

Sharge Pixel-oplader: mooier kan niet, maar hij is wel goedkoper

Blikvanger in plaats van saai: De Sharge Pixel met een totaal vermogen van 100 of 140 watt onderscheidt zich van andere laders dankzij zijn ontwerp.
USB-opladers zijn meestal zwarte of witte dozen - onopgesmukt en saai. Daarom verstop ik ze liever ergens onder de tafel of in een kabeldoos. Dat geldt niet voor Sharge: de nieuwe Pixel Chargers zijn een visueel hoogtepunt, maar zijn ze de meerprijs waard?
Pixelkunst als display
De Pixel 100 en Pixel 140 zijn qua vorm typische rechthoekige opladers met meerdere USB-poorten die ik direct in het stopcontact steek. Het gebruikte plastic ziet er echter hoogwaardiger uit dan dat van veel concurrenten. Maar de echte specialiteit zit aan de linkerkant van de lader.
De behuizing is daar geen glad plastic oppervlak, maar geperforeerd. Zodra ik de lader aansluit, besef ik wat het ontwerp van de geperforeerde plaat inhoudt. Achter bijna elk puntje zit een witte LED. Dit creëert een pixelmatrix met 576 lampjes. De fabrikant heeft er twee knoppen naast geplaatst voor de bediening.

Ik gebruik de rode knop om te schakelen tussen twee helderheidsniveaus - of om de verlichting helemaal uit te schakelen. De oplader onthoudt deze status: als ik de LED's uitschakel, blijft dit hetzelfde als ik ze weer aansluit. Ik draai het display in alle vier de richtingen met de witte knop. Het is altijd duidelijk zichtbaar, ongeacht hoe het stopcontact is geplaatst. Helaas onthoudt de oplader deze instelling niet.
Het model voor het ontwerp is niet verborgen. Integendeel: op zijn website zegt de fabrikant zelf dat het uiterlijk doet denken aan de Braun T3 radio uit 1958, een designklassieker in de Bauhaus-traditie.

Wat het pixeldisplay brengt
Wat is er te zien op het scherm? Het huidige uitgangsvermogen van elke USB-aansluiting wordt afwisselend weergegeven, gevolgd door het totale uitgangsvermogen van de lader. De weergave verandert min of meer elke seconde. Ik kan dit niet aanpassen.
Ik hoef me geen zorgen te maken over energieverspilling door het scherm, want het verbruik van minder dan 0,1 watt is zo laag dat het niet eens gemeten kan worden met een klassieke contactdoosmeter.
Het huidige vermogen wordt vrij nauwkeurig weergegeven door de Pixel Charger. Ik heb dit willekeurig gemeten met een multimeter en kreeg dezelfde waarden die de oplader weergaf.

Wat zijn de verschillen tussen de Pixel 100 en 140?
De twee laders lijken op het eerste gezicht erg op elkaar, maar verschillen op het gebied van aansluitingen en algehele prestaties.
Pixel 100:
- Totaal vermogen 100 watt
- 3x USB-C, maximaal 100 watt per stuk
- 1x USB-A, maximaal 30 watt
- 220 gram

Pixel 140:
- Totaal uitgangsvermogen 140 watt
- 3x USB-C, elk maximaal 140 watt
- 258 gram

Dankzij meer aansluitingen is de Pixel 100 iets kleiner - en iets lichter. Er zijn ook verschillen in prijs: de Pixel 140 oplader met de krachtigere prestaties is ongeveer 20 frank of euro duurder, afhankelijk van de huidige prijs.
Ik kan de Zwitserse stekker van beide modellen verwijderen. Dit onthult de twee dunne, uitklapbare pinnen voor Amerikaanse stopcontacten. Hoewel ik dit niet heb kunnen testen in de VS, laat een reisadapter zien dat de lader zonder problemen zou moeten werken in type A en B stopcontacten (twee platte contacten).
De fabrikant heeft echter een kans gemist: Met een extra adapter voor de eveneens wijdverbreide type G stopcontacten (bijvoorbeeld in het Verenigd Koninkrijk) zou Sharge van het apparaat de perfecte reisgenoot hebben gemaakt die bijna overal ter wereld kan worden gebruikt.

Hoe groot is de toeslag?
Volgens de fabrikant hebben de twee laders een GaN-chip van de vijfde generatie geïnstalleerd. Omdat deze aanduiding voor de galliumnitride halfgeleiders niet bij alle fabrikanten gestandaardiseerd is, is het moeilijk vergelijken. Hoe beter de GaN-chip, hoe lager de warmteontwikkeling, hoe stabieler de spanning, hoe sneller het schakelen van de uitgangsspanning en hoe kleiner de afmetingen. De fabrikant belooft uitstekende waarden.
De fabrikant belooft hier uitstekende waarden. En in feite worden de laders zelfs onder hoog vermogen nauwelijks warm - bijvoorbeeld bij het gelijktijdig opladen van een laptop en een smartphone op vol vermogen gedurende enkele uren.
De Sharge Pixel is ook een van de duurdere modellen op de markt. Je kunt laders van 100 watt krijgen voor 25 tot 30 frank. Met hetzelfde aantal poorten, d.w.z. 3× USB-C en 1× USB-A, beginnen de prijzen bij 35 tot 40 frank.
De situatie is vergelijkbaar voor modellen met een uitgangsvermogen van 140 watt. De goedkoopste apparaten zijn verkrijgbaar vanaf 50 tot 55 frank.
Het zijn echter allemaal vrij onbekende fabrikanten. Andere gevestigde merken zoals Anker, Belkin of Aukey zijn net zo duur als de Sharge Pixel. Er zijn hier bijvoorbeeld modellen van 140 watt.
De Sharge laders zijn dus geen optie voor koopjesjagers, maar de meerprijs voor het Pixel ontwerp is niet groot. De ingebouwde technologie en de reputatie van de fabrikant zijn belangrijker voor het prijsverschil.
De oplader is interessant voor iedereen die de visuele gimmick waardeert. En die geïnteresseerd zijn in hoe snel een apparaat daadwerkelijk wordt opgeladen.
Conclusie
Mooi, goed - maar vrij duur
De Pixel laders onderscheiden zich van de massa saaie laders. Met hun gestippelde display zijn ze een blikvanger. Als je dit belangrijk vindt, moet je beter kijken. Op het scherm zie je de laadsnelheid in watt voor alle poorten en voor de hele lader.
Zoals altijd levert Sharge eersteklas kwaliteit - maar daar hangt wel een prijskaartje aan. Als je alleen apparaten wilt opladen en niets geeft om de merknaam en het ontwerp, dan zijn er goedkopere opties. De Pixel laders zijn immers niet veel duurder dan andere hoogwaardige laders van bekende merken.
Pro
- Uitzonderlijk uiterlijk
- slim scherm met informatie over laadsnelheid
- Snelle laadsnelheid op alle poorten
- Hoogwaardige afwerking
- Compact ontwerp
Contra
- Relatief duur
- Geen UK-adapter
- Display kan niet worden hersteld


Gadgets zijn mijn passie - of je ze nu nodig hebt voor het kantoor thuis, voor het huishouden, voor sport en plezier of voor het slimme huis. Of natuurlijk voor de grote hobby naast het gezin, namelijk vissen.