

Plattelandspret in een potje: appelmoes maken met kinderen

Weet je hoe makkelijk het is om je eigen appelmoes te maken? En hoe lekker het smaakt? Tot voor kort wist ik dat niet. Maar nu wil ik niet meer terug.
Ik woon al een tijdje niet meer in Berlijn of Zürich, maar in een dorp in het midden van het land. Dit nieuwe leven op het platteland heeft me een paar cultuurschokken opgeleverd, evenals een oude appelboom in de tuin. Toch kwam ik niet meteen op het idee om appelmoes te maken van de wrang smakende appels die daar groeien.
Hoewel ik appelmoes erg lekker vind, heb ik het altijd kant-en-klaar in een potje gekocht. Ik kwam pas op het idee om het zelf te maken toen een familielid bij ons op bezoek kwam. Hij woont in een grote stad maar is opgegroeid op het platteland - misschien is dat de verklaring. Als hij alle appels rond de boom ziet, maakt hij er korte metten mee en verzamelt ze snel allemaal. De eettafel en keuken worden omgetoverd tot een productiefaciliteit: het familielid schilt, snijdt, kookt en bottelt. De kinderen doen enthousiast mee.
Nadat hij twee dagen later vertrekt, laat hij een aantal potten gevuld met appelmoes achter, die in een mum van tijd worden opgegeten. Lekker. Er gaat een lichtje branden in mijn hoofd en de kinderen vatten vlam. Ze willen nog meer appelmoes maken met hun snijplanken en messen! Dus ik doe mee.
Schud de appelboom
De kinderen (en ik) leren onderweg hoe appelmoes wordt gemaakt, van de oogst tot het eindproduct in de pot. Hun favoriete klus is het oogsten van de appels met de ladder of de vruchtenplukker.

De goede appels uit de grond plukken is minder populair. Ik heb de ondankbare taak om de rotte exemplaren te verzamelen - en helaas zijn de meeste dat ook. Ze belanden op de composthoop of in de groenbak. «Kijk eens hoe verschrompeld ze zijn, iiiih hihi!», roepen de kinderen. Maar ze zijn biologisch. Je kunt niet alles hebben, toch?

We wassen de goede appels. We spreiden snijplanken, scherpe messen, kindermessen en schalen op tafel. De beste appels worden in een schaal op de eettafel uitgestald.

Ik schil en ontpit de grote, middelgrote exemplaren. De snelste manier om dit te doen is met de seeder. Ik heb de gebieden met wormen royaal weggesneden. De kinderen snijden de appels in stukjes en verzamelen ze in een schaal. Om te voorkomen dat ze te snel bruin worden, besprenkelen we ze met een beetje citroensap (een klein beetje, anders wordt de appelmoes te zuur).

Opgelet, klaar, appelmoes
Ik wist niet hoe makkelijk het is om zelf appelmoes te maken. Mijn familielid legde het me uit: doe de fijngehakte appels in een pan, voeg een beetje water toe en laat 15 minuten sudderen. Voeg naar smaak een beetje honing, kaneel of vanille toe. Gebruik dan de aardappelstamper om de zacht gekookte appels te pureren voorof pureer met de blender voor een fijne consistentie (die mijn kinderen lekkerder vinden). De appelmoes is klaar: als tussendoortje, als toetje, bij pannenkoeken, bij Älplermagronen.

De kinderen eten het als dip bij bijna elk gerecht. Vooral vers en warm is het gewoon heerlijk. Ik vul eerder gekookte bewaarpotjes met wat niet meteen wordt opgegeten. Veeg eventuele appelmoesresten van de randen van de potten en sluit de deksels. Kook de potten vervolgens in voor een langere houdbaarheid. Dit duurt een half uur in een waterbad van 90 graden in een steelpan - en is nog makkelijker in een stoompan of oven.

Of bestel gewoon bij Galaxus
Wil je meedoen maar heb je geen appelboom? Vraag mensen met een boom of je hun appels mag plukken. Of koop een wrange appelsoort in de winkel of op de wekelijkse markt. De in de winkel gekochte hebben ook minder wormgaten en je krijgt dezelfde doe-het-zelf smaakervaring.
Iedereen die een rationele kosten-batenanalyse maakt, zal waarschijnlijk meer ontspannen zijn over het kopen van kant-en-klare appelmoes. Want ik moet zeggen: van de enorme hoeveelheid appels die we schillen, klokhuizen en fijnhakken, blijft maar een fractie over als ze gekookt zijn. Het kost tijd en een dosis idealisme.
Maar: zelfgemaakt smaakt gewoon lekkerder! Waarschijnlijk omdat je er zo trots op bent. Bovendien is een zelfgemaakte pot appelmoes een beter cadeau dan een gekochte, laten we eerlijk zijn. Vooral voor stedelingen - als een souvenirtje van het platteland.


Ik ben eigenlijk journaliste, maar de laatste jaren werk ik ook steeds meer als zandtaartenbakker, gezinshondentrainer en graafexpert. Mijn hart smelt als mijn kinderen met vreugdetranen lachen en 's avonds gelukzalig naast elkaar in slaap vallen. Dankzij hen vind ik elke dag inspiratie om te schrijven - en nu weet ik ook het verschil tussen een wiellader, een asfalteermachine en een bulldozer.