
Review
Arrr! "Like a Dragon: Pirate Yakuza in Hawaii" is een bloedmooie piratenkoortsdroom
van Domagoj Belancic

In "Dynasty Warriors: Origins" sla ik als machtige Chinese krijger duizenden vijanden in elkaar op enorme slagvelden. De episch geënsceneerde gevechten zien er verbluffend goed uit en zijn ontzettend leuk.
Galopperend op mijn trouwe paard trek ik ten strijde. Honderden tegenstanders met sabels, speren en dodelijke katapulten wachten voor me. Achter me hoor ik kreten van motivatie en het luide getrappel van mijn cavalerie.
Dergelijke situaties maak ik regelmatig mee in "Dynasty Warriors: Origins". Als ik bijna in mijn eentje hele legers uitschakel, voel ik me net een overmeesterde oorlogsgod.
Volgens ontwikkelstudio Omega Force is "Origins" bedoeld als zowel een nieuw begin voor de serie als een startpunt voor nieuwkomers. De reboot behoudt de historische setting van zijn voorgangers.
"Dynasty Warriors Origins biedt veruit de meest epische gevechten die ik ooit in een spel heb gezien. De schaal van de gevechten met duizenden krijgers die tegen elkaar vechten is adembenemend. Mijn acties als eenmansleger voelen enorm bevredigend dankzij de geweldige besturing en een leuke selectie wapens. De strategische elementen kruiden de kolossale gevechten met een welkome snufje strategie.
De audiovisuele presentatie buiten de gevechten is echter teleurstellend. Het eentonige missieontwerp kan ook vermoeiend worden naarmate het spel vordert - ondanks de ogenschijnlijke afwisseling die wordt geboden door het grote aantal vrij te spelen voorwerpen en vaardigheden. Over het algemeen zijn dit echter kleine punten van kritiek. Als je ook maar een beetje geïnteresseerd bent in actie-strategiegames, mag je "Dynasty Warriors Origins" niet missen.
Pro
Contra
Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonenMet mijn paard ram ik vervelende vijanden die me in de weg staan weg. Ik wil zo efficiënt mogelijk naar het epicentrum van de vijandelijke troepen om van daaruit "op te ruimen". Als ik het centrum van de vijandelijke troepen heb bereikt, spring ik met een salto van mijn paard en slacht ik me met mijn Podao zwaard een weg door de eindeloze stroom vijanden. Ik maai tientallen vijanden neer met een normale slash en met speciale aanvallen kan ik gemakkelijk honderden soldaten tegelijk uitschakelen.
"Dynasty Warriors: Origins" is nu het negende hoofdspel in de langlopende Japanse hack'n'slash-serie met het spelprincipe "één tegen duizend". Dit cijfer is exclusief de talloze spin-offs (waaronder "The Legend of Zelda" of "Persona").
In het spel kruip ik in de huid van een naamloze krijger met geheugenverlies in China tijdens de "Tijd van de Drie Koninkrijken" (circa 208 tot 280 na Christus). Telkens weer word ik meegetrokken in conflicten tussen nobele heersers, meedogenloze bandietengroepen en revolutionaire opstanden.
De personages, plaatsen en gevechten die worden beschreven zijn gebaseerd op ware gebeurtenissen, maar zijn allesbehalve historisch accuraat. Ik raak snel het spoor bijster van de intriges en machtsspelletjes in het fictieve oude China. Allianties en vijandschappen veranderen om de minuut. In de ene veldslag vecht ik aan de zijde van de briljante generaal Cao Cao en in de volgende missie tegen hem. De motivaties van de personages en de achtergrond ervan worden vaak alleen maar verklapt.
Het verhaal wordt later in het spel tenminste wat meer gefocust, want ik moet een van de drie grote allianties kiezen en vanaf dat moment uitsluitend met hen vechten. Door de unieke missies per alliantie krijgt het spel ook meer herspeelwaarde.
Het verwarrende verhaal wordt verteld in korte cutscenes tussen de gevechten door. Helaas zien deze er vaak onspectaculair uit met stijve animaties en klinken ze vreselijk.
In het Engels stellen de nasynchronisatie-acteurs teleur met ongemotiveerde optredens die vaak niet passen bij het drama van de scène. "Dynasty Warriors: Origins" maakt deze tekortkoming in de presentatie meer dan goed met de bruut geënsceneerde gevechten.
Op het slagveld ben ik te voet of te paard. Voordat ik een gevecht begin, kies ik een wapen, dat ik vervolgens niet meer kan veranderen. Vergeleken met andere "Dynasty Warriors"-spellen bestuur ik maar één personage gedurende het spel. In de loop van het spel speel ik ook metgezellen vrij, afhankelijk van de missie - maar ik kan ze maar een paar seconden besturen. Er is dus geen co-op modus. Wat jammer.
Ik val vijanden aan met normale of zware aanvallen en combinaties daarvan. Ik heb vier speciale aanvallen per wapen tot mijn beschikking - deze moet ik eerst opladen door vijandelijke soldaten uit te schakelen zodat ik ze kan gebruiken. Sommige minibosses op het slagveld kunnen niet zomaar worden opgeruimd zoals de rest van de hersenloze soldaten. Bij deze sterke tegenstanders moet ik me concentreren en perfect getimede blokken en tegenaanvallen gebruiken.
