Producttest
Samsung Odyssey OLED G8 getest: goed beeld, opgeblazen software
van Samuel Buchmann
7680 × 2160 pixels op 57 inch: Samsung Odyssey Neo G9 getest
9-10-2023
Vertaling: machinaal vertaald
Een groot schermoppervlak en een hoge pixeldichtheid gaan normaal gesproken niet samen. De nieuwe 57-inch monitor van Samsung doet dat wel. Het is een geslaagde prestatie met een paar zwakke punten en een enorme hardwarehonger.
Een monitor met een diagonaal van 57 inch: Samsungs obsessie met afmetingen loopt uit de hand. De nieuwe Odyssey Neo G9 is de grootste breedbeeldmonitor die verkrijgbaar is. Het is ook het eerste apparaat met een dubbele UHD-resolutie, d.w.z. 7680 × 2160 pixels.
- 57 inch, 1000R Curve
- 7680 × 2160 pixels, 140 ppi pixeldichtheid
- Mini LED-achtergrondverlichting, 2392 dimzones
- HDR10+, 1000 nits HDR piekhelderheid
- 240 hertz beeldsnelheid
- 1 ms grijs-naar-grijs reactietijd
- AMD FreeSync Premium Pro
- DisplayPort 2.1, HDMI 2.1
Dat klinkt veelbelovend. Zijn schermen zoals de Neo G9 de toekomst? Kan het niet alleen indruk maken met hoge cijfers, maar ook met goede beeldkwaliteit? Ik zet het monster op mijn bureau.
Ontwerp en aansluitingen: besparen aan de verkeerde kant
Als je bureau niet stabiel genoeg is, zal de Neo G9 waarschijnlijk wiebelen tijdens het typen. Op mijn bureau van massief eiken met een stalen frame werkt het redelijk. Desalniettemin: Samsung, maak je schermen alsjeblieft 100 frank duurder en gebruik betere materialen. Dit geldt ook voor de achterkant van wit hoogglans plastic. Voor mij hoort het goedkope uiterlijk niet thuis op een eersteklas apparaat.
Noch raad ik een grote tafel aan. Hij moet breed en diep genoeg zijn. De Neo G9 meet 1,33 meter van links naar rechts. Er zit 25 centimeter tussen het achterste punt van de standaard en de middelste voorrand van het beeldscherm. Voor een comfortabele kijkafstand moet de tafel minstens 1 meter diep zijn. Qua breedte heb je minstens 1,8 meter nodig als er nog ruimte is voor luidsprekers.
De keuze van de aansluitingen voor het beeldsignaal vind ik een beetje vreemd. De monitor heeft één DisplayPort 2.1 en drie HDMI 2.1 poorten. Waarom het er zoveel nodig heeft is mij een raadsel, maar dat maakt niet uit. Wat ik wel mis is USB-C. Deze poort schittert door afwezigheid, wat de compatibiliteit met de Mac beperkt. Hierover later meer.
Beeldkwaliteit: beter dan dit wordt het op dit moment niet
Genoeg gezeurd. De Samsung Odyssey Neo G9 doet bijna alles goed op het belangrijkste gebied: beeldkwaliteit. Samsung stopt zo'n beetje alle technologie die momenteel beschikbaar is in zijn vlaggenschip - en laat zien waarom goed geïmplementeerde mini-LED in de meeste situaties beter geschikt is voor monitoren dan OLED.
helderheid en contrast: oogverblindend
De mini-LED achtergrondverlichting van de Neo G9 wordt helder. Heel helder. Samsung specificeert 420 nits, maar ik heb maar liefst 795 nits gemeten in SDR-modus. Dat is genoeg, zelfs overdag vlak naast een groot zijraam.
De uitstekende matte antireflectiecoating draagt ook bij aan de goede prestaties bij helder omgevingslicht. Ik realiseer me pas hoe belangrijk de kwaliteit is sinds ik Dell's 6K-monitor voor me had op dezelfde werkplek. Daar zag ik overdag vooral mezelf of mijn witte muur in donkere delen van het scherm. Niet zo met de Neo G9. Hier blijft zwart zwart.
Kleuren: goed voor een gamescherm
Scherpte: de crux van resolutie
Er zit echter een dubbele crux aan de hoge resolutie: je grafische kaart moet eerst zo veel pixels snel genoeg kunnen berekenen - en ze dan met een voldoende hoge framerate naar het beeldscherm sturen. Beide zijn niet zo eenvoudig.
Gaming: trek me naar binnen
Het beeldscherm is niet verantwoordelijk voor deze prestatie- en verbindingsproblemen. Het biedt gewoon meer mogelijkheden dan de huidige hardware kan benutten. Toch vind ik gamen op de Samsung Odyssey Neo G9 een geweldige ervaring. Of je de 32:9 beeldverhouding mooi vindt, is een kwestie van smaak. In dit geval vind ik het prettig omdat het scherm hoog genoeg is ondanks het panoramische formaat.
