Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Achtergrond

"Star Wars Outlaws" gespeeld: Levendig schurkenavontuur in plaats van Jedi-drama

Philipp Rüegg
26-8-2024
Vertaling: machinaal vertaald

"Star Wars Outlaws" slaagt erin om de grootste Ubisoft open-wereld clichés te vermijden. Toch zul je voor het grootste deel tevergeefs zoeken naar vernieuwing. Desalniettemin maken de sympathieke heldin en de sfeervolle wereld het uitstapje naar het sterrenstelsel ver, ver weg de moeite waard.

Han Solo, alleen minder narcistisch

Het grootste verschil met Han Solo is dat haar metgezel Nix veel kleiner is dan Chewbacca - en ook iets minder zelfstandig. Kay is ook minder ervaren en minder verwaand dan Han Solo.

Eén van de eerste onderhandelingen voor een baan gaat als volgt:
Kay: "Ik wil de helft van de betaling vooraf."
Klant: "De betaling volgt na de klus."
Kay: "OK, dat is ook goed."

Mooi, dat zegt me alles wat ik over haar moet weten.

Startmoeilijkheden

"Star Wars Outlaws" slaagt erin om de kaart niet vol te proppen met symbolen, zoals typisch is voor Ubisoft. Ik laat mijn ogen me meestal leiden naar het volgende avontuur. Soms trekt de landende nadering van een Imperial transporter mijn aandacht, andere keren zorgt een verlaten radiostation ervoor dat ik een ongeplande tussenstop maak.

De excursies belonen me met credits, materialen om mijn uitrusting te verbeteren of informatie over nieuwe buit. Er zijn geen ervaringspunten in "Star Wars Outlaws". Het is een van de weinige aspecten waarin Massive moed toont. In plaats daarvan krijg ik nieuwe vaardigheden van mijn groeiende bemanning door bepaalde taken voor ze uit te voeren of grondstoffen te verzamelen. Voor de rest vertrouwt het spel op de beproefde open wereld.

Veel vrijheid, veel sluipen, maar soms te ouderwets

Zoals in alle Ubisoft-games zit mijn questlog na een paar uur al helemaal vol. Ik kan het hoofdverhaal volgen en nieuwe leden voor mijn bemanning rekruteren. Dit brengt me naar nieuwe planeten zoals Kijimi, waar een met sneeuw bedekte tempelstad ligt, of de legendarische Kantina op Tatooine.

Het is aan mij of ik urenlang het landschap verken met mijn speeder of jaag op ruimtepiraten met mijn ruimteschip. In tegenstelling tot de meeste open-wereld games is er geen gevoel van urgentie - behalve dan dat ik op de hitlijst sta van een invloedrijk syndicaat. Het is logisch dat een Halunkin als Kay constant wordt afgeleid door een nieuwe taak. Spontaan de volgende lucratieve kans volgen past bij haar aard.

De eigenlijke missies zijn verrassend gericht op sluipen. Ik had dit al in de trailers gezien, maar ik realiseerde me niet hoe essentieel het zou zijn. Vooral in de grotere hoofdmissies kom ik niet ver met mijn blaster. Ofwel omdat de vijanden me overlopen. Kay is geen Jedi. Ze heeft ook geen bepantsering en kan niet veel schade verdragen. Of omdat het alarm afgaat en de missie opnieuw begint.

Waar ik me echter vrij voel, is hoe ik missies benader. Kay kan klimmen, door ventilatieschachten kruipen, over afgronden slingeren en terminals hacken. Een essentieel onderdeel hiervan is Nix. De kleine alien kan vijanden voor me afleiden, aanvallen, deuren voor me openen en zelfs explosieve voorwerpen opblazen. Ik kan hem direct besturen en spontaan op situaties reageren. Samen zijn we een bijna onverslaanbaar team.

Nu ik me heb neergelegd bij de focus op stealth in de missies, vind ik het steeds leuker om ongemerkt rond te sluipen en bases te infiltreren. Als ik toch betrapt word, heb ik nog steeds de mogelijkheid om vijanden te chatten en ze voor korte tijd af te leiden om Nix erop af te sturen of zelf aan te vallen. Dat is iets wat ik nog nooit in een ander spel heb gezien. Het past perfect bij het personage dat geïnspireerd is op Han Solo.

Ik krijg veel quests van de verschillende facties. Hoe meer ik voor een factie werk, hoe hoger mijn reputatie in die factie stijgt. In ruil daarvoor lijdt mijn reputatie bij de andere facties er vaak onder - vaak omdat ze elkaar saboteren. Zonder de nodige reputatie kan ik alleen onopgemerkt door de respectieve dominions heengaan. Als ik word betrapt op rondsluipen of zelfs stelen, gooien ze me eruit en keldert mijn reputatie.

Ik ben altijd in oorlog met het Keizerrijk. En natuurlijk trap ik ook op hun tenen. Extra voorzichtigheid is hier geboden. Als ik te veel lawaai maak, zetten ze al hun machines in werking om me op te jagen. Er wordt een soortgelijk wanted systeem gebruikt als in "GTA". Hoe meer Stormtroopers ik neerschiet, hoe meer en sterkere troepen ze lijken te sturen. Dus neem ik mijn hielen en verberg me ergens totdat het Keizerrijk de achtervolging opgeeft.

Technisch tempo

De prestaties van het spel zijn nog steeds onbevredigend. Zelfs met mijn RTX 4090 blijft het spel regelmatig hangen op 50 FPS. Er zullen later vast wel updates komen. Nvidia's Frame Generation kan nu ook worden gebruikt - ik heb er nog geen sprong in prestaties mee gemerkt.

Visueel is het spel een allegaartje. Meestal maakt het indruk met geweldige belichting, goede zichtbaarheid en gedetailleerde locaties. Maar er zijn ook plaatsen die er flets en korrelig uitzien. Vooral in de tussenfilmpjes, die niet vooraf gerenderd zijn, schommelt de kwaliteit. Soms ziet Kay er gedetailleerd uit en kan ik haar emoties gemakkelijk lezen. Maar dan zijn er ook scènes die eruitzien alsof ik het detailniveau op een laag pitje heb gezet.

Het spel maakt ook gebruik van de 21:9 beeldverhouding. Dit betekent dat iedereen met een 16:9 scherm of TV de zwarte balken ziet die typisch zijn voor film. Ik kan volledig scherm forceren, maar dan ziet het beeld er te ingezoomd uit. Ik raakte snel gewend aan de balken. Het voelt alsof ik naar een bioscoopfilm kijk - en dat is waarschijnlijk ook de bedoeling.

Conclusie: Pure Star Wars zonder drama en Jedi's

De wereld is gigantisch en nodigt uit tot verkennen. De focus op sluipen irriteerde me in het begin, maar Kay's huisdier Nix maakt het geheel verrassend snel en flexibel. Te weinig checkpoints frustreerden me soms, net als basissen die opnieuw worden bevolkt zodra ik terugkom. Ik had ook graag wat meer flexibiliteit gezien in het ontwerp van de missies. Game over als ik een alarm activeer is gewoon niet meer van deze tijd.

Afgezien daarvan heeft Massive een enorme open wereld afgeleverd die het grotendeels redt zonder de beruchte Ubisoft-clichés. Ik ben benieuwd wat me de komende uren nog meer te wachten staat.

"Star Wars Outlaws" is beschikbaar gesteld door Ubisoft. Ik heb de pc-versie getest. Het spel is vanaf 30 augustus ook verkrijgbaar voor PS5 en Xbox Series S/X.

27 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Ik ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur. 


Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Achtergrond

    Weet je het nog? "Xenogears"

    van Kevin Hofer

  • Achtergrond

    Interview met Daniel Lutz: Zwitserse spelontwikkelaar in Montreal

    van Philipp Rüegg

  • Achtergrond

    "Age of Empires"-ontwikkelaar: "Het beste deel? Dat is alsof je een ouder vraagt wat zijn favoriete kind is" .

    van Philipp Rüegg