Review
"Pokémon Legends: Z-A" in de test: Slechts middelmatig, maar ik heb nog steeds plezier
van Cassie Mammone
Assassin's Creed Mirage: een terugkeer naar oude krachten - en een nieuw credo
4-10-2023
Vertaling: machinaal vertaald
Eigenlijk heb ik Assassin's Creed al lang geleden afgezworen. Er was gewoon te veel te doen - vooral te veel saaie dingen. Assassin's Creed Mirage beweert afgeslankt te zijn, dus ik heb de eerste paar uur gespeeld. Zal mijn liefde voor de Assassins weer aangewakkerd worden?
Mijn moeizame relatie met Assassin's Creed
Ik kan het nog steeds niet helemaal verwerken dat er al 15 jaar is verstreken sinds de eerste Assassin's Creed. Het zou betekenen dat ik aan mezelf moet toegeven dat ik ouder ben geworden. Veel ouder. In die tijd heeft ontwikkelaar Ubisoft ons een keer meegenomen door de wereldgeschiedenis en weer terug. Van het Italië van de Renaissance tot de Amerikaanse Onafhankelijkheidsoorlog en de Europese Vikingtijd.
"Niet voor mij," besloot ik al snel. Begrijp me niet verkeerd: de Assassin's Creed-games hebben er altijd prachtig uitgezien, met gedetailleerde steden die zo nauwkeurig mogelijk zijn nagemaakt van hun historische oorsprong. En elke keer als ik gameplayvideo's zag van huurmoordenaars die letterlijk over daken zweefden en als haviken uit de lucht neerstreken op hun prooi op de grond, jeukten mijn vingers.
Wie heeft er tijd voor?
Tot nu...
Een terugkeer naar oude krachten
Slim.
Slim. Ik voel me in het begin net zo overweldigd als Basim, vooral na mijn lange afwezigheid. Aan zijn zijde bevind ik me vervolgens in Alamut, een geheim woestijnfort dat dient als trainingskamp voor huurmoordenaars. Onder het toeziend oog van veteraan-moordenaar-meester Roshan train ik totdat ik eindelijk het iconische verborgen mes verdien - een groot moment voor de jonge leerling.
En dan - Bagdad roept.
Sluipen, onderzoeken, oplossen - moord
Terwijl ik onopvallend mijn weg vervolg, hoor ik iemand op de achtergrond roepen: "Hé! Waar is mijn... mijn geld! Ik ben beroofd! Er is een zakkenroller in de buurt!" Maar ik ben al lang weg.
Er zijn nu ruim twee uur gespeeld. In het hoofdkwartier van de Bagdad Assassins ga ik verder met het hoofdverhaal. Maar het staat niet gewoon op een hoofdzoektocht zoals in andere RPG's, die eruitziet als een checklist die je moet doorlopen. In plaats daarvan staat er Investigation. Mirage is tenslotte vooral bedoeld als stealth game.
Echt waar, Valhalla had dit ook.
Het spel laat me meestal kiezen hoe ik op mijn bestemming kom. Ik kan open gevechten aangaan als ik dat wil, ook al lijkt het spaarzame gevechtssysteem in Mirage opzettelijk zo minimalistisch ontworpen dat ik dat nooit zal willen. Er zijn geen vakkundig gechoreografeerde combo's. Ik kan pareren, ontwijken, een lichte of zware klap uitdelen. Meer niet. Stealth daarentegen werkt sowieso beter en biedt veel meer variatie.
Waar is het rollenspel?
Het spel kent geen ervaringspunten toe. Dus geen enkel levelsysteem. Mirage concentreert zich liever op het tamelijk ongecompliceerde verhaal van de jonge Basin, die van uitdagende straatdief uitgroeit tot een van de meest geraffineerde huurmoordenaars van zijn tijd. Zonder veel fratsen of poespas. Moedig. Maar naar mijn mening de juiste zet. Ik hoef me niet meer door eindeloze saaie nevenactiviteiten heen te worstelen om ervaring en vaardigheidspunten te verzamelen.
Maar rollenspel is niet helemaal weg. Als je je er beter door voelt, ja, er zijn nog steeds talentbomen. En ja, je kunt nog steeds individuele perks vrijspelen met vaardigheidspunten. Je krijgt ze niet meer door te levelen, maar direct als beloning voor vooruitgang in het hoofdverhaal - of voor het voltooien van zijmissies, de Missies. Ik accepteer een missie door flyers te activeren bij het verborgen hoofdkwartier.
Zoals je kunt zien, heeft Ubisoft het rollenspelaspect niet helemaal uit Mirage gehaald. Het is alleen duidelijk verkleind. Ubisoft heeft een einde gemaakt aan zijn neiging om spelers om de haverklap te overstelpen met content. Eindelijk.
Geen verbluffende graphics, maar ook geen flop
In de aanloop las ik veel berichten die wat ontevreden waren over de graphics. Maar daar ben ik het niet echt mee eens. De geanimeerde cutscènes zien er fantastisch uit en de spelwereld zelf legt het Oosten prachtig vast in al zijn sfeervolle glorie - klassiek Assassin's Creed. Ik was ook in staat om het spel op de PS5 in prestatiemodus te spelen met een solide 60 frames per seconde zonder al te veel te hoeven inleveren op het gebied van grafische kwaliteit.
Alleen tijdens de dialoog viel het me op dat met name de gezichtsanimaties soms houterig waren. In deze scène was het bijvoorbeeld vooral de diepe, schorre stem van Roshans stemacteur die suggereerde dat de sluipmoordenaar behoorlijk pissig was. Voor mij was het echter maar een klein minpuntje dat de pret van het spel niet bedierf.
Verdict: Ik denk dat ik Assassin's Creed weer leuk vind
Ik heb nu bijna acht uur in Bagdad doorgebracht en iets meer dan een kwart van de kaart blootgelegd. Niet veel. Maar ook niet niets. Assassin's Creed Mirage zou wel eens het eerste spel in de serie kunnen zijn dat ik binnen een redelijke tijd uitspeel. Dat is zo'n beetje de hoogste lof die ik kan geven.
Ubisoft doet veel dingen goed met Mirage die volgens mij in het verleden fout zijn gegaan. De wereld is nog steeds groot, maar niet meer overweldigend. Kisten, uitkijkpunten en historische locaties zorgen nog steeds voor een dichte, maar niet meer duizelingwekkende kaart. En ik heb niet meer het gevoel dat ik urenlang door saaie zijmissies moet ploeteren om in level te komen en vaardigheidspunten te krijgen.
Concluderend is Assassin's Creed Mirage een spel geworden voor spelers die geloven in het motto "minder is meer" en vieren dat Assassin's Creed een aanzienlijk stealth-zwaardere game is geworden dan zijn directe voorgangers. En als je nog steeds heimwee hebt naar het oosterse woestijnklimaat uit de eerste Assassin's Creed - of Origins - ben je hier sowieso aan het juiste adres.
Assassin's Creed Mirage verschijnt op 5 oktober voor PS4, PS5, Xbox One, Xbox Series X/S en pc. De PS5 Deluxe Edition kreeg ik van Ubisoft om te testen.
[[product:22154114,22154116,22154112]]
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chIk schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
