
Achtergrond
Weet je het nog? Het mooiste PS1-spel "Vagrant Story".
van Kevin Hofer
Ik heb "Digimon Story: Time Stranger", dat op 3 oktober uitkomt, kunnen spelen tijdens een preview-evenement. Ik was vooral onder de indruk van de ontwikkeling van de Digimon en het ingewikkelde verhaal. Ondanks een aantal punten van kritiek, wil ik het voltooide spel echt spelen.
«Digimon» is gewoon beter dan «Pokémon». Zo, nu is het uit. Veel Pokémon-fans, waaronder mijn achtjarige zoon, zijn het waarschijnlijk hartgrondig met me oneens. Maar ik blijf bij mijn mening. Mijn eerste kennismaking met de franchise was met de anime en niet met het computerspel. Ik vond de premisse van kinderen die hun trauma's bestrijden met digitale monsters aan hun zijde gewoon leuker dan die van de jonge avonturier die Pokémon-meester wil worden.
Het is des te verrassender dat ik nooit mijn weg heb gevonden in de videogameserie - in tegenstelling tot «Pokémon». Na het spelen van «Digimon Story: Time Stranger» komt daar zeker verandering in. Ook al ben ik niet onverdeeld lovend.
In «Time Stranger» speel ik ofwel een geheim agent in Tokio die getuige is van een catastrofe die de hele stad kan vernietigen. Plotseling reis ik acht jaar naar het verleden. Met mijn kennis van de toekomst moet ik het geheim van de dreigende catastrofe ontrafelen. Mijn acties zullen de wereld veranderen en de geschiedenis een nieuwe vorm geven. Ik bezoek alternatieve tijdlijnen en de digitale wereld - een parallelle realiteit waarin de Digimon leven. Ik sluit vriendschap met ze en train ze als gevechtspartners.
Het verhaal ziet er op het eerste gezicht veelbelovend uit en ik kan niet wachten om het voltooide spel te spelen - de «Digimon» spellen zouden moeten uitblinken op het gebied van storytelling. Ik heb echter één groot punt van zorg in dit opzicht.
De verhaalrelevante dialogen zijn allemaal op muziek gezet - behalve de tekst van mijn heldin. Ze zegt sowieso niet veel: ik kan af en toe antwoorden kiezen, maar anderen zijn meestal aan het woord. Het lijkt me vreemd dat de persoon die ik speel zwijgt. In de eerste paar minuten van het spel heb ik het gevoel dat ik me zo weinig met haar kan identificeren - ook al kan ik de antwoorden kiezen.
Tijdens het preview-evenement speel ik het begin van het spel. De operator, een holografische aanwezigheid, geeft me tips en achtergrondinformatie over de gebeurtenissen in de wijk Shinjuku, die ik vervolgens mag verkennen. Er is daar echter niet veel te zien: Ik doorloop verschillende op zichzelf staande passages en kan maar met een paar mensen spreken. Ik vind het storend dat NPC's waarmee niet gesproken kan worden geen gezicht hebben. Het lijken wel etalagepoppen.
In de eerste paar minuten blaast de presentatie me ook niet omver. Ik heb de indruk dat veel assets meerdere keren worden gebruikt en de straten van Shinjuku lijken erg op elkaar. Dit geldt ook voor latere passages in een ondergrondse schacht en een administratiegebouw. Maar gezien de verwachte omvang van het spel kan ik dit door de vingers zien. Van wat ik van trailers heb gezien, bieden de tussenliggende secties in ieder geval veel afwisseling. «Time Stranger» ziet er in ieder geval veel beter uit dan welke Pokémon-game dan ook en draait soepel op de computer bij Bandai Namco.
De beurtgebaseerde gevechten in «Time Stranger» zijn gebaseerd op het steen-papier-schaarprincipe - bepaalde digitale monsters zijn bestand tegen aanvallen van bepaalde soorten en zwak tegen andere. In «Digimon» heten de attributen Data, Vaccine en Virus. Virus beschadigt gegevens, gegevens overschrijven vaccin en vaccin geneest virus. Een Digimon van een bepaald type leert meestal vooral bewegingen van dat type. Vier andere attributen hebben geen sterke of zwakke punten ten opzichte van andere attributen. Daarnaast zijn er elementaire sterktes en zwaktes zoals vuur, ijs of staal.
