Nikon 12x25 S: de kleinste gestabiliseerde verrekijker in de test
24-5-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Michael Restin
Met de 12x25 S richt Nikon zich op een nichemarkt. Hij is compact, vergroot twaalf keer en schudt niet gemakkelijk dankzij de beeldstabilisatie. Is de kleinste gestabiliseerde verrekijker een gimmick of een game changer?
Een blik door een verrekijker is altijd een kleine blik in je eigen toekomst: alles wordt een beetje wankeler en wiebeliger. Hoe meer het uitvergroot, hoe meer je je realiseert dat stilstaan niet zo gemakkelijk is.
Met een gestabiliseerd model verandert dit met één druk op de knop.
Met een gestabiliseerd model verandert dit met één druk op de knop. Dit zijn meestal enorme apparaten met een hoge vergroting en een groot diafragma. Krachtige modellen die verre doelen dichterbij brengen en niet geschikt zijn als constante vrijetijdsgenoot. Nikon biedt nu ook compacte allrounders met stabilisatie.
Naast de hier besproken 12x25 S, die ik van de fabrikant kreeg voor de testperiode, is er ook de 10x25 S. Deze vergroot «alleen» tienvoudig.
Omvang van de levering: ik moet hem zelf beschermen
Het verhaal van de kleine doos is snel verteld: Ik vind de gebruikelijke gebruiksaanwijzing en instructiefolders in verschillende talen rond de rand, met de 12x25 S tronend in het midden. Eerste indruk: hij heeft een behoorlijk gewicht voor zijn compacte afmetingen.
Ik vind dit niet onaangenaam. De indruk wordt wat groter als ik de twee meegeleverde AA-batterijen ontdek en ze in het vakje aan de onderkant stop.
Dan controleer ik dubbel of ik het fijne schouderriempje goed heb vastgemaakt. Het moet houden, want anders biedt dit artikel, dat ruim 600 frank kost, niet veel bescherming. De oculairen worden afgedekt door een flexibele plastic kap, die ik ook in de draagriem kan rijgen.
Dit is handig zodat het kapje niet op de eerste de beste bank blijft liggen. Op deze manier bungelt hij aan de zijkant van de draagriem als ik de verrekijker gebruik.
Aan de andere kant blijven de objectieflenzen onbedekt. Er zit ook een pluizige zak in de doos waarin de complete verrekijker kan worden opgeborgen en vervoerd. Zal het apparaat vallen overleven? Ik betwijfel het.
En ik vraag het me af, want met mijn goedkope Olympus 10x25 WP II of de Nikon Sportstar EX worden elk geleverd met een iets steviger etui met klittenbandsluiting. Het lichtgekleurde etui biedt in het beste geval bescherming tegen krassen en lichte stoten, en het trekt ook op magische wijze vuil aan.
Een poging tot uitleg: De Nikon 12x25 S zit in de prijsklasse van fatsoenlijke cameralenzen. Ze worden meestal alleen geleverd met een tas. Het is mijn taak om dit prachtige stukje technologie dienovereenkomstig te beschermen. Als ik hem zou kopen, zou hij in mijn gewatteerde fototas passen.
Puzzelen: 12x25 4,5° = ?
Je zult wel geweten hebben of haarscherp hebben afgeleid dat de «12x» staat voor twaalf keer vergroting. De 25 staat voor de lensopening - die is 25 millimeter. Als je goed wilt zien in de schemering, heb je (onder andere) een grote lensopening van 50 of meer nodig. De hele verrekijker groeit echter ook mee met het diafragma. De 25 is de juiste waarde voor wie het graag compact heeft. Een compromis in een praktisch broekzakformaat.
Wat je ziet hangt ook af van het gezichtsveld. Dit is waar de 4,5° voor staat. Het is makkelijker te begrijpen dat de Nikon 12x25 S je een gezichtsveld geeft van 79 meter vanaf een afstand van 1000 meter. Een kleiner bereik is niet per definitie beter. Je moet eerst vinden waar je naar wilt kijken - en het object kunnen volgen.
