Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Review

"Tetris ontmoet Catan in Drop Duchy

Simon Balissat
6-5-2025
Vertaling: machinaal vertaald

"Drop Duchy" combineert de spelconcepten van Tetris en Catan en verpakt ze in een roguelite. Dit is echt motiverend dankzij de gekke combo's en prachtige graphics, ware het niet dat de gevechten eeuwig repetitief zijn.

Op een gegeven moment is in de kunst alles slechts een verwijzing. In de literatuur zijn de grootste verhalen al lang geschreven. Liefde, macht, verraad, schuld, overmoed, loutering. Auteurs verpakken dezelfde verhalen al sinds de oudheid. Film verwijst al tientallen jaren naar zichzelf: Zonder Akira Kurosawa zou er geen «Star Wars» zijn. Zonder Satoshi Kon, geen «Inception». Zonder Jean-Luc Goddard, geen «Taxi Driver».

Referentie als stijlmiddel heeft decennia geleden ook zijn weg gevonden naar videogames. Hele genres worden vernoemd naar de inspiratiebron (Metroidvania, Balatrolike of Soulslike) en vinden onmiddellijk navolgers die snel geld willen verdienen.

Nu, «Drop Duchy» is een typische vertegenwoordiger van de «bekende formule, nieuw spel» trend. In dit geval zijn «Tetris» en «Catan» gemengd in een roguelite deckbuilder met een middeleeuwse setting. Ik stel me voor dat de ontwikkelaars een pijltje gooien naar een prikbord met de meest succesvolle spelconcepten van de afgelopen decennia. Waarom geen bullet hell ritmespel in een zombiesetting...?

De druppel in de oceaan

Het concept achter «Drop Duchy» is eenvoudig. Stenen vallen zoals in Tetris, alleen zijn het hier landschappen zoals bossen, velden of rivieren. Ik bouw steen voor steen een middeleeuws landschap. Zodra een lijn is voltooid, verdwijnt deze niet zoals in Tetris, maar ontvang ik de bijbehorende grondstoffen. Hout voor bossen, graan voor velden, steen voor bergen. Op mijn beurt heb ik deze grondstoffen weer nodig voor het deck-building gedeelte van het spel.

Naast de landschapsstenen zijn er ook unieke gebouwen die willekeurig van boven vallen. Deze geven me speciale bonussen of werven zelfs een leger aan. Voor elk spel kan ik een aantal van deze gebouwen selecteren en mijn deck strategisch samenstellen.

Ik geef de voorkeur aan militaire gebouwen als ik veel tegenstanders verwacht. Als er geen tegenstanders in zicht zijn, probeer ik zoveel mogelijk grondstoffen te verzamelen. Omdat ik naarmate het spel vordert steeds meer nieuwe kaarten en nieuwe mechanieken ontgrendel, blijft «Drop Duchy» altijd gevarieerd. Plotseling kan hout worden omgezet in velden waar ik graan kan planten, wat dan weer ten goede komt aan mijn wachttoren, die meer strijders kan werven.

Als de bal gaat rollen

Sommige gebouwen produceren verschillende eenheden. Dankzij speciale eigenschappen kan ik proberen dit aantal te maximaliseren. Ik kan bijvoorbeeld zeggen: «Produceer vijf zware eenheden voor elk naburig militair gebouw.» Dus ik probeer zoveel mogelijk militaire gebouwen naast elkaar te plaatsen.

Dit maakt de situatie lastig: er staan ook vijandelijke militaire gebouwen tussen mijn Tetris-stukken. Die moet ik ook op mijn kaart plaatsen. En de militaire gebouwen van de tegenstander hebben ook zulke bonussen, dus ik moet heel erg oppassen dat ik mijn eigen bonus niet teniet doe door een verkeerd geplaatst gebouw.

Als de laatste steen is geplaatst of het bord helemaal vol is, begint de strijd. Ik bepaal in welke volgorde mijn troepen aanvallen of verdedigen. Aan het eind moet elke eenheid op het bord betrokken zijn geweest bij de strijd. Volgens het steen-papier-schaarprincipe verslaan zwaarden bijvoorbeeld pijlbogen, maar zijn ze zwak tegen bijlen.

Wat nu heel verwarrend klinkt, is in de praktijk al snel saai en heeft weinig tactische diepgang. Het komt er altijd op neer dat ik hetzelfde aantal eenheden of meer heb en mijn tegenstander op de knieën krijg. Ik kan dan een nieuwe kaart kiezen uit drie willekeurig onthulde kaarten en mezelf versterken.

Als mijn tegenstander wint, trekt hij verdedigingspunten af van mijn resterende eenheden. Aan het begin heb ik een vast aantal verdedigingspunten. Als ik geen verdedigingspunten meer heb, is de run voorbij en begin ik weer van voren af aan. Ik behoud bepaalde prestaties, maar ik verlies mijn deck en andere bonussen bij elke run.

*«Drop Duchy» is beschikbaar voor [PC op Steam](https://store.steampowered.com/app/2525310/DropDuchy/). Het spel is mij vriendelijk ter beschikking gesteld door de ontwikkelaar.*

Conclusie

Roguelite Tetris met saaie gevechten

Het combineren van "Tetris" en "Catan" met een deckbuilder is een spannend idee. Het "nog even snel een rondje" effect begon bij mij al snel, maar het vervaagde al snel weer. Het gevechtssysteem biedt voor mij te weinig diepgang en de overmatige randomisatiefactor kan voor frustratie zorgen. Uiteindelijk is "Drop Duchy" echter precies wat ik me van een Roguelite Tetris had voorgesteld - en dat is maar goed ook.

Pro

  • het is Tetris als Roguelite
  • Dekbouw biedt veel strategische mogelijkheden
  • prachtig geïllustreerd
  • Blijft gevarieerd dankzij verschillende facties en uitdagingen

Contra

  • Vechtsysteem is monotoon en eendimensionaal
  • Willekeurige generator werpt te veel obstakels op je weg

7 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Toen ik ruim 15 jaar geleden het familienest invloog, moest ik plotseling voor mezelf koken. Maar het duurde niet lang of deze noodzaak werd een deugd. Vandaag de dag is het rammelen met die potten en pannen een fundamenteel onderdeel van mijn leven. Ik ben een echte foodie en verslind alles, van junkfood tot met sterren bekroonde gerechten. Letterlijk. Ik eet veel te snel. 


Review

Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Review

    Plezier en frustratie gaan hand in hand in de origamiplatformer "Hirogami".

    van Kevin Hofer

  • Review

    "Once Upon a Katamari": gek in de ruimte

    van Rainer Etzweiler

  • Review

    Bruut, bloederig, spijkerhard: "Ninja Gaiden 4" getest

    van Domagoj Belancic