Achtergrond
Een epische zoektocht: de zoektocht naar het beste "The Lord of the Rings"-spel
van Rainer Etzweiler
"The Legend of Heroes": Het langste verhaal in games
15-9-2025
Vertaling: machinaal vertaald
21 jaar, 13 spellen, één verhaal: een Japanse serie rollenspellen schrijft in het geheim gamegeschiedenis.
Videogames en overdadige verhalen - noem een iconischer duo. «Dark Souls» verbergt zijn verhaal in itembeschrijvingen en vijandbiografieën, «The Elder Scrolls» heeft boeken die niemand leest (afgezien van «The Lusty Aragon Maiden», wat een klassieker is) en «Warcraft» heeft een encyclopedie die uitgebreider is dan de Wikipedia-pagina van Liechtenstein. Maar al deze spellen vertellen hun verhaal in fragmenten of ze zijn zo losjes met elkaar verbonden dat het er niet echt toe doet.
Er is echter een andere manier. Ver van de schijnwerpers is het langste aaneengesloten verhaal in games in 20 jaar tot stand gekomen. Een serie die bewijst dat videogames niet alleen verhalen kunnen vertellen zoals boeken of films - ze kunnen het soms zelfs beter en vooral persoonlijker.
De serie heet «The Legend of Heroes» en het is een van de meest ambitieuze vertelprojecten in de popcultuur.
Drakendoders en getallenchaos
Voordat we ons gaan verdiepen in de epische diepten van de moderne saga «Trails», hebben we een korte geschiedenisles nodig: begin jaren 80, toen kapsels groot waren en schoudervullingen nog groter, bracht de Japanse spelontwikkelaar Nihon Falcom zijn eerste hit uit
«Dragon Slayer» werd uitgebracht. «Dragon Slayer» was medeoprichter van het actie-RPG-genre en is daarmee de grootvader van «Diablo», «Path of Exile» en alle andere «games met maar één level».
Bron: Nihon Falcom
In 1992 had Nihon Falcom zes vervolgen uitgebracht, waaronder de spin-off «Dragon Slayer: The Legend of Heroes». Deze stapte af van de actie-RPG en richtte zich in plaats daarvan op turn-based en verhaalgerichte gameplay.
De daaropvolgende «Gagharv» trilogie - bestaande uit «The White Witch», «Tear of Vermillion» en «Song of the Ocean» - legde vervolgens de basis voor wat komen ging: samenhangende verhalen in een minutieus gedetailleerde wereld.
Bron: Rainer Etzweiler
Westerse spelers hadden dit in eerste instantie echter niet door, omdat uitgever Bandai de chronologie overhoop gooide. «The Legend of Heroes III» kwam uit vóór «The Legend of Heroes II» omdat ... nou ja, omdat de jaren '90 wild waren en blijkbaar niemand wist wat continuïteit betekende.
Maar we hebben toch niet al te veel gemist. De eerste trilogie is maar gemiddeld en heeft, afgezien van de naam, weinig tot niets te maken met de latere releases.
Een saga begint
2004 betekende een nieuwe start: «The Legend of Heroes VI: Trails in the Sky» luidde het tijdperk in van de «Trails»-serie (VI werd later geannuleerd omdat niemand er toch doorheen kon kijken). «Trails in the Sky» vertelt het verhaal van Estelle Bright en haar geadopteerde broer Joshua, die op pelgrimstocht gaan om te trainen als Bracers, een soort huurlingen.
Bron: Nihon Falcom
De game verlaat deze bescheiden plotpaden na een paar uur. Hoewel de avonturen van Estelle en Joshua centraal blijven staan, krijgt de worldbuilding minstens zoveel aandacht. Het continent Zemuria is geen generieke fantasiewereld met drie koninkrijken en een kwaadaardig rijk.
Er zijn functionerende economische systemen, politieke intriges die meerdere spellen beslaan, technologische vooruitgang die de samenleving verandert en culturele verschillen tussen regio's die echt kloppen. Zemuria leeft en ademt.
En jij zit er middenin.
Een kwestie van karakter
De personages krijgen net zoveel liefde. De hoofdpersonen en hun feestvrienden hebben angsten, stemmingen en begrijpelijke motivaties. Estelle is geen «ik-wil-de-wereld-redden» off-the-peg heldin, maar een tomboy met eigenaardigheden. Haar broer Joshua heeft vaderproblemen en geheimen die pas na tientallen speeluren volledig worden onthuld.
Lloyd Bannings daarentegen, je alter ego in twee van de vervolgen, is een agent die echt politiewerk doet en zich bezighoudt met de grote en kleine problemen van zijn woonplaats.
Bron: Nihon Falcom
Deze worden je gebracht door al even fantastisch geschreven NPC's. Ze hebben bijna allemaal hun eigen verhaaltje, dat de basis vormt voor de zijmissies. De zijmissies nemen ongeveer een derde van de speeltijd in beslag, zijn vaak gelaagd en breiden het hoofdplot uit met extra informatie.
