Review
"Kippenvel: Terror in Little Creek" is survival horror voor kinderen
van Cassie Mammone
"Kijk naar buiten" is de horror insider tip van het jaar
22-10-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Maak niet dezelfde fout als ik en slaap als horrorfan door "Look Outside" heen. Dit indiejuweeltje is snel naar de top van mijn game van het jaar-lijst gekatapulteerd.
Ik ben dol op horrorgames. De mix van duistere verhalen, enge monsters en ik er middenin met de controller in mijn hand.
Daarom vind ik het jammer dat geen enkele survival horrorgame sinds «Resident Evil 7» me echt heeft laten huiveren. Ik ben allang gewend aan dezelfde oude gameplay van het genre.
De langverwachte verlossing komt van een horrorgame die zichzelf combineert met een onbekend genre: «Look Outside» richt zich op turn-based role-playing gevechten midden in een vervallen appartementencomplex dat het einde van de wereld trotseert.
Kijk niet (!) naar buiten
In «Kijk naar buiten» word ik op een ochtend wakker en voel ik de behoefte om naar buiten te kijken. Maar ik moet niet handelen naar de misleidende titel en de drang. Als ik dat wel doe, onderga ik een vroege dood.
De wereld verkeert in een noodtoestand. Er is iets aan de hemel verschenen dat iedereen die toekijkt drastisch verandert. Ik ervaar dit zelf zodra ik na de eerste paar uur mijn flat verlaat. Sommige mensen zijn... anders, vreemd. Er gaat niet veel tijd voorbij voordat de eerste van mijn buren me aanvalt. En waarom heeft hij eigenlijk een oog in zijn buik?
Mijn taak bij dit alles is betrekkelijk eenvoudig: ik mag onder geen beding naar buiten kijken en moet 15 dagen overleven totdat het ongewone verschijnsel voorbij is.
Een extra opdracht lokt me elke ochtend uit mijn veilige flat. Ik kan ook bepaalde aanwijzingen volgen die me meer vertellen over het fenomeen buiten.
Gene mengsel brengt frisheid (en griezeligheid)
In «Look Outside» verken ik een enorm gebouw, vergelijkbaar met bekende survival horror games. Hoewel ik in het begin alleen ben en nauwelijks iets kan doen tegen de horror binnen en buiten de muren van mijn kamer, waag ik me gestaag vooruit.
In tegenstelling tot de meer actie-intensieve vertegenwoordigers van het genre, richt de indie-titel zich op beurtgebaseerde role-playing gevechten. Dit gaat hand in hand met een bijbehorend levelsysteem en betekent dat ik niet vrolijk op de vijanden afstorm, maar zorgvuldig afweeg of ik mijn zwakke mannetje wel echt tegen een gigantisch rattenmonster wil laten vechten.
Na elk gevecht moet ik de strijd aangaan met de vijand.
Na elk gevecht dat ik win, krijg ik ervaringspunten en level ik na een bepaalde tijd - met andere woorden, ik word sterker. In survivalhorrorgames worden de vijanden meestal voor mij aangepast, zodat ik ze direct kan bestrijden. In «Look Outside» maken de meeste wezens het me moeilijk, vooral in het begin.
Als ik door de spelwereld beweeg, kan ik alle monsters op mijn scherm zien. Dit betekent dat ik ze gericht kan ontwijken - tenzij ze me opmerken en achter me aan sprinten.
Dit draagt bij aan de spanning. Ik sta voortdurend voor het innerlijke conflict of ik de volgende kamer wil verkennen. Aan de ene kant vind ik misschien nuttige voorwerpen, bondgenoten of zelfs een aanwijzing naar de horror buiten. Aan de andere kant wacht misschien wel de dood.
Hier biedt de normale moeilijkheidsgraad extra spanning vergeleken met de makkelijke. Op «Normaal» kan ik alleen opslaan in mijn eigen flat - en alleen als ik eerder nieuwe kamers heb verkend. Op «Gemakkelijk» kan ik altijd opslaan. Ik vond de normale moeilijkheidsgraad zo leuk dat ik echt bang was om dood te gaan en het bijbehorende verlies van voortgang. Dit geeft de risico's een extra gewicht.
