Xenoblade Chronicles 3 in recensie - Het beste van twee werelden
29-7-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Xenoblade Chronicles 3, het volgende deel van de populaire JRPG-serie, verschijnt op 29 juli 2022. Het combineert de toekomst van de twee voorgangers, maar heeft toch een heel eigen verhaal. In onze test vertellen we je of het tijdrovende avontuur de moeite waard is.
Dit is een artikel van onze inhoudspartner "PC Games". Hier vind je het originele artikel van Annika Menzel en Sascha Lohmüller.
Alleen de sterksten overleven lang genoeg
De plot speelt zich af in de wereld van Aionios, waarin de twee landen Keves en Agnus liggen. Dit klinkt echter idyllischer dan het in werkelijkheid is, want de twee naties staan herhaaldelijk tegenover elkaar in felle gevechten
.
Beide partijen zijn niet geïnteresseerd in het uitbreiden van hun grondgebied of het afdwingen van hun wereldbeeld, maar in het stelen van zoveel mogelijk levensenergie. Ze hebben het dringend nodig om te kunnen blijven bestaan.
De reden hiervoor is dat de twee partijen proberen hun grondgebied uit te breiden of hun wereldbeeld af te dwingen.
De reden hiervoor zijn de zogenaamde vlamklokken die het dagelijks leven in de respectievelijke kolonies dicteren. Als de klokken niet van voldoende levensenergie worden voorzien, gaan de soldaten spoedig over naar het hiernamaals. Hierdoor raken de naties verstrikt in een schijnbaar eindeloze oorlog waarin beide partijen vechten om te overleven.
De bewoners van de wereld weten niet anders, want ze zijn puur voor dit doel opgeleid. Ze krijgen tien intervallen, die elk een jaar duren, om hun plicht te doen op het slagveld. Degenen die het overleven keren in een ceremonie terug naar de koningin van het betreffende land. Deze thuiskomst geldt als een grote eer, maar toch lukt het niet velen om zo lang in leven te blijven.
Tijdens een van de talloze gevechten botst een kleine troep van Keves en Agnus. Ze bestrijden elkaar en pas met de opkomst van een dreigende vijand komen de twee groepen bij elkaar.
Noah en Mio zijn de enigen die weten te overleven.
Noah en Mio, de respectievelijke leiders, smelten samen in een eenheid genaamd Ouroboros en zijn zo in staat de vijand op de vlucht te jagen - althans voorlopig.
Ouroboros heeft nog een troef achter de hand en gebruikt een soort spreuk om ervoor te zorgen dat de hele wereld nu op hen uit is. Vanaf dat moment neemt het verhaal een koers die we niet willen voorzien. Hoewel geen van de keerpunten ons echt van onze voeten veegde, heeft Xenoblade Chronicles 3 enkele verrassende momenten en schuwt het serieuze onderwerpen niet.
Al met al hebben we genoten van het spel.
In de loop der tijd zijn we erg gesteld geraakt op de personages die we begeleiden op hun avontuur. Terwijl ze in het begin hun verschillen moeten overwinnen en gekibbel aan de orde van de dag is, last de plot hen steeds dichter bij elkaar. Ook al lijken de personages in het begin wat stereotiep, later tonen ze hun gelaagde karakter en hun verschillende motivaties. Vooral de relaties die ze onderling ontwikkelen zorgen voor een prettige dynamiek.
Grote reikwijdte, trage start
Als je per ongeluk een cutscène overslaat of niet oplet, kun je die op elk moment opnieuw bekijken via het hoofdmenu. Daar kun je ook verschillende opties instellen, zoals de tijd van de dag en het weer. Gezien de enorme hoeveelheid en lengte van de scènes is het geen wonder dat je je toevlucht neemt tot deze functie om de verhaallijn beter te kunnen volgen.
Je hoeft de andere delen niet gespeeld te hebben om ze te begrijpen. Je mist echter veel details die het derde deel verbinden met de vorige titels en deel uitmaken van de charme ervan.
Dus we raden je aan het derde deel te spelen.
Dus we raden je nog steeds aan de JRPG's in chronologische volgorde door te spelen. Als ze te lang voor je zijn of je bent vooral geïnteresseerd in de setting van het nieuwe spel, is het nog steeds mogelijk om daarmee in de franchise te stappen. Een kort avontuur staat je echter niet te wachten.
Zelfs als je je richt op de hoofdverhaallijn en alleen een paar nevenactiviteiten doet, ben je tussen de 50 en 60 uur bezig. Als je de hele wereld wilt ontdekken en alle opdrachten wilt voltooien, zul je er een aanzienlijke hoeveelheid speeltijd bij moeten optellen.