Wie geen missie voor je heeft, heeft in ieder geval iets interessants te vertellen, waarbij vooral indrukwekkend is hoe reactief de wereld van «The Legend of Heroes» is. Na belangrijke gebeurtenissen in het verhaal krijgen bijna alle NPC's nieuwe dialogen die verwijzen naar wat er aan de hand is.
Andere spellen: «Het paleis is aangevallen.»
NPC: «Mooi weer vandaag.»
Sporen: «Het paleis is aangevallen»
NPC: «Oh god, mijn nicht werkt daar, ik hoop dat ze in orde is!»
Een kwestie van tijd
Het feit dat «The Legend of Heroes» op zoveel vlakken werkt, is grotendeels te danken aan de uitstekende lokalisatie. De gesprekken klinken als echte gesprekken en de lore dumps blijven spannend, ook al worden ze vaak iets te lang uitgesponnen.
Maar je hebt sowieso veel tijd nodig. De serie is onderverdeeld in verschillende arcs: «Trails in the Sky» (3 games), «Zero/Azure» (2 games), «Cold Steel» (4 games), Reverie (1 game) en momenteel «Daybreak» (3 geplande games). Elke arc vertelt zijn eigen verhaal, maar ze zijn direct met elkaar verbonden.
Als je de gemiddelde speelduur van de spellen optelt volgens de database van howlongtobeat.com, kom je op een totaal van meer dan 800 uur.
«Legend of Heroes» is dus meer dan alleen een JRPG - het is een saga in de stijl van George R.R. Martin's «A Song of Ice and Fire» (behalve dat Falcom daadwerkelijk spellen uitgeeft in plaats van in blogposts over honkbal te praten).
Het vergt een investering.
Het kost een investering, maar het loont. Hoe meer spellen in de serie je speelt, hoe groter de emotionele beloning. Personages die je als kind leerde kennen in «Trails in the Sky» verschijnen als volwassenen in «Trails of Cold Steel» en thema's die ooit terloops aan bod kwamen, worden centrale plotpunten.
Een liefdesverklaring aan geduldige gamers
De «Legend of Heroes» serie is een fascinerende one-off: een niche JRPG-serie die van zijn spelers een tijdsbesteding durft te vragen die gewoonlijk alleen is voorbehouden aan online games.
Is het voor iedereen? Absoluut niet. Is het perfect? Oh boy, helemaal niet. De dialogen kunnen vervelend zijn, de anime bullshit tropes van latere releases zijn regelmatig irritant en als je het volledige verhaal wilt zien, heb je een vakantie van twaalf weken nodig.
Als je na deze ontboezeming echter denkt «This is right up my street», dan schotelt Nihon Falcom je op 19 september 2025 de perfecte introductie voor met de remake van «Trails in the Sky». Hier kun je het eerste avontuur van Estelle en Joshua beleven met moderne technologie en eigentijdse gameplay.
Vooral dat laatste was voor veel geïnteresseerden een extra barrière. Hoe groots en episch het verhaal van «Legend of Heroes» ook is, het begin ligt begraven onder een ietwat verouderde gameplay. Je kunt zelf ontdekken of de herziene versie van de remake je bevalt.
Er staat een royale demo op je te wachten in de online winkels van Playstation, Nintendo en Steam, waarin je Zemuria ongeveer tien uur lang kunt microdoseren. En dat is nog niet eens alles. Overigens neem je je vooruitgang later mee naar de volledige versie, mits je die koopt (spoiler: dat doe je, vrij zeker).
«The Legend of Heroes» is niet zomaar een gameserie. Het is het meest ambitieuze verhalende experiment in de geschiedenis van singleplayer games, en het is nog lang niet voorbij. Zeg niet dat ik je niet gewaarschuwd heb
Editor's note: De term «langste verhaal in gaming» is discutabel. «The Legend of Zelda» heeft een officiële tijdlijn die teruggaat tot de jaren 80, het verhaal van «Street Fighter» heeft ook meer dan 30 jaar onder zijn riem en het verhaal van «World of Warcraft» begon eigenlijk in 1994 met «Warcraft: Orcs & Humans».
Wat «The Legend of Heroes» echter onderscheidt van deze langlopende gamefranchises, is het doorlopende, samenhangende verhaal zonder onderbrekingen of nieuwe beginpunten. Elk nieuw spel bouwt direct voort op de gebeurtenissen van zijn voorgangers - als hoofdstukken van een gigantische roman. Deze ononderbroken continuïteit van meer dan 20 jaar maakt de serie uniek in de gamewereld.
De titel «De JRPG-serie met het langste doorlopende en ononderbroken verhaal zonder nieuwe begin, reboots of verhaalonderbrekingen in de geschiedenis van videogames» zou waarschijnlijk correcter zijn. Maar ook niet zo pakkend.
Omslagfoto: Falcom
Rainer Etzweiler
Freelance Editor
rainer@rockstar.chBegin jaren 90 gaf mijn oudere broer me zijn NES met "The Legend of Zelda" en begon een obsessie die tot op de dag van vandaag voortduurt.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
