
Opinie
"Wednesday" seizoen 2 is een ramp
van Luca Fontana
Als de temperatuur buiten daalt, verwarmt dat mijn hart. Maar niet omdat december voor de deur staat. 👻🎃
De herfst in Hamburg. Het regent, het is grijs, het stormt. Mensen op straat dragen vrolijk zwart, gecombineerd met half verkreukelde paraplu's. De golven stapelen zich op op de Elbe, terwijl een kleine veerboot zich onvermoeibaar een weg baant door het woeste water. Dit is het moment waarop mijn innerlijke vampier uit zijn ijskoude doodskist kruipt.
De zomer is voorbij, het «griezelige seizoen» is aangebroken. Kerstmis? Pffft, dat is voor mietjes. Een dennenboom versieren met klatergoud is geen kunst. Dat is kitsch! Trouwens: ik heb nooit van vanille, kaneel en kardemom gehouden. Het enige drankje dat een vleugje kaneel door mijn droge keel laat stromen is pumpkin spice koffie. Zelfgemaakt, natuurlijk, met de siroop van Monin.
Oh, en dan al die enge podcasts! Je weet misschien al dat ik een grote fan ben van «Paranormal». Hoe dan ook, ik heb de twee presentatoren, Conny en Patrick, vorig jaar geïnterviewd. Nu gaan ze op tournee en komen ze naar Hamburg. Natuurlijk heb ik al een kaartje.
Wat mij zo fascineert aan het bovennatuurlijke is niet per se de griezelfactor. Maar eerder het volgende gedachte-experiment: Wat als er in elk spookverhaal toch een sprankje waarheid zit? Wat als wij o zo egocentrische mensen niet alleen zijn op deze wereld? Deze gedachte maakt me in ieder geval heel nederig. En wanneer kun je er beter over filosoferen dan in de herfst, als er buiten toch al geen barbecues meer zijn?
Tegelijkertijd is het nu nog niet de tijd dat mensen zich door het drukke stadscentrum persen op zoek naar last-minute cadeaus. Nee. Nu zitten we in die griezelig mooie tussenfase waarin het jaar even pauzeert voordat de kerstgekte begint.
Het is eigenlijk veel te jammer dat het vanaf november weer over is. Nou ja, misschien laat ik mijn pompoensprookjes dit jaar gewoon wat langer branden. Er is tenslotte een reden waarom ik bij de redactie bekend sta als de personificatie van de Grinch.
Trek met dit in je achterhoofd je capuchon over je hoofd en ga naar de crypte. Ik heb daar sinds kort wifi. Er liggen nog horrorfilms op me te wachten.
Als kind werd ik gesocialiseerd met Mario Kart op de SNES, voordat ik na de middelbare school in de journalistiek belandde. Als teamleider bij Galaxus ben ik verantwoordelijk voor het nieuws. Trekkie en ingenieur.
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonenEn zo gebeurt het regelmatig dat ik op de bank zit met een dampende warme drank, gewikkeld in mijn knusse deken. De lichten zijn gedimd en ik kijk naar true crime of horror op tv. Met kerst is dat meestal de zoveelste herhaling van «Sissi» (in het programma, niet van mij!), maar op dit moment weet ik niet eens wanneer ik ALLES moet kijken. Eerst heb ik «Monsters: Ed Gein» op Netflix verslonden, toen «True Haunting» en daarna komt «The Nun 2». Seizoen twee van «Wednesday» staat nog te wachten, ook al vond mijn collega Luca het niet zo geweldig.