"Rise of Industry 2" is de "Crusader Kings" van economische simulaties

Debora Pape

17-6-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Foto's: Debora Pape

"Rise of Industry 2" is een zakelijk tycoonspel. Naast het opzetten van efficiënte productieketens moet ik ook zakelijke relaties onderhouden. Helaas is het spel niet eenvoudig te gebruiken.

Mijn ellendige fabrieken hebben enorme hoeveelheden water nodig. Theoretisch zou ik mijn eigen waterbronnen kunnen gebruiken om hun dorst te lessen. Maar ik kom er maar niet achter wat ik moet doen om het water te winnen. Volgens de handleiding is daar geen speciaal onderzoek voor nodig. Maar ik kan niets vinden in het bouwmenu. Dus wat ontbreekt er? Ik google, ik bekijk video's, ik start een gratis spel. Niets helpt.

Op het eerste gezicht is «Rise of Industry 2» niet bijzonder ingewikkeld. Ik zet productieketens op, verkoop verschillende producten en stuur mijn managers op missies om zakenrelaties te verbeteren of lucratieve landopties te vinden.

Maar toch stond ik op het punt om de test te annuleren. Na het voltooien van de korte tutorial stond ik voor de taak om mezelf te leren hoe ik het spel moest spelen door te leren door te doen. Belangrijke informatie is te verborgen, te veel micromanagement vereist mijn aandacht, te veel functies zijn gewoon niet toegankelijk voor mij. Het waterprobleem maakte me bijna gek.

Maar het was de moeite waard om door te zetten. Nu ik aan het spel gewend ben, realiseer ik me hoeveel mogelijkheden ik heb. Ik zou het spel omschrijven als de «Crusader Kings» van bedrijfssimulaties vanwege de belangrijke rol van mijn managementteam. Naast de steile leercurve zijn er echter nog veel problemen met de kwaliteit van leven. Overigens heb ik het eerste deel nooit gespeeld, dus ik ben nieuw in deze industriële business.

Business sim met een jaren tachtig gevoel

«Rise of Industry 2» speelt zich af in de VS in de jaren tachtig. Dat merk ik niet alleen aan de poppy soundtrack en de VHS-achtige intro, maar ook aan de producten. Meteen in de tutorial laat mijn adviseur Frank Wilson me cassettes maken. Hiervoor heb ik plastic en papier nodig. Plastic maak ik van olie, voor papier heb ik pulp en kleurstoffen nodig. Op mijn beurt haal ik pulp uit boomstammen en chemicaliën.

Gelukkig leert Mr Wilson me dat ik niet alles zelf hoef te maken, maar kant-en-klaar papier van andere bedrijven kan kopen. Daar heb ik al de juiste zakelijke contacten voor. Dus ik hoef alleen maar de olieproductie te organiseren, een fabriek voor mediaproductie met een cassettebandjesfabriek te bouwen, te zorgen voor laadplatforms, magazijnen, toegang tot de weg, elektriciteit en watervoorziening en een contract te tekenen voor de levering van papier. Makkelijk, toch? Sterker nog, ik had het proces snel onder de knie.

Daarna is de tutorial al voorbij. Hoe ik omga met fabrieksbranden en stakende arbeiders of investeerders vind en zakelijke contacten gebruik - Wilson laat het aan mij over.

Netwerken is een belangrijk onderdeel van het spel. Ik heb het nog niet helemaal onder de knie. Ik kan mijn managers naar beurzen en golfbanen sturen of mijn contacten vragen of ze me aan hun contacten kunnen voorstellen. Op deze manier kan ik blijkbaar ook vacatures in mijn managementteam opvullen - maar ik ben er nog niet achter hoe.

Terug naar de jaren tachtig. Bij sommige geluidseffecten, zoals bij het openen en sluiten van ramen of het slopen van gebouwen, hebben de geluidsontwerpers het retrogevoel duidelijk overdreven: ze doen me denken aan prikbordluidsprekergeluiden uit halfvergeten gametijden toen computers nog geen geluidskaarten hadden - en ze klinken onnodig afschuwelijk.

De graphics zijn goed.

De graphics zijn eenvoudig, maar voor mij voldoende. Er zijn ook dag-, nacht- en seizoenswisselingen. Dit zorgt voor afwisseling.

Leuk idee: plantentetris

In tegenstelling tot andere economische tycoonspellen plant ik niet zomaar een kant-en-klare fabriek in het landschap. Ik zet de fabriek zelf in elkaar. Om dit te doen, definieer ik een groot, vierkant gebied op de kaart waar de nieuwe fabriek moet worden gebouwd. Hier plaats ik het administratiegebouw, de fabriekshallen en al het andere dat nodig is om de fabriek te laten functioneren.

