"Furiosa: A Mad Max Saga" - Actievuurwerk met gebreken

Luca Fontana

22-5-2024

Vertaling: machinaal vertaald

Fans hebben negen lange jaren moeten wachten op de langverwachte spin-off van het fantastische "Mad Max: Fury Road". Nu kan "Furiosa: A Mad Max Saga" eindelijk op het witte doek verschijnen. Zal actiemaestro George Miller zichzelf weer overtreffen?

Eén ding voorop: er staan geen spoilers in deze recensie. Je leest alleen informatie die bekend is uit de trailers die al zijn uitgebracht.

Ik kan me maar weinig bioscoopbezoeken herinneren waarna ik de zaal zo extatisch heb verlaten als na "Mad Max: Fury Road". George Millers visie van een grimmige dystopie waarin halsbrekende stunts samengingen met brullende V8-motoren was werkelijk opwindend - en ongeëvenaard sinds de release in 2015.

Het was toen al duidelijk dat regisseur George Miller in Furiosa een vrouw had gevonden op wie hij een hele franchise kon bouwen: Bijna woordeloos, maar tot alles in staat, baande de kaalgeschoren actrice Charlize Theron haar weg door de apocalyptische woestenij van Australië - en in de harten van het publiek.

Negen jaar later, na een aantal productieproblemen en een compleet nieuwe cast, draait de beloofde spin-off eindelijk in de bioscopen. Maar waar Miller zich in "Fury Road" vooral richtte op spektakel, wil hij in "Furiosa: A Mad Max Saga" ook een verhaal vertellen. Een verhaal dat dieper gaat. Een verhaal dat ons de vrouw achter de krijger laat zien.

Furiosa: A Mad Max Saga

Furiosa's verhaal. Zal de spin-off de hoge verwachtingen waarmaken?

Dit is waar Furiosa: A Mad Max Saga over gaat

Niemand weet precies wat de mensheid de afgrond in dreef. Misschien was het een ziekte. Opwarming van de aarde. Of een oorlog om grondstoffen, gevolgd door grote bommen en een nucleaire winter, waaruit de Australische Wastelands tevoorschijn kwamen.

Ergens daarbinnen is er ook een andere oorzaak.

Ergens daarbinnen: de Groene Plaats - of: "een plaats van overvloed". Het wordt bewoond door een kleine groep die in vrede en harmonie leeft. Maar dan wordt er een kind ontvoerd door volgelingen van de opkomende krijgsheer Dementus (Chris Hemsworth). Het geheim van de plaats van overvloed dreigt onthuld te worden.

Het kind? Furiosa. Wanneer haar moeder tijdens een reddingspoging gevangen wordt genomen en op brute wijze wordt vermoord, heeft het jonge meisje geen andere keuze dan een duister pad te volgen dat eindigt met één enkel doel: wraak. Wraak op Dementus. Zelfs als hij Furiosa in eerste instantie in zijn eigen gelederen opneemt als geadopteerde dochter. Want Dementus heeft grootse plannen: hij wil Immortan Joe (Lachy Hulme), de meest gevreesde van alle krijgsheren, ten val brengen.

Karakterstudie? Nauwelijks. Maar ...

Geen twijfel: "Furiosa: A Mad Max Saga" is een film die alleen een visionair van de actiecinema als George Miller kan maken. Hij duurt bijna tweeënhalf uur. De waanzinnige Australiër laat ons nauwelijks een adempauze nemen. Een helse tocht door oranje woestijnen en staalblauwe luchten. Dat was al het geval in "Mad Max: Fury Road". Meer verhaal, mijn reet. In plaats daarvan richt Miller zich nog steeds op waar hij goed in is: Actiespektakel.

Maakt niet uit. Miller heeft in "Fury Road" niet eens de moeite genomen om een conventioneel verhaal te vertellen. Als je het al een verhaal kunt noemen. Er was één epische autoachtervolging die toevallig precies twee uur duurde. Alsof Miller elk gek idee dat in hem opkwam in de 20 jaar sinds zijn laatste "Mad Max" film gewoon had opgeschreven. En ze dan later in één film verpakt, min of meer zonder concept; wat helemaal niet had moeten werken, sloeg in plaats daarvan in als een filmische atoombom.

"Furiosa" is niet veel anders. Miller probeert het verhaal dit keer tenminste een beetje structuur te geven door het in vijf hoofdstukken te organiseren. Het is nog steeds onconventioneel. Maar wel verfrissend. Wie heeft er een begin, midden en einde nodig? Of een spanningsboog die eerst de personages introduceert en dan pas hun conflicten langzaam laat escaleren voordat alles aan het eind tot een cathartische filmische climax komt?

Millers "Furiosa" wil daar niets van weten. Miller, die ook het verhaal schreef, heeft minder dan drie minuten nodig om de eerste grote achtervolging op apensnelheid in te zetten. En daarna remt hij niet meer af. Met een adembenemende montagekadans en wilde tracking shots houdt hij het tempo tweeënhalf uur lang hoog - steeds vanuit Furiosa's perspectief. Eerst gespeeld als kind door Alyla Browne. Dan, vanaf ongeveer het midden van de film, als een jongvolwassen vrouw gespeeld door Anya Taylor-Joy. Een waardige vervanger van Charlize Theron, trouwens.