Een te groot gebied is ook nutteloos, want het kan leiden tot onscherpte aan de randen en je stelt toch scherp op één punt. Ik ben veel meer geïnteresseerd in de vraag: Hoe goed is de Nikon 12x25 S in het dagelijks gebruik? Om daar achter te komen, heb ik hem de afgelopen weken regelmatig bij me gehad.
Een stevige vrijetijdsgenoot
Ik ben geen ornitholoog of vliegtuigspotter, ik gebruik gewoon graag een verrekijker in mijn vrije tijd. In de natuur, op het sportveld, op de landingsbaan van het vliegveld, overdag en in de schemering - en in eerste instantie erg benieuwd wat de stabilisatie van de Nikon 12x25 S kan doen.
De stabilisatie van de Nikon 12x25 S kan worden geactiveerd.
Het kan worden geactiveerd met een druk op de knop, gevolgd door een «Clack!» geluid. Dit herinnert me eraan dat hier iets mechanisch gebeurt. Het is geen elektronisch zoekerbeeld dat wordt gestabiliseerd. Sensoren registreren mijn handbewegingen en compenseren deze optisch, zodat er een vloeiender beeld in het oculair komt. Nikon illustreert het principe met een beeldsimulatie als deze.
Bron: Nikon
In de praktijk is het wow-effect meteen merkbaar. Zodra ik de functie inschakel, komt het beeld voor mijn ogen tot rust. De vogel op de tak schommelt maar een beetje mee met de wind. Het pannen gaat net zo soepel als het opstijgen van de A380 in de bocht naar links. Zelfs als ik schokkerige bewegingen maak om de actie op het voetbalveld te volgen, neemt de stabilisatie het op.
Een enkele keer tijdens de testperiode had ik het gevoel dat het beeld een milliseconde hing en sprong - maar ik heb dit nooit bewust kunnen reproduceren. Hoewel de 12x25 S ook ongestabiliseerd kan worden gebruikt als «normale» verrekijker, wordt het kort indrukken van de aan/uit-knop al snel routine. Zonder kan ik het schrift op de bouwkraan in de stad maar met moeite ontcijferen. Met zou je bijna een boek kunnen lezen op dezelfde afstand.
Ook wat betreft beeldhoek en scherpte ben ik blij met de kleine Nikon. Zelfs in de schemering levert de gestabiliseerde dwerg in het begin nog een fatsoenlijk beeld op - zelfs in een wat oneerlijk duel waarin ik vooral de stabilisatie wil vergelijken.
Niet beter, maar wel aanzienlijk langer
Ik spreek 's avonds af met een collega die de Canon 18x50 IS meeneemt. Om de beurt testen we of we verschillen merken tussen de twee modellen wat betreft stabilisatie. Bij Canon duurt het misschien iets langer voordat het beeld gestabiliseerd is. Voor de rest kunnen we alleen maar concluderen dat de functie in beide gevallen een echte toegevoegde waarde is. Bij 18x vergroting is het natuurlijk nog belangrijker.
Het gezichtsveld op 1000 meter lijkt niet veel te verschillen. Ter herinnering: met de Nikon 12x25 S zie ik 79 meter op deze afstand, met de 18x50 IS is dat 65. Zodra het donkerder wordt, laat de Canon zijn optische voordelen zien. Met 1,2 kilo is hij echter zo zwaar dat hij niet bij elk uitstapje in mijn zak past.
In deze tas zitten ook een paar reservebatterijen, waar mijn collega snel naar zal moeten grijpen. Afhankelijk van de temperatuur gaan ze tot tweeënhalf uur mee op de grote Canon. De Nikon 12x25 S gaat ongeveer twaalf uur mee. Praktisch: als ik vergeet hem uit te zetten, schakelt het apparaat zichzelf automatisch uit na «ongeveer een uur». Ik probeer het uit - en na precies 60 minuten gaat het licht uit. Het Canon model kan dat ook niet. Als het aan mij lag, zou de uitschakelfunctie al na 15 minuten zinvol zijn.