Zelfs als je je richt op het hoofdverhaal en alleen een paar nevenactiviteiten doet, ben je tussen de 50 en 60 uur bezig.
Het is sowieso niet mogelijk om zomaar door te marcheren, want je hebt de nodige levels nodig om je staande te houden tegen de vijanden. De bonus ervaringspunten, die naar believen verdeeld kunnen worden op rustpunten, bieden een eerste remedie.
Niettemin blijft het spel een uitdaging.
Desondanks moet je niet weglopen voor vijanden en ook één of twee neventaken afvinken om te voorkomen dat je later moet grinden. Als je alles verkent en de tijd neemt, zou je geen problemen moeten hebben met de moeilijkheidsgraad.
Complex gevechtssysteem: ketens en combo's
Dit is aangenaam uitdagend op "Normaal" en vereist tactische vaardigheid. Bij twijfel kan zelfs één ongunstige beslissing ervoor zorgen dat je het gevecht verliest. Naast de automatische aanvallen van de personages heb je verschillende technieken tot je beschikking. Als je ze op het juiste moment of in de juiste positie gebruikt, staan je extra effecten te wachten.
Je hebt altijd dezelfde aanvalsketens.
Je hebt steeds de keuze uit drie verschillende commando's, elk met verschillende effecten. Dan selecteer je aanvallen van afzonderlijke personages totdat de tactiekbalk de 100 punten overschrijdt, waardoor het commando wordt uitgevoerd.
Zo doe je het.
Dit doe je totdat er geen tekens meer over zijn of je een Ouroboros commando met succes hebt uitgevoerd, waarvoor je eerst het juiste paar vooruit moet hebben gestuurd. Welke personages je laat aanvallen speelt een belangrijke rol. Aanvallers geven bonuspunten als ze als eerste toeslaan.
Heelers zullen de tactische punten nooit boven de 99 brengen en als een verdediger als laatste aanvalt, wordt een reeds uitgegeven karakter weer in de strijd gebracht. Dit resulteert in een grote verscheidenheid aan combinaties om de tegenstander te verzwakken en zoveel mogelijk schade toe te brengen.
We redden ons ook graag in een aanvalsketen als de levensbalken van de partijleden verdwijnend laag waren en we ze dus ontspannen konden genezen. Door de vele functies kost het gevechtssysteem enige tijd om zich te ontvouwen.
Wat eerst een beetje onspectaculair lijkt en vervolgens wat verwarrend door de mogelijkheden, verandert al snel in een zeer onderhoudend concept en een van de grootste sterke punten van het spel. Dit voorkomt echter niet dat het in de latere speeluren een beetje eentonig aanvoelt, als er eenmaal een zekere routine is ontstaan.
Opkomen voor een held: verschillende helden, klassen en koloniën
Om dit tegen te gaan is het een goed idee om regelmatig de klassen van de afzonderlijke karakters te veranderen. Er zijn verschillende soorten van de drie bovenliggende categorieën aanvaller, verdediger en genezer, die ook door de respectievelijke andere partijleden kunnen worden geleerd.
Je hebt dus niet alleen de mogelijkheid om je favoriete personage uit te rusten met de voor jou leukste klasse, maar ook om het aantal van de drie vertegenwoordigde categorieën te veranderen. Tegen sommige vijanden heb je misschien een extra healer nodig, tegen andere moet je meer aanvalskracht meenemen.
Sommige krijg je direct van de kolonie.
Bestemming in plaats van een eindeloze odyssee
Een zeer welkome vernieuwing is de navigatie. In Xenoblade Chronicles 2 werden we nog gekweld door ondoorzichtige omwegen die eeuwenlang doorgingen en eerst gevonden moesten worden.
Het kompas noch de kaart waren van veel nut, wat intussen veel frustratie opleverde. Gelukkig zijn die tijden voorbij - ontwikkelaar Monolith Soft heeft een goede manier bedacht om je door het nieuwe avontuur te loodsen.
Je kunt een rode lijn je op elk moment de snelste weg naar je huidige bestemming laten tonen. Het spel waarschuwt je echter meteen aan het begin dat dit niet noodzakelijkerwijs de beste optie is. Daar wachten je zeer sterke tegenstanders of andere hindernissen, en daarom is het meestal de moeite waard om een optimale route te zoeken.
.
Maar als we gewoon snel naar het volgende questpoint wilden of geen plan hadden door welke hoeken van de spelwereld we deze keer moesten gaan, waren we erg dankbaar voor de oriëntatie. In de beste Xenoblade-stijl zijn de wandelpaden soms behoorlijk lang, maar het fast travel systeem bespaarde ons een paar stappen.
Het is zelfs mogelijk om snel het volgende questpoint te vinden.
