In "Palworld" knuppel je Pokémon-achtige knuffelbeesten net zo lang totdat ze je vrienden worden. Daarna stop je ze in een werkkamp en rust je ze uit met aanvalsgeweren. Een koortsdroom die verbazingwekkend leuk is.
Smash en rijd
Het is precies wat het klinkt.
Inhoud nog voor verbetering vatbaar
De kleurrijke spelwereld is al uitnodigend in de Early Access versie - maar nog steeds een beetje leeg en generiek. Desondanks werd ik gegrepen door de drang om alle nieuwsgierige Pals te verzamelen. Er zijn ook talloze dingen vrij te spelen voor de basis, de Pals en je eigen personage.
"Palworld" is beschikbaar in Early Access op Steam en in de Game Pass voor PC en Xbox. De aanbevolen leeftijd is USK 12, of Pegi 7. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Pocketpair voor testdoeleinden.
Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Nieuws en trends
Van de nieuwe iPhone tot de wederopstanding van de mode uit de jaren 80. De redactie categoriseert.
Samen met mijn vosachtige metgezel Foxparks dwaal ik door een gezellig bosje. Na een tijdje zie ik een groep pinguïns voor me. De pinguïnachtige wezens ontbreken nog in mijn verzameling. Stilletjes sluip ik naar ze toe. Vlak voordat ze me ontdekken, klem ik Foxparks onder mijn arm en gebruik het als vlammenwerper. Ik gebruik het om de blauwe wezens grondig te frituren. Zodra ze zwak genoeg zijn, gooi ik een Pokéball, ik bedoel een Pal Sphere naar hun hoofd om ze te vangen.
Sommige Pals kunnen in wapens worden veranderd. Bron: Philipp Rüegg
"Palworld" lijkt op het eerste gezicht een brutale "Pokémon"-kloon. Maar het speelt meer als een fan mod voor volwassenen met survival elementen. Het is lang geleden dat ik zo'n vreemd spel ben tegengekomen dat ook nog eens leuk is om te spelen. En toch hou ik helemaal niet van "Pokémon". Misschien is dat de reden voor mijn enthousiasme. De kern van de Early Access-titel is hetzelfde: vang alle Pals. Maar "Palworld" neemt de schizofrene kant van "Pokémon" ad absurdum. Het spel lijkt een gevoelige snaar te hebben geraakt. «Palworld» hat sich in wenigen Tagen über fünf Millionen mal verkauft. Met meer dan een miljoen gelijktijdige spelers op Steam mag het zich tot een bijzonder illustere groep rekenen.
In het spel van de Japanse studio Pocketpair wordt de wereld bewoond door aaibare fantasiewezens. Hun namen bestaan uit slechte woordspelingen die rechtstreeks uit een AI-generator zouden kunnen komen. Een uil genaamd Hoocrates huppelt voorbij. Ernaast graast een wollig wezen dat Lamball heet. Sommige hebben zulke duidelijke parallellen met Pokémon dat het slechts een kwestie van tijd lijkt voordat de advocaten van Pokémon Company komen aankloppen. Dit geldt ook voor bepaalde geluidseffecten die één op één klinken als die in "The Legend of Zelda: Breath of the Wild". En als je een blik werpt op de volgende game van Pocketpair "Never Grave", moet je wel aan "Hollow Knight" denken. Genereus geïnspireerd zijn lijkt deel uit te maken van het concept bij Pocketpair.
Ik weet niet veel over het «Pokémon» universum, maar de gelijkenis lijkt me ook treffend. Bron: Pocketpair
Het vangproces is in principe hetzelfde als in Pokémon, alleen iets explicieter. In plaats van passief toe te kijken hoe de aanvallen worden uitgevoerd, pak ik in "Palworld" gewoon mijn honkbalknuppel uit en stort ik me in de strijd. Zwaardere wapens komen later aan bod, maar die moet ik eerst vrijspelen. Voorlopig reis ik met middeleeuwse middelen. Dat is meer dan genoeg voor de aaibare wezentjes aan het begin. Ik sla de vluchtende Lamball twee of drie keer op zijn hoofd met de knuppel totdat hij zo zwak is dat hij de Pal Sphere niet meer kan weerstaan. Het voelt een beetje alsof ik de knuffels van mijn kinderen in elkaar sla. Maar het is eigenlijk niet anders in "Pokémon", het is daar alleen mooier verpakt. Het is net als met eten: Als je vlees eet, moet je erbij zijn als het wordt geslacht - nu we het er toch over hebben. Ik kan een slagersmes vrijspelen in het spel en ja, het is precies hoe het klinkt.
