
Review
Tegels en veel kabeljauw: dit is wat "Asterix in Lusitania" ervaart
van Martin Jungfer

Een nieuw Asterix deel verschijnt maar eens in de twee jaar, maar dan in een oplage van miljoenen. Hoe beoordelen recensenten en Asterix-kenners het nieuwe deel met nummer 41 "Asterix in Lusitania"?
Op de allereerste dag na publicatie publiceerden veel grote nieuwsportalen gedetailleerde recensies van de nieuwe Asterix-bundel.
Dit is niet omdat de recensenten zich bijzonder snel door de 48 pagina's hebben gewerkt. De uitgever heeft van tevoren recensie-exemplaren verstuurd met de aantekening dat er voor donderdag geen berichten mogen verschijnen die iets over de plot onthullen. Het embargo is nu opgeheven - en ik heb een aantal meningen van de schrijvers hier voor je samengevat.
Wat vind jij van het nieuwe Asterix-deel - als je het al gelezen hebt? Of hebben de recensies uit de wereld van de themapagina's je honger aangewakkerd?
Ik ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen.
Van de nieuwe iPhone tot de wederopstanding van de mode uit de jaren 80. De redactie categoriseert.
Alles tonenEditor Stefan Strittmatter las het nieuwe Asterix-boek voor «Watson» en CH Media. In zijn recensie is hij vol lof. «Asterix in Lusitania» is «de beste [bundel] in 50 jaar». Toen, in 1975, verscheen «Die grosse Überfahrt». Strittmatter benadrukt dat « de overtrokken actie-elementen van eerdere jaren» zijn weggegooid en dat in plaats daarvan «nu de juiste ingrediënten» worden gebruikt. Het feit dat tekstschrijver Fabcaro en striptekenaar Didier Conrad een of twee haken in het verhaal hebben gezet «» draagt aanzienlijk bij aan het leesplezier «» . Daarnaast wordt de sidekick Obelix weer een centraler personage, zoals in «Obelix GmbH & Co. KG» of «Obelix auf Kreuzfahrt». Het 41e deel van Asterix ademt «voor het eerst in 50 jaar de geest van de gouden jaren», vat hij samen.

In de «Zeit» heeft redacteur Raoul Löbbert het 41e deel van Asterix gerecenseerd (hier naar het artikel; alleen met abo). Hij is niet verrast door het verhaal, want hij kent soortgelijke verhalen uit Asterix in Spanje of Asterix in Zwitserland. «Maar zo grappig als nu is het sinds de tijd van Goscinny en Uderzo niet meer geweest.» Voor Löbbert wordt elk Portugees cliché gebruikt en ironisch doorbroken. De onschuldige nationaliteitshumor lijkt echter wel een beetje uit de tijd.
Editor Arno Frank is Asterix-expert bij het nieuwsmagazine «Spiegel». In zijn recensie (hier naar het artikel, achter de betaalmuur) is hij verheugd dat de serie «momenteel een creatieve opleving doormaakt» die men niet meer van de serie had verwacht. Verantwoordelijk hiervoor, volgens frank: de «vegende streken» van Didier Conrad, wiens «weelderige taferelen zonovergoten en vol detail zijn, van kabeljauw tot vegetatie, van traditioneel keramiek tot de »calçada portuguesa«, de typische lokale bestrating». Elk beeld is herkenbaar Portugees. Volgens de redacteur van «Spiegel» is «Asterix in Lusitania» het «meest tekstzware boek aller tijden». Ik weet niet of hij de woorden echt heeft geteld. Maar voor hem is dit geen kritiek, maar een «groot geluk». Hij prijst Fabcaro's grote plezier in lopende gags («Ze zijn gek, die van ons»).

Editor Matthias Halbig heeft en recensie het nieuwe Asterix-deel voor het «Redaktionsnetzwerk Deutschland» (RND) gelezen. Voor hem is het nieuwe avontuur «min of meer een zakelijke thriller». Hij prijst vooral tekstschrijver Fabcaro. Hij is «de man van Pointe», wat hij al bewees in zijn eerste boek «Die weisse Iris». Hij signaleert echter een paar zwakke punten in het verhaal; de resolutie over de ten onrechte verdachte Lusitaniër genaamd Schåuprozess komt voor hem te snel. Voor de rest is alles aanwezig «in het op één na beste deel sinds «België» - van het Romeinse pak slaag tot het dorpsbanket.»
In de wereld «» redacteur Matthias Heine vraagt zich bezorgd af: «Zijn Asterix en Obelix nu links?» Waarom? Nou, omdat het de redacteur is opgevallen dat de Galliërs in het nieuwe deel in Lusitania vechten tegen de uitwassen van het wereldkapitalisme. Hij geeft echter meteen het groene licht voor lezers van de «wereld» die misschien wat conservatiever zijn. De redacteur schrijft: "Zoals gewoonlijk wordt het nieuwe Asterix-verhaal gekenmerkt door een sceptische, licht cultureel conservatieve geest. «Alleen wereldwijde ondernemers worden hier negatief afgeschilderd, opscheppend dat ze ergens mensen hebben gevonden die nog harder werken voor minder geld.» De sympathie gaat daarentegen uit naar middelgrote ondernemers zoals de Fenicische handelaar Epidemais of de Lausitaanse garumfabrikant Schaõprozes.