In het begin leek het plantoppervlak veel te groot. Maar gaandeweg realiseerde ik me dat de ruimte eigenlijk nodig is als de productievereisten groeien en dat ik de toegangswegen voor vrachtwagens goed moet plannen om ruimte te besparen. Ik vind het een leuk idee - maar er is niet veel variatie. Elke fabriek die ik bouw heeft in principe dezelfde afzonderlijke onderdelen nodig - zelfs als de fabriek, het magazijn en de administratiegebouwen er visueel anders uitzien.

Ik vind het ook ongebruikelijk dat het gedefinieerde lay-outgebied niet is afgesloten van andere gebouwen. Ik kan er gemakkelijk een openbare weg doorheen bouwen. Twee facilitaire gebieden kunnen elkaar zelfs overlappen - maar dit verkleint de beschikbare ruimte en gebouwen in het overlappende gebied werken alleen voor een van de twee faciliteiten.

Dit indelingssysteem biedt interessante mogelijkheden voor het ontwerpen van mijn industriële ruimtes. Ik kan ze verder verfijnen met decoratieve elementen. Helaas staan mijn industrieën allemaal op zichzelf in het groene veld. Ze zijn niet verbonden met een stad. Hoewel er steden op de kaarten staan, dienen ze alleen als accommodatie voor mijn werknemers - en ik moet ook betalen voor het bouwen van huizen in de stad!

Elke nieuwe industriële fabriek brengt nieuw leven in mijn kaart. Vrachtwagens rijden over de wegen en in de fabrieken zelf zijn mensen en machines in beweging.

Wijn, zware industrie, platen en nog veel meer

Wat ik produceer is vooraf bepaald in de campagne. De zandbakmodus is vrijer, maar mijn industrie wordt nog steeds bepaald door de geselecteerde kaart. Er zijn momenteel 15 regio's in de VS om uit te kiezen. In de Texaanse regio's heb ik meer kans om olievoorraden te vinden dan in Californië, waar goede grond voor fruit- en alcoholproductie de overhand heeft.

Ik ben er nog niet achter of ik ook wijn kan produceren in een Texas-kaart: Als ik de benodigde grondstoffen niet zelf kan delven of produceren, hangt het ervan af of ik geschikte zakelijke contacten kan vinden. Ik weet niet of die per regio vastliggen of dat ik bij toeval iemand kan tegenkomen die me flessen wil verkopen.

Het is ook handig dat er voor veel producten verschillende productieprocessen zijn. Als mijn kaart geen ruwe olie biedt, kan ik plastic maken van plantaardige olie, aardgas of vezels. Naast het grote aantal eindproducten biedt «Rise of Industry 2» ook een enorm scala aan tussenproducten - en ik kan ze allemaal verkopen als ik een koper kan vinden. Ik hoef dus niet de hele productieketen te doorlopen tot aan meubels of platen, maar kan ook geld verdienen met tussenproducten.

Samen met de mogelijkheid om ontbrekende materialen te kopen, heb ik veel manieren om mijn doelen te bereiken. Dat vind ik erg leuk.

Lege flessen vereisen andere magazijnen dan volle flessen

Om producten te kopen en verkopen en ze tussen mijn fabrieken te vervoeren, heb ik geschikte laadplatforms en overeenkomstige magazijntypes nodig in de betrokken fabrieken. En dat kan tijdrovend zijn.

Afhankelijk van het product zijn er verschillende laadbruggen en magazijnen nodig. Voor wijnproductie heb ik druiven nodig, die bij ons op voorraad liggen in een silo. Flessen worden beschouwd als industriële producten en vereisen bijbehorende hellingen en bij ons op voorraad. Het eindproduct, wijn, is een voedingsmiddel. Om het op te slaan en te verkopen heb ik een voedselhelling en een geschikte bij ons op voorraad nodig.

En omdat dit alles nog niet genoeg is, ontstaan er tijdens de productie - afhankelijk van het product - vaste, vloeibare of agrarische bijproducten die als afval moeten worden afgevoerd. Dit betekent dat er voor één fabriek vier verschillende magazijnen, toegangswegen en laadperrons nodig zijn, evenals transportleidingen. Als ik mijn productie verhoog, is één laadbrug niet genoeg om alle bijbehorende producten af te leveren of op te halen. Dat betekent: ik heb meer laadbruggen nodig.

Contracten zijn onnodig ingewikkeld

Er zit ook te veel realisme in contracten voor inkoop en verkoop. Mijn fabrieken laten me hun dagelijkse materiaalbehoeften en hun dagelijkse output zien. Het zou geweldig zijn als ik deze cijfers kon gebruiken bij het afsluiten van contracten. Maar dat is niet het geval. In plaats daarvan moet ik elke negen dagen een aankoop overeenkomen van bijvoorbeeld 36 kratten.

Dit maakt het lastig om verschillende contracten en voorwaarden met elkaar te vergelijken, omdat ik altijd eerst moet rekenen. Als ik op een sale klik, krijg ik ook de dagwaarde te zien, maar dit relevante cijfer is helaas te verborgen. En hoe ga ik om met het feit dat er elke dag een halve krat bij ons op voorraad staat? Op een gegeven moment wordt het een optelsom. Voor zulke gevallen kan ik een extra contract afsluiten met een kleiner volume. Maar zoals je ziet is dat lastig.

Een andere complicatie is dat mijn leveranciers en klanten me dreigen met contractuele boetes als een levering uitblijft. Het maakt niet uit of ik niet genoeg producten bij ons op voorraad heb op de afgesproken datum of dat mijn rekening niet voldoende geld heeft om de bestelde goederen te betalen: Ik kan een vervelende boodschap verwachten. In eerste instantie kan ik reputatiepunten gebruiken om mijn zakenpartner te sussen, maar op een gegeven moment kost het me geld.

Het spreekt voor zich dat producties van tijd tot tijd worden geannuleerd vanwege leveringsproblemen, protesten of gewoon toevallige gebeurtenissen. En dan kan ik ineens mijn contract niet meer nakomen. Een extra moeilijkheid, die zeker opzettelijk is, is de seizoensgebonden productie. Ik oogst niet het hele jaar door druiven. Toch moet ik mijn wijncontract altijd nakomen. Ik moet dus berekenen hoeveel kratten wijn ik in de loop van het jaar zal produceren en mijn inkopen daarop afstemmen.

In principe houd ik van hoogrealisme, maar al met al moeten spellen ook leuk zijn. «Rise of Industry 2» zou meer nuttige displays kunnen bieden, zodat ik nauwkeuriger kan plannen zonder steeds de rekenliniaal tevoorschijn te hoeven halen. De verschillende magazijnen en laadperrons zijn ook een beetje overdreven. Ik zie niet in waarom ik een ander laadperron nodig heb voor pallets met flessen dan voor pallets met platen.

«Rise of Industry 2» maakt alles ingewikkelder dan nodig

De interface helpt me helaas ook niet veel verder. Er is geen overlay die me in één oogopslag de inputs, outputs en voorraadniveaus in de fabrieken laat zien. Ik moet deze informatie moeizaam verzamelen door op de afzonderlijke fabrieken te klikken. Het zou ook handig zijn om de gemaakte transportlijnen direct op de kaart weer te geven. Bij voorkeur met informatie over hoeveel van wat waar wordt geleverd. Ik zou dat nuttiger vinden dan alleen een lijst met lijnen in het overzichtsvenster.

Na enige tijd en verschillende pogingen om onderzoek te doen, vond ik ook het onderzoek naar de waterwinning dat aan het begin werd beschreven, verborgen voor mijn noob-ogen. Volgens de beschrijving van het gebouw zou een «kleine waterput» genoeg zijn geweest om binnen te komen. Maar ik kon het niet vinden in het gebouwenmenu. Na veel zoeken kwam ik erachter dat ik een «grote waterput» nodig had. De handleiding spreekt elkaar hier tegen.

En het onderzoek naar waterwinning zit verstopt in het gedeelte «grote waterput» bij «afvalwaterzuivering». Hiermee kan ik dan een watervoorzieningssysteem bouwen met een grote put om water op te pompen. Hoe moet een nieuwe speler dit uitzoeken?

Vertaalfouten kunnen hier ook voorkomen. De handleiding is informatief en nuttig voor ander onderzoek en installaties.

Er ontstaat bij mij echter ook agressie bij het laden van een savegame. Ik moet eerst de kaart selecteren waarop ik speel en door verschillende vensters klikken. Dat zou veel makkelijker kunnen. Kijk maar eens naar vrijwel alle andere spellen, beste ontwikkelteam!

«Rise of Industry 2» is sinds 3 juni beschikbaar voor de PC. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Kasedo Games voor testdoeleinden.

Debora Pape

Editor

Debora.Pape@galaxus.de

Voelt zich net zo thuis voor de spelcomputer als in de hangmat in de tuin. Houdt onder andere van het Romeinse Rijk, containerschepen en sciencefictionboeken. Bovenal speurt hij naar news uit de IT-sector en slimme dingen.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren