Ik trakteerde mezelf op een grondig bosbad - onder professionele begeleiding in een Shinrin Yoku seminar. En hoewel het nieuwe ideeën stimuleerde, doe ik mijn bosontspanningssessies voortaan liever alleen.
Ik wilde weten waar het over ging en schreef me officieel in voor een sessie bosbaden. Drie uur lang zeg ik het stadsleven met al zijn drukte en lawaai vaarwel en dompel ik me onder in de rust van een nabijgelegen bos. [[image:75204938 "Aankomen in een andere wereld: het bos verwelkomt me met zijn eigen magische sfeer." "Anna Sandner"]]
Leren van mijn bosredder
Mijn boszwemtocht aan de rand van Hamburg begint voor Haus der Wilden Weiden, een natuurhistorisch museum in natuurgebied Höltigbaum.
Het bosbad als tegenwicht voor het alledaagse stadsleven
Duik in de zee van groen
Zodra we de eerste bomen achter ons laten, krijg ik het gevoel opgeslokt te worden door de kalme, koele sfeer van het bos. Ik voel me echt ondergedompeld - het baden begint.
Beleef het bos met al je zintuigen
Nu komt het eindelijk echt op gang. We krijgen onze eerste opdracht en mogen alle kanten op totdat de "uil" ons terugroept. De "uil" is een klein, uitgesneden houten pijpje in de vorm van een uil. Onze eerste opdracht: verken het bos, kijk naar wat we zien en laat het op ons inwerken, maar raak niets aan. We verspreiden ons in verschillende richtingen.
ruiken, proeven, horen, voelen
Na enige tijd, waarin iedereen alleen door het bos zwerft, horen we de uil roepen en verzamelen we ons weer rond de deken op de grond. Ik ben de laatste die terugkomt op de basis. Ik vraag me af of ik het vertragingsgedoe serieuzer heb genomen dan de anderen.
Het keerpunt: blootsvoets op een fluweelzachte bosgrond
Ondergedompeld: een ontspannen rust verspreidt zich
Laat het maar hangen
Verdict: zou niet nog een keer gaan, maar toch de moeite waard
Wetenschapsredacteur en bioloog. Ik hou van dieren en ben gefascineerd door planten, hun mogelijkheden en alles wat je ermee kunt doen. Daarom is mijn favoriete plek altijd buiten - ergens in de natuur, het liefst in mijn wilde tuin.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Bosbaden houdt niet in dat je in een meer springt omringd door bomen. Hoewel dat ook zeker zou helpen. Nee, bosbaden, ook wel bekend als Shinrin Yoku, moet je letterlijk nemen in een andere betekenis. Je dompelt jezelf niet onder in water, maar in het bos zelf. Dit klinkt in eerste instantie misschien vreemd, maar studies hebben aangetoond dat het proces een extreem positief effect kan hebben op je gezondheid.
Het is een hete, droge zomerdag en ik verheug me op de komende verkoeling in de schaduw van de bomen. Naast mij hebben zeven andere rustzoekers hun weg naar het bos gevonden. De "badexcursie" wordt geleid door natuureducator Angela von der Geest, die zichzelf de bosredder (Duits: "Waldbademeisterin") noemt. Terecht, zoals in de loop van de middag zal blijken. We verzamelen voor het bos en krijgen eerst een kleine introductie van de activiteit.
Shinrin Yoku, zoals bosbaden in het Japans heet, is ontwikkeld in de jaren tachtig van de vorige eeuw. In die tijd was de Japanse regering op zoek naar een manier om de steeds groter wordende verstedelijkte samenleving een recreatieve mogelijkheid te bieden als tegenwicht tegen de stress van de stad. Mindful en bewust momenten doorbrengen in de natuur, op zijn best in een bos, leek de juiste vorm van verlichting voor gestreste stadsbewoners, en zo werd bosbaden in het leven geroepen. Tegelijkertijd startte de Japanse overheid uitgebreide onderzoeksprojecten om de effecten van Shinrin Yoku te bestuderen. Inmiddels bieden onderzoeken over de hele wereld gevarieerd bewijs voor de positieve effecten op lichaam en geest. Van het wegnemen van stress, het verminderen van angst en de effecten van depressie, tot het versterken van het immuunsysteem. [[image:75204935 "Het feit dat deze zee van groene bladeren een positief effect heeft op lichaam en geest is nu ook wetenschappelijk bevestigd." "Anna Sandner"]] Onze bosredder straalt een ongelooflijke kalmte uit. Als het aan het bosleven ligt, kan mijn ervaring alleen maar ontspannend zijn.
Na wat achtergrondinformatie gaat onze kleine groep op pad. Op een weiland voor de eerste rij bomen stoppen we en verzamelen ons in een kring. Om in de stemming te komen voor wat komen gaat, begint onze badmeester met wat mindfulness en ademhalingsoefeningen. We moeten tot rust komen, vertragen en overgaan naar deze andere, ontspannen wereld. Vertragen is het doel, het is "het enige toegestane tempo in het bos voor de komende uren", zoals voortdurend wordt herhaald. Een kwartier en een paar Qi Gong oefeningen later voel ik me eigenlijk al wat afgeremd, maar nu wil ik echt eindelijk het bos in duiken. Dat is waar we nu naartoe gaan, langzaam en geruisloos.
We lopen een stukje het bos in tot we helemaal omringd zijn door bomen. Een stukje van het pad af spreidt de badmeester een deken uit op de grond. Het is nu onze basis, waar we na verschillende boswandelingen steeds weer naar terug zullen keren. Als botanicus die bomen en hoe ze verouderen al lang bestudeert, ben ik op dit punt echter gewoon afgeleid. Het bos is wild en ongetemd, waar ik erg van geniet. De meeste bomen zijn echter relatief jong en zoals ik nu ga leren, is dit gewoon een stukje bos. Jammer, ik had liever een oud, groot, dicht bos gehad. [[image:75204936 "Tussen de vele jonge bomen reiken ook enkele oude reuzen naar de hemel." "Anna Sandner"]]
Ik merk hoe ik instinctief afstand probeer te nemen van andere deelnemers. Ik wil het bos in alle rust voor mezelf ervaren, de aanwezigheid van anderen stoort me een beetje. Ik begin me af te vragen of het niet nuttiger was geweest om gewoon alleen een echt eenzaam oud bos in te gaan, dan om hier af te remmen met een groep zoals opgedragen. Welp, het is nu te laat voor een verandering van plannen, dus ik besluit om zo goed mogelijk deel te nemen aan de ervaring. [[image:75204939 "Als je de tijd neemt, valt er altijd iets te ontdekken. De ene microkosmos gaat over in de andere." "Anna Sandner"]]
De volgende opdracht volgt: nu mogen en moeten we het bos aanraken, ruiken en - als het gepast lijkt - proeven. Mijn vastberadenheid trekt me weg van de anderen. Ik aai over een paar bladeren en leun uiteindelijk tegen een hoge boom. Het proeven laat ik aan me voorbij gaan. Maar opnieuw is er twijfel. Is dit misschien toch te luchtig voor mij? Als ik nu alleen zou zijn, zou ik een mooi plekje opzoeken en het bos op me in laten werken - helemaal zonder orde, andere mensen en innerlijke angst zou ik de uil horen fluiten. Deze gedachten kunnen niet helemaal weggedrukt worden tegen de tijd dat we elkaar weer ontmoeten.
Na een kleine uitwisseling van wie wat voelde, rook en proefde, krijgen we de volgende opdracht: onze schoenen uittrekken! Sommigen in de groep kijken een beetje verward, en hoewel ik graag op blote voeten rondloop, ben ik ook een beetje verbaasd over het voorstel. Maar tuurlijk, waarom niet? [[image:75204932 "Blootvoets op de zachte bosgrond: mijn meest gedenkwaardige ervaring van de dag." "Anna Sandner"]] En daar komt mijn lichtpuntje van de dag: de bosgrond is ongelooflijk zacht. Mijn voeten zakken heel gemakkelijk weg in de aangenaam koele, losse bosgrond. Ik ben gefascineerd door de onverwachte ervaring en heb dus een antwoord op de vraag of de bosbaadtocht met gids de juiste keuze was: ja, dat was het! Ik zou waarschijnlijk niet alleen op het idee zijn gekomen om mijn schoenen uit te trekken in het bos. En ik weet nu al dat, als het enigszins mogelijk is, dit voor mij een onderdeel van elk toekomstig bosbezoek zal zijn.
Na een paar minuten, waarin iedereen het onbekende gevoel op zich heeft laten inwerken, verzamelen we ons weer rond de deken. De volgende taak volgt: luisteren. Heel gedetailleerd beschrijft de boswachter hoe we het komende kwartier moeten gebruiken. Selectief luisteren in verschillende richtingen achter elkaar. Wat valt op? Welke vogels kunnen we herkennen aan hun zang? Lukt het ons om het stille geluid van de nabijgelegen snelweg te blokkeren of beter te herinterpreteren als bijvoorbeeld het geluid van een rivier? Daarnaast kunnen we ervoor kiezen om onze schoenen uit te laten of weer aan te trekken. Voor mij een makkelijke keuze: uit.
Nu kan ik eindelijk doen wat ik vanaf het begin al van plan was: Ik zoek een gezellig plekje (ver weg van de anderen, natuurlijk), ga zitten, leun tegen een oude, knoestige eik en sluit mijn ogen. Even probeer ik specifiek in één richting te luisteren, waar ik nogal moeite mee heb. En dus geniet ik gewoon van de "richtingloze" stilte, het getjilp van de vogels en het ruisen van de wind in het dichte bladerdak. Ik ben eindelijk helemaal in het bos aangekomen... [[image:75204934 "Mijn favoriete boom: ik maak het mezelf gemakkelijk en laat het bos het overnemen." "Anna Sandner"]] ... totdat de uil weer roept. Ik geef toe dat het beestje me op dit moment irriteert en mijn rust verstoort. Ik had graag bij mijn eik gebleven, maar nu draaf ik naar de anderen, berustend in mijn lot. De volgende opdracht is niet helemaal mijn ding. Iedereen krijgt een spiegel om in een hoek van 90 graden net boven of onder de ogen te houden, om een nieuw perspectief toe te voegen. We kunnen het bijvoorbeeld ook gebruiken om bladeren van onderaf te bekijken of om in een holle boomstam te gluren. Na een paar minuten heb ik geen ideeën meer, dus ik wacht dit keer nogal ongeduldig op de uilenroep. De feedback van andere bosbadgasten is positief, spiegelaversie lijkt een "mij" ding te zijn. Maar niet getreurd, want nu komt het tweede hoogtepunt van het evenement.
Terwijl we met de spiegels bezig waren, heeft de boswacht overal in het bos hangmatten tussen de bomen gespannen. Het laatste half uur is erg naar mijn smaak en weer iets wat ik in mijn eentje niet gedaan zou hebben. Iedereen vindt zijn hangmat. Tot mijn opluchting zijn er geen andere taken, we mogen gewoon hangen, relaxen en wegdommelen. Heerlijk, het is wat ik had gewenst. Ik schommel in mijn matje en ben gewoon gelukkig. [[image:75204916 "Diepe tevredenheid verspreidt zich terwijl ik zalig in mijn hangmat lig. Laat me hier alsjeblieft achter." "Anna Sandner"]] Als we een tijdje later het bos verlaten, is het echt alsof we uit een andere wereld komen. Ik merk niet alleen aan mezelf, maar ook aan de andere deelnemers dat het bos een effect op ons heeft gehad. We zijn vertraagd, rustiger, tevredener en op de een of andere manier voldaan. Over het algemeen is de feedback van de groep erg positief. Maar ik ben niet de enige die zich een beetje onder druk gezet voelde door de tijdgebondenheid van onze reis. Een andere deelnemer merkt op dat hij het nooit helemaal los kon laten omdat hij zich zorgen maakte over het missen van de oproep naar de deken. Een ander is, net als ik, nog steeds blootsvoets tot hij het bos verlaat en blij dat hij de ervaring heeft gehad.
Al met al was bosbaden met professionele begeleiding voor mij zeker de moeite waard. Na drie uur ben ik vertraagd, ontspannen, innerlijk kalm en tevreden. Wetenschappelijke bevindingen over Shinrin Yoku hier of daar, dit gevoel is genoeg om me te overtuigen van de positieve effecten van bosbaden. En ook al worstelde ik soms met onze opdrachten, dit was precies het punt: ik vond nieuwe ideeën die mijn toekomstige bezoeken aan het bos zullen verrijken. En het bos heeft mijn gedachten weer beziggehouden. [[image:75204937 "Het bosbad was erg leuk voor mij en ik weet zeker dat ik snel weer terug zal gaan naar de zee van groene bladeren." "Anna Sandner"]] Ik zal zeker vaker een kleine bosbadpauze nemen - helemaal zonder begeleiding, maar met een hammock erbij.
