
Achtergrond
"Rimworld" was gisteren? Dit is hoe het "Ascent of Ashes" vergaat
van Kim Muntinga

De JRPG-serie "Tales" bestaat al 30 jaar. Desondanks heb ik als groot fan van het genre nog geen enkel deel gespeeld. Met "Tales of Xillia Remastered" heb ik eindelijk mijn ingang gevonden - en ben ik een neofan.
«Tales of Xillia Remastered» speelt zich af in Rieze Maxia, een wereld waar mensen en geesten ooit in harmonie samenleefden. Maar het koninkrijk Rashugal gebruikt een krachtig apparaat dat de mana van de wereld uitput en het evenwicht verstoort. De godheid Milla Maxwell ziet het gevaar en wil het apparaat vernietigen. Tijdens dit proces ontmoet ze medisch student Jude Mathis, die in de gebeurtenissen wordt getrokken. Samen vechten ze om de wereld te redden.
Het spel begint met een indrukwekkende anime-sequentie - een van de vele die anime-fans zoals ik zullen waarderen. Daarna sta ik voor een keuze: beleef ik het verhaal vanuit het slimme, analytische oogpunt van Jude of vanuit het mysterieuze perspectief van Milla? Deze keuze tussen twee hoofdpersonen met verschillende gezichtspunten verhoogt de herspeelwaarde.
Ik kies voor Milla. Haar aanvankelijke arrogantie en overmoed fascineren me. De relatie tussen haar en Jude ontwikkelt zich tot een van de sterkste elementen van het verhaal. Terwijl Milla de wereld wil redden met vastberadenheid en wilskracht, groeit Jude boven zichzelf uit door hun gedeelde ervaringen.
Milla's complexiteit verrast en raakt me. Achter haar koele façade schuilt een diepe kwetsbaarheid die zich geleidelijk openbaart. In het begin verliest ze haar vier geesten, die haar krachtbron waren, en is ze plotseling afhankelijk van Jude en de andere metgezellen. Haar verlangen naar haar verloren krachten wordt weerspiegeld in rustige momenten die haar melancholische kant onthullen.
Deze karakterdiepte vermenselijkt Milla en maakt haar reis boeiend. De vele gesprekken tussen de personages dragen hier nog aan bij: Met een druk op de knop kan ik op bepaalde punten dialogen starten, die verder worden verlevendigd door expressieve karakterportretten.
Het dynamische real-time gevechtssysteem van «Tales of Xillia» is anders dan wat ik van andere JRPG's ken. Vijanden zijn zichtbaar in de wereld en bij contact schakelt het spel over naar een driedimensionale arena. Daar bestuur ik mijn personage vrij, terwijl de AI de teamleden overneemt. Naast standaardaanvallen en defensieve manoeuvres zoals blokkeren en ontwijken, gebruik ik «Artes» - krachtige speciale vaardigheden.
Het systeem vereist gewenning, maar de tutorials leggen het goed uit. Als ik het eenmaal onder de knie heb, voelen de gevechten vloeiend en lonend. Ik rijg aanvallen aaneen en versla zelfs eindbazen met gemak. Hoewel er na verloop van tijd een zekere routine in sluipt, maken de strategische diepgang en de funfactor het gevechtssysteem tot een hoogtepunt.
Ik gebruik het Lilium Orb-systeem - de vaardigheidsboom - om nieuwe vaardigheden vrij te spelen. Het overzichtelijke menu maakt het makkelijk om vaardigheden aan te passen tussen gevechten door. De stapsgewijze introductie van de mechanica en de duidelijke tutorials helpen hier ook bij.
Optisch is er weinig veranderd. Hoewel de achtergronden er beter uitzien dan op de PS3, blijven de modderige texturen en verouderde personagemodellen zichtbaar. Deze laatste hebben echter een nostalgische charme. De anime cutscènes vallen positief op. De laadtijden, die in het origineel irritant lang waren, zijn nu aanzienlijk korter - een duidelijk pluspunt.
«Tales of Xillia» vertelt een verhaal over vriendschap, verantwoordelijkheid en de balans tussen mens en natuur. De mix van luchtigheid en serieuzere thema's slaagt. Het gevechtssysteem blijft zelfs na meer dan tien jaar fris, hoewel het op den duur wel wat repetitief wordt. Dit geldt ook voor het leveldesign, dat er gedateerd uitziet, zelfs met iets verbeterde visuals. Desondanks geniet ik van het spel door een nostalgische bril.
Voor mij als nieuwkomer in de serie «Tales» is het een geweldige introductie. De flexibiliteit om het avontuur aan te passen maakt «Tales of Xillia Remastered» een echte aanrader - zowel voor nieuwe spelers als voor fans van het origineel die een geliefd avontuur willen herbeleven.
Als mijn eerste «Tales» spel heeft Xillia een blijvende indruk achtergelaten. Zodra ik het uitgespeeld heb, wil ik zeker ook «Tales of Symphonia» spelen.
«Tales of Xillia» is sinds 31 oktober verkrijgbaar voor PlayStation 5, Xbox Series, Switch en pc. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Bandai Namco voor testdoeleinden op pc.
Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonenIk raak zelden jaren later enthousiast over een serie die tot nu toe aan me voorbij is gegaan. Maar «Tales of Xillia Remastered», oorspronkelijk uitgebracht in 2013 voor de PS3, heeft me meteen betoverd. Het wordt niet eens beschouwd als een van de beste titels uit de serie en heeft nog steeds zijn gebreken ondanks de remasterbehandeling.




Het middelpunt van het systeem is het «Linked Combat System». Ik kan Milla koppelen aan een AI-gestuurd personage dat me strategisch ondersteunt: hij flankeert vijanden, breekt door hun dekking of geneest me. Het hoogtepunt van deze samenwerking zijn de «Linked Artes» - spectaculaire combinatieaanvallen waarvoor een gevulde balk tussen de gekoppelde personages nodig is. Deze aanvallen laden op hun beurt een groepsbalk op, die de modus «Over Limit» activeert. In deze stand ontketent het team een ononderbroken reeks krachtige aanvallen.


De remaster brengt nuttige nieuwe functies. Een merk geeft de weg aan naar de volgende bestemming en ongeopende schatkisten verschijnen op de minimap. Deze kleine toevoegingen verbeteren de spelervaring merkbaar, want de omgevingen blijven flets. De kaarten tussen de regio's lijken eentonig en bieden nauwelijks iets om te ontdekken - afgezien van voorwerpen en kisten, die niet slim genoeg verstopt zijn om de zoektocht spannend te maken. De kaart is daarom een welkome hulp.

Nieuw in de shop is de Grade Shop, die vanaf het begin beschikbaar is. Hier activeer ik bonussen die de gameplay beïnvloeden, zoals vijf keer zoveel ervaringspunten of gunstigere prijzen in winkels. Met alle buffs geactiveerd wordt het spel te makkelijk, waardoor het minder aantrekkelijk wordt. Deze optie is echter ideaal voor spelers die zich op het verhaal willen concentreren of weinig tijd willen investeren. Gelukkig kunnen de bonussen op elk moment aan- en uitgezet worden.