Voordelen en nadelen in het dagelijks leven
Mijn andere vergelijkingsmodel is de goedkopere (ongestabiliseerde) Olympus 10x25 WP II. Op het eerste gezicht heeft deze twee voordelen: Hij is waterdicht, terwijl de Nikon 12x25 S alleen beschermd is tegen spatwater. En hij is aanzienlijk compacter.
De oogschelpen zijn van hard plastic en kunnen iets worden losgeschroefd om de afstand tussen de lens en het oog aan te passen. Ik gebruik beide niet graag met een bril. Ze vernauwen het gezichtsveld. Aan de rechterkant zit een dioptrie-equalizer. Je stelt dus eerst scherp op het linkeroog en corrigeert dan het rechteroog. Ik vind de grote scherpstelring op de Nikon prettiger, verder komt het prijsverschil niet zo sterk tot uiting in het gevoel.
Hoewel de apparaten klein genoeg zijn om prettig in de hand te liggen, had ik op de Nikon graag een meer antislip rubberen coating gezien. Dit is meer een suggestie dan een realisatie op de punten waar de vingers de verrekijker vasthouden. Dat kan een kwestie van smaak zijn.
Eén ding merk ik echter steeds weer in de praktijk: zelfs bij een vergroting van tien keer kan het moeilijk zijn om een vaste hand te houden als het observatiedoel wat verder weg is. Dit is minder een probleem als je stabiel staat en jezelf kunt ondersteunen. En iets meer als je buiten adem bent tijdens een wandeling, in een auto zit of dieren in het wild observeert.
Maar het wordt merkbaarder naarmate ik meer gewend raak aan Nikon's magische knop, die het trillen uitschakelt. Daardoor kijk ik langer en beter. Het voelt alsof je een vers geasfalteerde weg oprijdt na een fietstocht over kasseien. Echt een geweldige functie.
Het grootste nadeel voor mij na deze test: ik zal niet meer door mijn goedkope verrekijker kunnen kijken zonder een trillende hand te krijgen - want ik zal de beeldstabilisatie erg missen.
Conclusie
Een vaste hand met één druk op de knop - stabilisatie is top
Er zijn dingen waar ik heel snel aan gewend raak. Een gestabiliseerde verrekijker valt in deze categorie. Met één druk op de knop stabiliseert het wankele beeld zich bij een vergroting van twaalf keer. Dit zorgt voor ontspannen observeren. Twee AA-batterijen zorgen voor ongeveer twaalf uur stabiel gebruik en de automatische uitschakeling na 60 minuten beschermt tegen onaangename verrassingen.
De verrekijker is compact genoeg om een regelmatige vrijetijdsgenoot te zijn: In de natuur, bij sportevenementen of bij concerten. Overal waar al veel beweging is, is de stabilisatie bijzonder nuttig. Het apparaat zelf mag niet worden blootgesteld aan te veel actie en moet worden beschermd tegen water, stof of harde stoten. Het voelt hoogwaardig aan en ziet er aantrekkelijk uit, maar naar mijn smaak zou het wat meer grip mogen hebben.
Voor mij wordt de prijs gerechtvaardigd door het feit dat ik hem veel langer gebruik dan een ongestabiliseerde verrekijker. Het is gewoon veel leuker en de functie is uniek in deze compacte allrounder klasse.
Pro
- Geweldige stabilisatie
- Twee AA-batterijen gaan 12 uur mee
- Automatisch uitschakelen
- Goede optiek
Contra
- Geen stevige behuizing
- relatief glad/glad
Michael Restin
Senior Editor
Michael.Restin@digitecgalaxus.chEenvoudige schrijver, vader van twee kinderen. Is graag in beweging, beweegt zich door het dagelijkse gezinsleven, jongleert met verschillende ballen en laat af en toe iets vallen. Een bal. Of een opmerking. Of allebei.
7 opmerkingen
later