Achtergrond
De sheriff is terug in de stad: ik geniet van een schietrondleiding door "The Division 2"
van Debora Pape
Vaarwel filmcollectie: hoe ik van mijn dvd's en Blu-rays afkwam
7-6-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Foto's: Patrick Vogt
Ik heb veel hart en ziel, passie en ja, geld in mijn filmcollectie gestopt. Jarenlang heb ik ze trots in mijn woonkamer uitgestald. In de tussentijd hebben zowel de films als mijn passie voor het verzamelen veel stof verzameld. Daarom ben ik klaar om ze los te laten.
200 frank. Dat is alles wat er over is van mijn DVD en Blu-ray collectie aan het einde. Of wat er over is, want het geld is allang op tijdens een van onze wekelijkse boodschappen. Zoals het gezegde luidt: Easy come, easy go.
Hoe het allemaal begon
Ik ben altijd al een verzamelaar geweest. In mijn kindertijd en vroege jeugd waren postzegels de klassieke voorwerpen van mijn verlangen. Later werden ze vervangen door onder andere NBA-ruilkaarten. Speldjes of stickers, er was altijd wel iets te verzamelen - behalve Kafirahmdeckeli, dat ik (in tegenstelling tot mijn moeder) oversloeg.
Op een gegeven moment werd mijn liefde voor films echter volledig gewekt. Dit had ook gevolgen voor mijn favoriete verzamelobjecten, die ik het langst trouw zou blijven. Ik begon bij elke gelegenheid naar films te verlangen of ze zelf te kopen. Op VHS natuurlijk. Videocassettes waren immers tot ver in de jaren negentig het meest gebruikte medium voor filmavonden thuis.
Bron: Wikimedia Commons / LoMit
Aan het eind van de 20e eeuw had ik mijn eerste kleine maar fijne filmcollectie: zo'n 250 originele VHS - over illegale kopieën zal ik maar zwijgen. Toen kwam de DVD, die alles veranderde. Dit kleine zilveren schijfje haalde de zwarte toren van videocassettes net zo snel neer als de CD dat met muziekcassettes had gedaan. En dus begon ik films op DVD te verzamelen. Wat gebeurde er met mijn VHS collectie? Ik stopte ze in de kelder en vergat ze - tot ik ze jaren later met enige spijt weggooide.
hebben, hebben, hebben!
In het begin was ik niet kieskeurig wat dvd's betreft. Ik wilde er gewoon zoveel mogelijk. Later begon ik me te specialiseren en ging ik door verschillende fasen. Er was bijvoorbeeld een tijd dat ik me intensief toelegde op het horrorgenre en alleen die films kocht. Of ik spaarde kosten noch moeite om maandenlang de onversneden versies met originele soundtrack van Aziatische films zoals «Ichi the Killer» of «Audition» op het internet te bemachtigen. Mediaboeken en verzamelboxen stonden ook altijd hoog op mijn verzamellijst - gewoon alles wat exclusief, beperkt en financieel haalbaar was.
Kijk- und Staubvangst in de salon
Zo eindigde ik met 841 films - 674 DVD's en 167 Blu-rays. Toegegeven, dat is niet de enorme collectie; voor mij was het genoeg. Het was ook genoeg voor bezoekers om verbaasd naar te staren. Bovendien zouden er nog zo'n 100 films bij zijn gekomen als een van de verhuisdozen niet per ongeluk bij het afval was beland ... Shame on me!
Over verhuizen gesproken: toen mijn vrouw en ik tien jaar geleden gingen samenwonen, was het duidelijk dat mijn filmcollectie deel zou uitmaken van de inrichting. Zes maanden en bijna een dozijn dvd-planken later was het dan zover: mijn trots sierde onze woonkamer.
Maar deze trots vergaarde al snel stof - zowel letterlijk als figuurlijk. Streaming werd steeds diverser en belangrijker en fysieke filmdragers werden steeds minder belangrijk. Ik greep steeds minder vaak naar het filmrek en andere dingen in het leven werden steeds belangrijker. Het vuur van mijn verzamelaar doofde steeds meer - tot het helemaal uitdoofde. Wat overbleef was een nog steeds indrukwekkende, stoffige blikvanger.
Alles heeft een einde
« Bedenk eens hoe het er in de woonkamer uit zou kunnen zien zonder de films», stelde mijn vrouw ongeveer een half jaar geleden voor. Heel zachtjes en zonder druk op me uit te oefenen. Ze weet me gewoon te leren over verandering. Ik hou er niet echt van. En ze plant dit zaadje inderdaad met succes. Ik ben eerst terughoudend, maar het idee krijgt geleidelijk vorm. Totdat ik - bijna uit eigen beweging - besluit om afstand te doen van mijn filmcollectie.
Maar hoe doe ik dat?