Hoe meer vijanden ik uitschakel, hoe meer mijn "Musou"-balk groeit. Als die vol is, kan ik waanzinnige en verwoestende speciale aanvallen uitvoeren. Hiermee kan ik honderden tegenstanders tegelijk doden. Of ik kan met een volle balk de modus "Rage" activeren, waardoor ik voor korte tijd sneller en sterker ben.
Het afslachten van de hordes vijanden is ontzettend leuk en geeft een verdomd bevredigend gevoel. Enkele van mijn hoogtepunten zijn situaties zoals die ik aan het begin van het artikel beschreef. Steeds weer kom ik enorme (!) hordes vijanden tegen in uitgestrekte gebieden. Ik krijg kippenvel als ik in de verte kijk en duizenden vijandelijke soldaten, katapulten en paarden strategisch opgesteld zie staan om een kasteel te bewaken dat ik moet innemen.
Om het hoofd te bieden aan dit overweldigende aantal vijandelijke soldaten, geeft de game me de kans om gecoördineerde aanvallen uit te voeren met mijn bondgenoten. De momenten waarop ik met mijn leger op de vijand af galoppeer terwijl vlammende pijlen onze kant op vliegen, zijn adembenemend. Ik heb nog nooit zulke epische gevechten in een game gezien. Voeg daar een soundtrack met wilde gitaarriffs aan toe die mijn adrenaline doet pompen. Gewoon wow.
Bijzonder prettig: ondanks het ongelofelijke aantal vijandelijke en geallieerde soldaten draait het spel altijd soepel op mijn PS5 Pro, zelfs op momenten als deze.
Zelfs als ik een overmachtige superkrijger bestuur op het slagveld, kan ik niet alleen op mijn spieren vertrouwen. Keer op keer dwingt het spel me om stil te staan en een strategische aanpak te kiezen.
Voordat ik ten strijde trek, word ik in de "War Room" door de verantwoordelijke krijgsheren ingelicht over de beginsituatie. Ik krijg informatie over de kaart, de doelen en de voorgestelde strategie. Ik kan ook zien waar de vijandelijke bases zich bevinden. Als ik die verover, word ik beloond met extra grondstoffen.
Ik neem meestal de rol van springer op me. Tijdens het gevecht word ik voortdurend op de hoogte gehouden van actuele gebeurtenissen via de minimap. Steeds weer moet ik mijn aanpak aanpassen en onder tijdsdruk wanhopige bondgenoten te hulp snellen in hachelijke situaties.
Hoe meer gevechten mijn leger wint, hoe gemotiveerder de troepen worden. Als we bases en generaals verliezen, daalt de motivatie drastisch. Eén verkeerde beslissing van mijn kant kan een domino-effect veroorzaken dat tot een nederlaag leidt. Na een verloren veldslag kan ik de gebeurtenissen analyseren in een replay. Bijzonder cool: Ik hoef niet helemaal opnieuw te beginnen met mislukte missies, maar kan controlepunten in de replay selecteren waar ik de verkeerde beslissingen heb genomen en opnieuw beginnen.
Het snelle speeltempo in "Dynasty Warriors: Origins" bevalt me over het algemeen goed - vooral aan het begin van mijn avontuur. Ik speel voortdurend nieuwe voorwerpen en gameplay-elementen vrij. Ik ben nog maar net gewend aan het ene wapen of het volgende volgt alweer. En het mooiste is: alle negen vrij te spelen wapens zijn verdomd cool - ik kan geen favoriet kiezen. Ik heb het meest gespeeld met de "Wheels" - twee vlijmscherpe wielen die ik als boemerangs over het slagveld schiet.
Vorderingen en het ontgrendelen van nieuwe vaardigheden zijn gekoppeld aan mijn wapenvaardigheden. Hoe meer vijanden ik met een wapen dood, hoe meer nieuwe vaardigheidsbomen met vrij te spelen vaardigheden zich voor me openen. Dit zorgt voor extra motivatie om te experimenteren met de verschillende wapentypes en zorgt voor afwisseling in de gevechten.
Tussen de gevechten door geeft het spel me even de tijd om op adem te komen in de schattige miniatuuroverwereld. In deze pittoreske omgeving bezoek ik steden, verzamel ik voorwerpen en bereid ik me in wapenwinkels voor op het volgende gevecht. Ik vind ook zijmissies in de overwereld, waarvan sommige ultrakorte gevechten zijn, en optionele gesprekken met mijn bondgenoten. De korte ontspanningsmomenten hier zijn goed voor de flow van het spel.
Dankzij de variatie die wordt geboden door de vele vrij te spelen wapens en de welkome pauzes in de overwereld, voelt "Dynasty Warriors: Origins" tegen het einde van de 25 uur durende campagne soms vervelend aan. De gevechten in de hoofdmissies worden groter, complexer en spectaculairder, maar het missieontwerp verandert nauwelijks. Het maakt niet uit of ik een kasteel moet veroveren, drie eindbazen moet verslaan of iemand moet escorteren - aan het eind van de dag doe ik altijd hetzelfde: duizenden vijanden in elkaar rammen.
Het voelt alsof ik steeds weer in dezelfde achtbaan zit. Na de twintigste keer is het nog steeds leuk, maar dat "wow"-gevoel van het begin verdwijnt. Op zijn laatst in het laatste verhaalhoofdstuk had ik graag wat meer creativiteit gezien in het missieontwerp voor de hoofdmissies.
"Dynasty Warriors: Origins" is vanaf 17 januari verkrijgbaar voor PS5, Xbox Series X/S en PC. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Koei Tecmo voor de PS5.