In mijn eerste paar uur spelen voel ik me ronduit geïntimideerd. Voor het eerst in lange tijd ben ik bang om te vechten in een horrorgame. Mijn personage is zo zwak en fragiel dat ik met niets of niemand wil vechten. Vooral niet omdat er gemuteerde mensen achter veel van de monsters zitten.
Morele lasten
Omdat naar buiten kijken veranderingen veroorzaakt, realiseer ik me dat er gewone mensen en dieren achter de beesten zitten. Daarom voel ik me uiterst ongemakkelijk bij de gedachte dat ik mijn buren tot de dood moet bevechten - vooral als het kinderen en andere kwetsbare wezens zijn.
Om spoilerredenen zal ik de exacte verhalen die ik heb meegemaakt voor mezelf houden. Maar ik had niet alleen een keer een zwaar hart. Toch wil ik één voorbeeld met je delen, met een bijbehorende spoilerwaarschuwing voor een klein deel van het spel in de volgende twee alinea's.
In een van de flats in het appartementencomplex hoor ik steeds babygehuil. Ze zijn verontrustend en grotesk. Als ik de flat verken en bij het babybedje kom, ontdek ik waarom: de «baby» is een gemuteerde rat. Hij heeft echter vertrouwen en volgt me overal.
Ik kan het zielige beestje niet weerstaan en neem het zelfs een beetje in mijn hart. Daarom vlieg ik uit mijn dak als ik in een kamer terechtkom waar een monster een offer van me eist. Ik kan een van mijn twee armen opofferen (en een serieus nadeel krijgen in de gevechten) of de rattenbaby. Het is lang geleden dat ik zo mijn best heb gedaan om een alternatieve oplossing te vinden in een videogame.
Vreesd voor de komende monstergevechten besloot ik voor mijn armen te kiezen en tegen de rattenbaby. Een beslissing die me tot op de dag van vandaag achtervolgt.
Het appartementencomplex als ontdekkingsparadijs
Waarom ik me ondanks de hoge moeilijkheidsgraad en de last van morele beslissingen door de ervaring heen blijf worstelen is simpel: het appartementencomplex waar ik 15 dagen moet moorden is ongelooflijk fascinerend, net als de bewoners.
Het bovennatuurlijke fenomeen buiten verandert ook het gebouw. Sommige verdiepingen worden oneindige labyrinten, terwijl flats en de hele kelder volledig worden verminkt door monsters. Hoe bang ik soms ook ben om langs gemene beesten te sluipen, beloningen in de vorm van interessante verhalen blijven me verleiden.
Ik moet mijn angst overwinnen voor mijn ontdekkingsdrang en dat vind ik heerlijk.
In het kort: «Look Outside» speelt niet alleen goed, maar ziet er ook prachtig uit en klinkt geweldig.
«Look Outside» is op 21 maart 2025 uitgebracht voor pc via Steam en draait goed op Steam Deck.
Conclusie
"Look Outside" is mijn spelverrassing van het jaar.
Ik had niet verwacht dat turn-based combat, role-playing elementen en horror zo goed samen zouden gaan. De mix leidt ertoe dat ik bij elke ontmoeting bang ben, vooral in het begin. De setting, die verandert door een onverklaarbaar fenomeen, is echter zo interessant dat ik er gewoon meer van wil zien.
Mijn enige punt van kritiek heeft echter ook met het genre te maken. Hoewel het levelsysteem in eerste instantie mijn angst voor monsters vergroot, ren ik tegen het einde van de 15-daagse periode als een bulldozer door het flatgebouw. Ik schakel alle normale beesten in een paar klappen uit en ga de confrontatie aan met angstaanjagende eindbazen op jacht naar meer beloningen en prestaties.
Maar dat is prima voor mij, want ik hou zowel van horror- als van turn-based rollenspellen. De spanning maakt plaats voor mijn grindvreugde - en doet niets af aan mijn aanvankelijk gespannen ervaring.
Pro
- Veel vrijheid om te verkennen
- enge monsterontwerpen
- Boeiend rollenspel-gevechtssysteem
- Cool retro uiterlijk in geluid en ontwerp
- Niveausysteem neemt wat van de horror weg naarmate het spel vordert
Contra
- Het levelsysteem neemt wat van de horror weg naarmate het spel vordert
Cassie Mammone
Freelance Editor
cassie.mammone.freelance@gmail.comIk schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