Hoewel, wat bijna een geweldige karakterstudie van de iconische krijger had kunnen zijn, is uiteindelijk "gewoon" een geweldig actiespektakel. Maar wat voor één!

De gagawereld van George Miller

Ja, Miller vertrouwt nog steeds op weelderig geënsceneerde stunts met vliegende auto's en ronkende motoren die elke filmknoop doen barsten van plezier. Bijvoorbeeld wanneer Immortan Joe's beruchte "War Rig", een rijdend fort van een tankwagen, wordt aangevallen door de motorbende van Dementus met windmachines op hun rug. Natuurlijk verdedigt het reizende fort zichzelf met de witgeschilderde War Boys, de fanatieke volgelingen van Immortan Joe. "Aanschouw mij!" roepen ze, voordat ze zich onbevreesd op de bikers storten in een zelfmoordmissie, gewapend met explosieven.

"Fury Road" flashbacks. Een gezellig, gek, warm onderbuikgevoel. Nostalgie misschien?

Het is geen geheim dat George Miller van zulke extremen houdt. Het begint en eindigt niet alleen met de actie in zijn "Mad Max" films. Het geldt ook voor zijn personages. Dementus bijvoorbeeld, gespeeld door een Chris Hemsworth in topvorm, leidt zijn motorbende in een Ben-Hur-achtige wagen met een volle, rode piratenbaard en wilde manen. Zijn wagen wordt echter niet getrokken door paarden, maar door onbemande motoren.

Hoe geweldig is dat!

Zijn doel: heersen over de Wastelands. Dementu's eerste poging om Immortan Joe rechtstreeks in zijn citadel aan te vallen mislukt. Dus richt hij zijn pijlen op Gas Town, een fort dat bekend staat om zijn enorme oliereserves. De benzine waarmee je in de post-apocalyps rondrijdt, moet tenslotte ergens vandaan komen. Het derde grote fort in de Wastelands is de Bullet Farm - de plek waar de munitie vandaan komt. Krijgsheren die zichzelf hoog achten, controleren minstens één van deze locaties en drijven handel met de andere. Daartussenin wonen de bandieten, gevaarlijk en vastbesloten om transacties te verstoren en er hun eigen winst uit te halen.

Herken je wat Miller doet? Dat is wereldopbouw. Daar was niet veel van te zien in "Fury Road". Hier wel. Millers wereld voelt echter aan - meer bewoond - dan in "Fury Road".

Kritiek? Ja, helaas ...

Kan "Furiosa", ondanks alle lof, een kaars vasthouden aan "Fury Road"? Nee, helaas niet. Hoezeer Miller ook zijn best doet om zijn eerdere actie te overtreffen, het verhaal beter te structureren en zijn wereld te verlevendigen - naar mijn smaak vertrouwt hij veel te vaak op computereffecten. Nog meer dan in "Fury Road". Maar vooral veel zichtbaarder.

Het is niet alsof er geen zogenaamde CGI in "Fury Road" zit. Integendeel. Het was alleen zo goed verborgen dat de meeste mensen Millers bewering geloofden dat zijn film bijna CGI-vrij was. In werkelijkheid is er geen enkel shot in de hele film dat niet op de een of andere manier is verbeterd door computereffecten.

Ik wil het gebruik van computereffecten in principe niet bekritiseren. Alleen worden ze hier op een ongebruikelijk onhandige manier gebruikt. Dit doet afbreuk aan het verder oogverblindende vernis van Millers actievoertuig. Vooral wanneer de personages duidelijk tegen een groene achtergrond zijn gefilmd en later in het CGI-schilderij zijn ingevoegd. Bovendien polijst Miller de hele film tot hoogglans. Zelfs wanneer Furiosa, Dementus en co. onder het vuil, bloed en olievlekken zitten. Het ziet er niet echt uit, maar kunstmatig. Een ziekte van het digitale filmtijdperk die ook al de "Star Wars" prequels teisterde.

Tot overmaat van ramp wijkt Miller ook stilistisch af in de richting van "Bourne Identity" als het gaat om de montagecadans. Waar in "Fury Road" de actie meestal wordt gevierd in lange, rustige en heldere shots - ongeacht hoe krankzinnig het tempo eromheen is - knipt "Furiosa" soms zo wild tussen de shots dat ik er bijna misselijk van word. Vooral wanneer Miller de snelheid van de film op bepaalde momenten ook nog eens verdubbelt. Hij moet het een en ander geleerd hebben van "300" regisseur Zack Snyder. Daar ben ik geen fan van.

Dus mijn adrenalineniveau bereikt zelden de hoogten die het destijds in "Fury Road" bereikte.

Luca Fontana

Senior Editor

Luca.Fontana@digitecgalaxus.ch

Avonturen beleven en sporten in de natuur en mezelf pushen tot mijn hartslag mijn ritme wordt - dat is mijn comfortzone. Ik geniet ook van rustige momenten met een goed boek over gevaarlijke complotten en koningsmoordenaars. Soms raak ik meerdere minuten opgewonden van filmmuziek. Dit komt zeker door mijn passie voor cinema. Wat ik altijd al heb willen zeggen: "Mijn naam is Groot." meer

Deze artikelen kunnen je ook interesseren