De Pals worden niet alleen gevangen genomen zodat ze voor mij kunnen vechten, maar ook zodat ze in mijn basis kunnen werken. Ze bewerken bijvoorbeeld mijn bessen- en tarwevelden. Ik gebruik ze om mijn groeiende beroepsbevolking te voeden. Als dat nog niet genoeg is, belandt er soms een chagrijnige Depresso in de kookpot. Hij klaagt en luiert toch de hele dag. Elke Pal beheerst bepaalde taken. Sommigen kunnen bomen omhakken, anderen kunnen velden bevloeien en weer anderen vinden het leuk om stenen te sjouwen. s Avonds mogen ze rusten op strobedden die ze zelf hebben gemaakt. Bij zonsopgang werken ze verder op basis van stukloon. Ondanks hun kinderlijke uiterlijk kan ik me niet aan de indruk onttrekken dat ze een werkkamp hebben opgezet.
Ik kan bepaalde parallellen met een werkkamp niet ontkennen. Bron: Pocketpair
De laatste twijfels dat ik langzaam verander in een tweede Stalin verdwijnen als ik een preekstoel bouw. Van daaruit kan ik mijn Pals pushen om sneller te werken. Je kunt kiezen tussen "hard werken" en "super hard werken". De beschrijvingen zijn als volgt: Eis wreed of bruut werk van je Pals. De gevolgen zijn dat de Pals sneller honger krijgen en dat hun geestelijke gezondheid sneller afneemt. Het is lichtelijk verontrustend. Maar hé, ik kan ze het juiste medicijn geven voor eventuele mentale of fysieke schade. Ik begin me echt af te vragen of "Palworld" stiekem een sociale kritiek is op het kapitalistische systeem.
Ethische bezwaren daargelaten, het concept van "Palworld" is verfrissend anders. De Pals zijn veelzijdige en onvermoeibare werkers. Tegelijkertijd helpen ze me de open spelwereld te verkennen. Om sneller vooruit te komen, kan ik een zweefvliegtuig bouwen - "Zelda" doet de groeten - of ik kan Pal-specifieke upgrades ontwikkelen. In het geval van de eerder genoemde Foxparks is dit een mount zodat ik hem als vlammenwerper kan dragen. Voor de Eikthyrdeer, een hert, is het een zadel zodat ik erop kan rijden. Mijn vloot bestaat nu uit een groot aantal verschillende rennende, zwemmende en vliegende dieren.
Je kunt geen spijt hebben. Bron: Philipp Rüegg
"Palworld" kan worden gespeeld op speciale servers met maximaal 32 personen. Hoewel ik de uitbreiding van mijn basis in mijn eentje aankan, is ondersteuning welkom tijdens eindbaasgevechten. De tegenhanger van de trainers uit "Pokémon" zijn torens met syndicaatbazen in "Palworld". Naast Pals bevolken ook menselijke facties het uitgestrekte landschap. De eerste eindbaas is Zoe en haar minigun bewapende Grizzbolt. Ik kom pas als overwinnaar uit de strijd nadat ik mijn groep van zes Pals en mezelf heb opgewaardeerd. De beloning is zeldzame grondstoffen voor nieuwe bouwprojecten. Deze eindbaasgevechten kunnen ook met vier spelers worden uitgevochten.
De variatie van de Pals is indrukwekkend. Bron: Pocketpair
Naast de torenbazen zijn er bijzonder sterke, vrij rondlopende Pals om te verslaan. Er zijn ook kerkers, die meestal ook een eindbaas hebben. En dat is het wel zo'n beetje. Er is momenteel nog steeds een gebrek aan content. Dat is niet verrassend voor een early access titel. Tegen de tijd dat ik het totaal van meer dan 100 Pals te pakken heb, zou ik gemakkelijk nog meer tijd kunnen besteden. Maar ik wacht liever tot "Palworld" ook qua gameplay meer variatie biedt.
Wapens worden pas later in het spel vrijgespeeld. Bron: Pocketpair
De enigszins sadistische inslag van het spel, van het vangen van Pals tot de mentaliteit van het werkkamp, kan voor sommigen aanstootgevend zijn. Als groot fan van "The Cult of the Lamb" ben ik hier al een beetje ruw over. Ik weet echter al wat ik van de titel kan verwachten. De basis is in ieder geval gelegd en de hypetrain is in volle gang. Ik ben benieuwd waar de reis met Pocketpair ons zal brengen.
