Review
Getest "Ghost of Yōtei": Is dit nog een open wereld?
van Simon Balissat
Dungeons & Dragons: Eer onder dieven: rol voor initiatief, baby!
29-3-2023
Vertaling: machinaal vertaald
Wie had dat gedacht? Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves is een heerlijk knotsgek avontuur vol lachwekkende momenten. Je hebt niet eens voorkennis van het spel nodig om ervan te kunnen genieten. Mijn avontuurlijke pet af voor hen!
Vooreerst: mijn recensie bevat **geen spoilers.**Alle informatie die hier wordt vermeld, komt voor in trailers die al zijn uitgebracht.
Ik zeg het misschien veel te vroeg. Maar ik doe het toch. Met opgeheven hoofd en een bulderende stem. Dames en heren, ik roep Dungeons and Dragons: Honor Among Thieves uit tot de doorbraakhit van het jaar - in maart!
Daar had ik nooit op gewed. Niet nadat ik de eerste trailers voor de film had gezien. Ik bedoel kom op zeg. Flodderige rockmuziek, platte grappen, een duidelijke overdosis aan wat nauwelijks special effects genoemd kan worden - hoe moet deze schijnvertoning uitgroeien tot iets dat ook maar een beetje recht doet aan de moeder van alle rollenspellen? We hebben het hier over Dungeons and Dragons, in godsnaam!
En toch zit ik hier, terwijl ik deze woorden typ en moeite heb om een vette grijns van mijn gezicht te krijgen. Waarom? Lees verder.
De plot
Nauwelijks is dit gelukt of Edgin en Holga trommelen de oude bende weer op. Hun volgende doelwit: een magisch relikwie dat al eeuwenlang als verloren wordt beschouwd. Maar dat is niet de echte coup. Het relikwie dient alleen om de magisch gesloten poorten te openen naar een kluis die een nog grotere schat bevat. Alleen behoort deze toe aan niemand minder dan de kwaadaardige Forge (Hugh Grant), prins van Nevermore, de hoofdstad van het rijk.
Dungeons and Dragons - de grote moeder van alle rollenspellen
Er was eens, lang, lang geleden, in een rijk genaamd het Middenwesten van de Verenigde Staten - meer bepaald de staten Minnesota en Wisconsin - een groep vrienden die samenkwamen om de geschiedenis van het gamen voor altijd te veranderen.
Toen Gary Gygax en zijn vrienden in 1960 het pen-en-papier spel uitvonden, hadden ze geen idee dat ze op het punt stonden een wereldwijd fenomeen te creëren. In plaats daarvan waren ze het zat om alleen maar verhalen te lezen over werelden met magie, monsters en avonturen in plaats van ze zelf te ervaren.
Voilà: het eerste rollenspel was geboren.
Het maakt niet uit welk rollenspel je tegenwoordig speelt, alles heeft wel iets van DnD. De nalatenschap van de moeder van alle rollenspellen is dan ook verbazingwekkend. Te verbazingwekkend, dacht ik, de eerste trailers nog vers in mijn geheugen. Gelukkig is mijn mening inmiddels bijgesteld.
Laten we eerlijk zijn: Dungeons & Dragons is compleet absurd - op een goede manier!
Opeens lijkt het allemaal zo duidelijk.
Een publiekslieveling die echt bevalt
Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves is zonder twijfel leuk. Er zijn geen halve maatregelen. Steeds weer krijg ik buikpijn van het lachen - tot zover de platte, domme humor.
Eén lid van de partij steelt echter de show. Bridgerton beau Regé-Jean Page als paladijn Xenk Yendar. Heiliger dan de paus, oprechter dan Jezus. Hij wordt voortdurend omringd door een ondoordringbaar aura van rechtschapenheid dat bijna tastbaar aanvoelt in de bioscoop - zo over-the-top is de Paladijn. En hij spreekt elke lettergreep uit met zo'n ongelooflijke gravitas dat je zou kunnen denken dat de hele wereld aan zijn lippen hangt.
John Francis Daley en Jonathan Goldstein schreven niet alleen het scenario, maar regisseerden de film ook zelf. En je kunt echt zien dat het brein er verstand van heeft; het is voelbaar in elke scène. Steeds weer worden er kleine hommages in gestrooid. Neem een relikwie waar een held zich aan moet aanpassen voordat zijn ware krachten worden ontgrendeld. In vakjargon heet dat afstemmen. Of sieraden met spell slots, oftewel opgeslagen spreuken - vraag maar niets.
Maar de grootste prestatie die Daley en Goldstein leveren is het vertalen van typische, schandalige situaties die DnD-spelers zelf al tientallen keren hebben meegemaakt naar het witte doek.
Maar wat ik het leukst vond was de setting van het kerkhof in het midden van de film - ooit het toneel van een episch gevecht, nu een massagraf. Onze heldinnen en helden moeten de doden daar ondervragen voor informatie. De makers schreven deze scène met zo'n morbide gevoel voor humor dat ik meteen moest denken aan de Evil Dead-trilogie van Sam Raimi. Dungeons & Dragons op zijn best.
Verdict: grappig, oprecht, verrukkelijk - DnD goed gedaan!
Hard om te geloven, ik weet het. Dungeons & Dragons: Honor Among Thieves is misschien wel een van de beste (pen-en-papier) spelverfilmingen die er zijn, ook al is het niet half zo baanbrekend en filmisch als bijvoorbeeld Lord of the Rings. Desalniettemin is het feit dat fantasy werkt, zelfs als het niet zo serieus en episch is als Game of Thrones of Kronieken van Narnia, nog steeds een broodnodig bewijs van het concept.
In die zin heb ik maar één ding te zeggen. Rol voor initiatief, beste spelers, en duik in een wereld vol kerkers en draken!
Foto omslag: Paramount Pictures
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chIk schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