Het systeem is eenvoudig te begrijpen en ik raak er snel aan gewend. Als ik een nieuwe Digimon tegenkom, moet ik wat speurwerk doen met de analysefunctie om zijn sterke en zwakke punten te ontdekken. Als ik er eenmaal vertrouwd mee ben, zijn de gevechten meestal snel gewonnen. Dit geldt ook voor de ene eindbaas waar ik tegen vecht. Vergeleken met de gewone tegenstanders krijgt hij gewoon meer klappen. Het is dus belangrijk om altijd minstens één Digimon bij je te hebben voor elke denkbare situatie. Ik hoop dat een meer tactische aanpak in het hele spel nodig is. Anders ontaardt het in een simpele Digimon-ruil en afrossen van de tegenstanders.
Over het verwisselen van Digimon gesproken: Ik kan op elk moment een van mijn drie digitale monsters ruilen voor een uit mijn reserve. Het kost me niet eens een beurt. Items geven ook niet. De reden: ik doe dit als de partner van de Digimon en niet als de Digimon zelf - dat is logisch.
Natuurlijk kan ik Digimon ook omzetten naar fangen. Ik moet ze alleen meerdere keren verslaan. Dit verhoogt mijn scansnelheid voor het specifieke wezen en als die 100 procent bereikt, kan ik de gegevens omzetten in een Digimon. Het is echter raadzaam om te wachten, want hoe dichter de snelheid bij het maximum van 200 procent ligt, hoe sterker de digitalisering zal zijn.
Dit kost afhankelijk van de Digimon een verschillende hoeveelheid tijd. Ik hoef Koromon bijvoorbeeld maar vier keer te verslaan om de scansnelheid op 200 procent te krijgen. Praktisch: ik hoef niet eens elke keer naar het gevechtsscherm te gaan. De Digimon bewegen vrij door de wereld en ik kan zwakkere exemplaren direct uitschakelen zonder een gevecht te hoeven voeren.
Maar niet alle Koromon zijn hetzelfde. De Digimon hebben verschillende karaktereigenschappen, die hun stats beïnvloeden. Ze kunnen door gesprekken veranderen en zich zo in een bepaalde richting ontwikkelen.
Over evolueren gesproken: De digitale monsters kunnen sterker worden door te digitaliseren. Hiervoor moeten ze aan bepaalde eisen voldoen die per Digimon verschillen. Omgekeerd kunnen de beesten ook de-digitaliseren, waardoor ze in een andere soort veranderen. Hiervoor moeten ze echter ook aan bepaalde eisen voldoen.
Dit kost ook een verschillende hoeveelheid tijd, afhankelijk van de Digimon. Ik kan mijn startermonster Gomamon bijvoorbeeld niet digitaliseren tijdens het preview-evenement. In plaats daarvan transformeer ik de Koromon die ik later vang in een Agumon - mijn absolute favoriete Digimon uit het eerste seizoen van de serie.
Ik ben enthousiast over de mogelijkheden die dit biedt. Ik vind het enorm aantrekkelijk om verschillende dingen uit te proberen. Naast het verhaal zou dit voor mij het hoogtepunt van het spel kunnen zijn. De Digifarm zorgt ervoor dat «Time Stranger» niet eindigt in een tijdrovende sleur. Hier trainen en evolueren de Digimon zelfstandig. Ik had dit kunnen uitproberen in een tweede reeks later in het spel. Helaas had ik niet genoeg tijd omdat ik te laat op het preview-evenement aankwam - mijn trein werd geannuleerd.
Hoewel ik nog niet veel tijd heb gehad met «Digimon Story: Time Stranger» en nog wat kritiek heb, kijk ik erg uit naar het spel. De wereld en het verhaal dat me te wachten staat, zorgen ervoor dat ik meer wil. En het experimenteren met de verschillende Digimon heeft voor mij een heel speciale aantrekkingskracht.
Ik vind het vooral leuk dat ik zelfs als nieuwkomer snel mijn weg vond in het spel. Ik hoop dat de gevechten niet te saai en te makkelijk worden en dat ik me toch in de hoofdpersoon kan vinden. Dat laat ik jullie uiterlijk 3 oktober weten, als het spel uitkomt.
«Digimon Story: Time Stranger» verschijnt op 3 oktober 2025 voor PS5, Xbox Series X/S en PC. Bandai Namco heeft me uitgenodigd voor het preview-evenement in Frankfurt en heeft mijn reiskosten vergoed.
Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen