Toch hangen veel parkietenouders een nestkastje in de kooi van hun valkparkiet, omdat ze denken dat het bij de basisuitrusting hoort. Helaas doen ze hun gevederde vrienden daar niet altijd een plezier mee, want alleen al de aanblik van een nestkastje kan nimfen broeds maken. En als de eieren er eenmaal zijn, rijst de vraag: wat doe je ermee?

Het ding met de kuikens
Een gedachte-experiment. Laten we aannemen dat je een paartje parkieten hebt en dat je het goed vindt met nakomelingen. Een vrouwelijke valkparkiet legt vier tot zes eieren per broedsel, die ze vervolgens 18 tot 21 dagen uitbroedt. Dan komen de kuikens uit het ei, blind en zonder veren, volledig hulpeloos. Ze moeten gevoed worden door hun ouders en blijven ongeveer een maand in het nest. Als je in deze periode in het nest wilt gluren, wees dan voorbereid op nijdige en pittige vogels. Nieuwe nimfouders vinden het niet altijd leuk als je in hun kinderkamer gluurt. Dus ga je gang en koop wat pleisters.
En stel je nu voor dat het de nimfouders niet lukt om ze groot te brengen. Dan moet jij het werk doen. Met andere woorden: voer de kuikens elke twee uur - zelfs 's nachts - met een speciale opfokbrij. Veeg hun snavels schoon. En hun achterwerk. En hun voetjes. Houd ze warm. Hou van ze. Ze laten zien hoe ze later hun eigen veren moeten poetsen. Hoe ze moeten vliegen. En, en, en... Het is een fulltime baan. Het beste wat je kunt doen is je jaarlijkse verlof indienen.
Tot 2012 had je, tenminste in Duitsland, een kweekvergunning nodig als je parkieten wilde fokken. Dit was vastgelegd in de Gezondheidswet voor Dieren en was bedoeld om de verspreiding van psittacose, een bacteriële longontsteking bij papegaaien, tegen te gaan. Inmiddels is er geen officieel toezicht meer. Fokken is altijd toegestaan geweest in Zwitserland.

Bron: Shutterstock
Er is dus juridisch niets mis met «kuikens van liefde» - zelfs niet met Pebbles en Cookie. Of ik de verantwoordelijkheid wil, weet ik nog niet. Zou jij het willen? Maar zelfs als mijn fluffies op een gegeven moment uit het ei komen en alles gaat goed: wat te doen met de nakomelingen? Ik kan geen vier tot zes nimfen meer in mijn flat kwijt. Om nog maar te zwijgen over het geluidsniveau. Dus verkopen ... Maar zal ik het hart hebben om het te doen? Die vraag wil ik mezelf nog niet stellen.
Wat als Pebbles toch een ei legt? De natuur neemt immers soms wilde paden. Dan haal ik het waarschijnlijk bij haar weg. En zonder vervanging. Dat klinkt in eerste instantie harteloos, maar het alternatief - de echte eieren vervangen door plastic eieren - is niet beter. Dan broedt de kip. En broedt en broedt. En er gebeurt niets. Ook triest, nietwaar?
Het ding met het drietal
Laten we teruggaan naar het heden en de vraag: hoe zit het met Rio? Er wonen tenslotte twee haantjes in mijn gedeelde nymfieflat. Toen Pebbles hier kwam wonen, hoorde ik vaak: «Wat als Rio jaloers is omdat hij de kip wil?». Spoiler: Dat gaat niet gebeuren. Want Rio heeft geen enkele romantische interesse in Pebbles. Voor hem is ze meer de vervelende grote zus die zijn eten steelt. Natuurlijk vermoedde ik dit al voordat ik Pebbles kreeg. Want ik denk dat Rio op jongens valt. In ieder geval kijkt hij soms zo smachtend naar Cookie ...

Doch gaat het er niet altijd zo ontspannen aan toe als in mijn gedeelde nymfeflat. Er staan genoeg verhalen op Reddit of in dierenfora over hanen die vechten om een hen. En als twee valkparkieten elkaar te lijf gaan, kan het er zeker bloederig aan toe gaan. Ze bijten zelfs in de poten van de tegenstander omdat het daar pijn doet zonder beschermende veren. En als ze dat niet doen, vliegen er tenminste wat veren. Nog afgezien van het feit dat de stemming in de kudde weg is. Vaak hebben de eigenaren geen andere keus dan een haan weg te geven om de rust te herstellen.
In dit opzicht is het maar goed dat Rio (nog) niets met meisjes kan
Zou jij je vogels nakomelingen laten krijgen? Laat het me weten in de comments!


Als kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.