Je kunt zelfs instellen dat je personage automatisch rechtdoor loopt als je echt geen zin hebt om te dwalen, maar toch een behoorlijke afstand te gaan hebt.
Je kunt zowel naar bepaalde plaatsen reizen als naar reeds ontdekte rustpunten. Daar heb je de mogelijkheid om nuttige juwelen te smeden, eten te koken of je kleren schoon te maken. Je kleren kunnen immers gemakkelijk beschadigd raken in het heetst van de strijd.
Dit manifesteert zich als een leuk detail in de cutscenes, waar de personages er dan uitzien alsof ze teen-tegen-teen met de grond zijn gegaan.
Je komt in de vroege gebieden ook weer monsters tegen die in vergelijking met jou goddelijk van niveau zijn en je in enkele seconden uit de wereldgeschiedenis kunnen vegen.
Het overkwam ons hier immers veel minder vaak dan in de voorganger dat we per ongeluk de aandacht van zo'n vijand trokken en daar onmiddellijk spijt van kregen. Over het algemeen vallen de vijandelijke monsters je niet meer aan zodra ze een paar niveaus onder je zitten, waardoor gebieden die al verkend zijn later een ontspannen wandelingetje worden.
Met één oog lachen en één oog dicht
Gameplay-gewijs doet Xenoblade Chronicles 3 veel dingen heel goed, maar er zijn ook wat punten van kritiek: De titel heeft namelijk een paar zwakke punten op technisch en grafisch gebied. Alles ziet er wat wazig uit, de textures moeten opnieuw laden en zijn soms modderig. De kleinere bomen in de verte, bijvoorbeeld, zien er gewoon uit als groene vlekken. Op het grote scherm maakt het spel over het geheel genomen een betere indruk dan in de handheld-modus.
Voor het stemacteren kun je kiezen tussen Engels en Japans. De Engelse synchro is weer goed gedaan, alleen in combinatie met de Duitse ondertiteling zorgt het voor verwarring, omdat ze qua betekenis niet altijd overeenkomen. Dit komt waarschijnlijk doordat dergelijke vertalingen vaak los van het Japans worden gedaan.
Daarnaast worden vaak spreekwoorden en idiomen gebruikt, die soms misplaatst lijken. Er wordt veel gevloekt, maar altijd met kindvriendelijke uitdrukkingen als "Verfunkt!". Onze mening: Alles of niets.
De namen van de vijanden zijn ook weer even komisch als anders. Degenen die de vorige spellen hebben gespeeld, zullen echter zeker geen last hebben van een Illumi Butterfly of Piros Crab. Uiteindelijk maakt het niet uit wat de namen zijn van de wezens die we in elkaar slaan - maar de namen deden ons wel het hoofd schudden en een beetje glimlachen.
Net als zijn voorgangers schittert het spel met zijn zeer geslaagde soundtrack, vooral de wegwijzermelodieën die lang in je hoofd blijven hangen. Wat onze oren daarentegen verdriet deed, was het bekende gevechtsgeklets.
De personages schreeuwen wild - alle aanvallen, commando's en wederzijdse aanmoedigingen moeten onmiddellijk gedeeld worden. Tegen het einde van het spel merkten we dat we het geluid soms uitschakelden tijdens gevechten tegen standaard tegenstanders.
Ja, het spel heeft zijn zwakheden. Dit zijn echter kleine kritiekpunten als het gaat om de algehele spelervaring, waardoor we de graphics en andere tekortkomingen door de vingers kunnen zien. Xenoblade Chronicles 3 is een zeer succesvolle JRPG geworden die de twee voorgangers combineert zonder nieuwkomers uit te sluiten.
Als je zin hebt in een uitgebreid avontuur met een emotioneel verhaal en een gelaagd gevechtssysteem, mag je het nieuwe deel niet missen.
Het beste van twee werelden, met vergeeflijke zwakheden
Pro:
- Grote gameplay: 50-60 uur puur voor de hoofdmissies
- Emotief en spannend verhaal en een geweldige soundtrack
- Meervoudig gelaagd gevechtssysteem dat tactiek en voorbereiding vereist
- Individuele speelstijl door de verschillende karakterklassen
- Sympathieke personages die aan je groeien
- Op "Normaal" een aangenaam uitdagende moeilijkheidsgraad
Contra:
- Geen grafische kwaliteit en lichte technische problemen
- Soms voelt het kunstmatig langdradig
- Na verloop van tijd worden de normale gevechten alledaags
PC Games - actueel nieuws, video's, previews en kritische testrapporten, grondig onderzochte artikelen en praktische tips over alle aspecten van PC en consolegames en PC hardware.
Nieuws en trends
Van de nieuwe iPhone tot de wederopstanding van de mode uit de jaren 80. De redactie categoriseert.
Alles tonen