In "Forza Horizon" krijg ik ongeveer 100 FPS met hoge details, wat voor mij genoeg is. Het gevoel in racegames is geweldig met het enorme scherm. Het landschap raast aan me voorbij in mijn perifere gezichtsveld, maar ik word niet overweldigd van bovenaf zoals ik was met de Odyssey Ark, die te hoog was. De geweldige kleuren en hoge contrasten doen de rest om het spel leuk te maken.
Volgende probeer ik het grafisch veeleisende "Hogwarts Legacy". Dit is waar de Radeon RX 7900 XTX echt op zijn knieën gaat. Ik moet AMD's FSR 2.2 upscaling technologie activeren zodat het spel vloeiend draait in 7680 × 2160. Zelfs dan haal ik slechts 50-60 FPS en soms heb ik last van drops. Het enorme scherm zet de magische wereld op indrukwekkende wijze in scène. Maar deze titel was leuker op de Odyssey OLED G9 in de native 1440p resolutie.
Office: een multitasking droom
Het enorme schermoppervlak zonder randen is ook een droom voor kantoorwerk. Ik kan drie grote vensters naast elkaar plaatsen - en de middelste is mooi gecentreerd voor me. Een perfecte opstelling als ik bijvoorbeeld een tekst schrijf, daarnaast wat onderzoek doe en tussendoor ideeën uitwissel met collega's in Microsoft Teams. En dat allemaal zonder Alt-Tab (of Cmd-Tab op MacOS).
In tegenstelling tot eerdere modellen implementeert Samsung de beeld-voor-beeld-modus ook goed op de Neo G9. Ik kan het scherm splitsen in een verhouding van 1:1 of 2:1. Dan doet het alsof het twee schermen zijn. Dan doet het alsof het twee schermen zijn. Voor beide delen kan een apart ingangssignaal worden ingesteld. Je kunt bijvoorbeeld een spel spelen op twee derde van het scherm en daarnaast een YouTube-video bekijken.
De hoge maximale helderheid is een zegen als de zon buiten schijnt. Ik kan nog steeds werken zonder de gordijnen dicht te doen. Ik merk ook iets positiefs vergeleken met OLED: De mini LED verlichting straalt niet zoveel warmte uit met veel wit oppervlak. De Odyssey OLED G9 voelde soms aan als een straalkachel.
Als je in de AdobeRGB kleurruimte werkt, kan de Neo G9 met 87 procent dekking niet genoeg kleuren weergeven. Maar ik kan zonder problemen sRGB-afbeeldingen voor het web bewerken. Zowel de kleurruimtedekking als de kleurweergave zijn hier goed. De pixeldichtheid is ook goed. Tenminste onder Windows - en dat brengt me bij de grootste ergernis van mijn getest.
Mac-compatibiliteit: Potverdorie!
Onder MacOS ondervond ik twee problemen met de Neo G9 die niet bestaan onder Windows. Het ene kan met geld verholpen worden, het andere niet.
Er zijn twee oplossingen als ik de volledige resolutie wil. De eerste is beeld-voor-beeld modus. Als ik het scherm 1:1 opsplits, geeft mijn M1 Max MacBook Pro UHD twee keer door via twee aparte kabels. Maar dan heb ik twee niet-gecentreerde schermen waarop ik nooit iets in het midden kan weergeven. De 1:2 verhouding werkt niet. Mijn MacBook herkent de resolutie niet goed in het grootste deel en het beeld wordt vervormd.
De andere oplossing is eenvoudiger: koop een nieuwe Mac met M2 Pro of M2 Max. Ze hebben allemaal HDMI 2.1. Om er zeker van te zijn dat het echt werkt, haal ik een M2 Max Mac Studio als testapparaat. Deze herkent de volledige resolutie van de Neo G9 en kan deze via HDMI verzenden met 120 hertz.
Werking: vrij van ballast
In tegenstelling tot veel andere huidige Samsung schermen heeft de Neo G9 geen Tizen OS. Gelukkig maar! Ik zou nooit iets kunnen doen met het opgeblazen menu. Ik heb geen slimme tv-functies nodig of een afstandsbediening bij een beeldscherm. In plaats daarvan houd ik van de eenvoudige gebruikersinterface van het nieuwe 57-inch scherm. Ik bedien het duidelijke menu via een responsief draaischijfje onderaan het scherm.
Conclusie: zijn tijd ver vooruit
Het wordt nog ingewikkelder als je een Mac wilt aansluiten. Dit werkt alleen naar behoren met de nieuwe M2-Pro en M2-Max modellen, en zelfs dan zijn er beperkingen met de schaalbaarheid van MacOS.
Coverfoto: Samuel Buchmann
Samuel Buchmann
Senior Editor
Samuel.Buchmann@digitecgalaxus.chMijn vingerafdruk verandert vaak zo drastisch dat mijn MacBook hem niet meer herkent. De reden? Als ik me niet vastklamp aan een beeldscherm of camera, dan klamp ik me waarschijnlijk aan mijn vingertoppen vast aan een rotswand.