Maar hoe kom ik van 841 films af? Moet ik ze gewoon weggooien zoals ik met mijn VHS-collectie heb gedaan? Geen sprake van! Individueel verkopen op rommelmarkten? Nee, te vervelend en tijdrovend! In mijn zoektocht naar een goede oplossing kom ik een winkel tegen waarvan de eigenaar Simon Freiermuth nog steeds complete collecties koopt. Hij kan niet veel meer betalen voor gebruikte films, zegt hij. De vraag is de afgelopen jaren aanzienlijk gedaald door streamingdiensten.
Op dit punt ben ik me er al van bewust dat ik lang niet zoveel voor mijn filmcollectie krijg als ze me eigenlijk waard is. Met Simons inkoopprijzen (ongeveer 10 centimes per DVD en 50 centimes per Blu-ray), reken ik op 150 frank. Daar kan ik mee leven, vooral omdat ik dan in één klap van mijn collectie af ben, waar ik al afscheid van heb genomen.
En dus zijn mijn vrouw en ik al aan het opruimen. De vuilnisophaaldienst zorgt voor de lege planken en de films gaan in verhuisdozen. Het zijn er zeven in totaal. Ik spaar noch de verzameling, noch mezelf en houd niets achter... Behalve de Ultimate Collector's Edition van Christopher Nolan's «The Dark Knight» trilogie, die ik voor eeuwig en altijd zal bewaren. Basta!
Dan is het zover: de volgende dag pak ik de dozen in de auto en ga op weg naar de winkel van Simon Freiermuth in Olten.
Afscheid
Bij aankomst word ik bijna met stomheid geslagen, in positieve zin. Simon runt een waar nerdparadijs: Zijn winkel staat vol met allerlei films, games, merch en ruilkaarten. Terwijl hij mijn films vluchtig nakijkt, dwaal ik door de gangpaden, bewonder alles en blijf me verbazen.
Hoe kun je zoveel materiaal in zo'n kleine ruimte kwijt! Vroeger handelde hij bijna uitsluitend in films, vertelt Simon. Toen de vraag afnam, heeft hij zijn assortiment uitgebreid. Tegenwoordig verkoopt hij vooral games en merchandise zoals Funko Pop figuren. Hij ziet de winkel als een soort tweede woonkamer. Zijn nerdkamer thuis is een kinderkamer geworden, zegt de vader van twee, die vroeger zelf een gepassioneerd filmverzamelaar was. Vandaag de dag is alles wat niet verkocht is op de een of andere manier nog steeds zijn verzameling.
Een paar jaar geleden zou de kleine nerd in mij niet te stoppen zijn geweest en zou ik een ware koopwoede hebben uitgestaan in Simons winkel. De verleiding is er zeker («Kom op, gewoon een knuffel voor mijn dochter»), maar ik houd vol. Ik ben hier om dood gewicht kwijt te raken en niet om nieuwe spullen te kopen!
Simon moet ook regelmatig afvallen. Hij schat dat hij ongeveer de helft van alle filmaankopen gratis weggeeft aan rommelmarkthandelaren. Hij doet het meest zaken met gewilde kopieën, films die al lang uitverkocht zijn, collector's editions, mediaboeken en speciale steelbooks.
Of hij ook een of twee troeven in mij heeft ontdekt? Na een inspectie van 30 minuten kan Simon het niet met zekerheid zeggen. Hij zal na sluitingstijd een grondige inspectie uitvoeren. Hij moet immers altijd inloopklanten adviseren en bedienen die in en uit lopen terwijl ik er ben. Toch ontgaat het hem niet dat mijn verzameling niet alleen uit alledaagse spullen bestaat, maar ook uit een paar bijzondere stukken. Hij biedt me er 200 frank voor, wat nog meer is dan ik had verwacht. Ik ga akkoord zonder twee keer na te denken.
Een paar minuten later verlaat ik Simons winkel. Ik ben een beetje weemoedig, maar op de een of andere manier voel ik me ook opgelucht en bevrijd. En ik heb de zekerheid dat mijn films in goede handen zijn bij een broederverzamelaar van geest als Simon.
In ieder geval zijn mijn films in goede handen bij Simon.
In ieder geval is mijn carrière als jager-verzamelaar voorlopig voorbij. Ik zou niet eens weten wat ik op dit moment zou moeten verzamelen. Behalve Cumulus punten. Als ik elke week boodschappen ga doen.
Wat verzamel je? Waar heb jij met pijn in je hart afscheid van genomen? Schrijf het in de comments!
Omslagfoto: Patrick Vogt
Ik ben een volbloed vader en echtgenoot, deeltijds nerd en kippenboer, kattentemmer en dierenvriend. Ik zou alles willen weten en toch weet ik niets. Ik weet nog minder, maar ik leer elke dag iets nieuws. Waar ik goed in ben is omgaan met woorden, gesproken en geschreven. En dat mag ik hier bewijzen.
90 opmerkingen
later