Van "Metal Gear" tot "Death Stranding" - dit is wat er achter de populariteit van ontwikkelaarslegende Hideo Kojima zit

Cassie Mammone

4-7-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Iedereen die videogames speelt kent de naam Hideo Kojima. Of je houdt van zijn vreemde benadering van games of je vindt hem overschat. Een poging om de fascinatie voor Kojima te verklaren.

Op 26 juni 2025 was het dan eindelijk zover: na talloze filmische trailers verscheen de nieuwste game van Kojima Productions met «Death Stranding 2: On the Beach». Dit plaatst de oprichter en het hoofd van de studio opnieuw in het middelpunt van talloze discussies - is Kojima briljant of gewoon overschat?

Ik ben dol op de verwarrende tussenfilmpjes, ook al begrijp ik ze niet allemaal. Andere spelers halen alleen hun schouders op bij de komische cutscènes. Ik ben ook dol op de vele aflevermissies en de trage gameplay. Sceptici schrijven «Death Stranding» daarom af als een saaie «wandelsimulator».

Eén ding is duidelijk: Hideo Kojima roept heftige reacties op. Maar waarom polariseert de legendarische ontwikkelaar zo sterk? Wat zit er achter de fascinatie voor Kojima? Ik zal het opsplitsen in vijf punten die stevig verweven zijn met het leven van de ontwikkelaar uit Japan.

1) Hideo Kojima, de cineast

Volgens zijn eigen verklaringen in zijn X-biografie bestaat Kojima's lichaam voor 70 procent uit films. Deze passie begon al op jonge leeftijd. De ouders van de jonge Kojima introduceerden de familietraditie om elke avond een film te kijken. Voor de jonge Kojima is het pas bedtijd als de eindcredits van de film op de tv spelen.

De spelontwikkelaar heeft waarschijnlijk geprofiteerd van het feit dat zijn ouders fan waren van westerse films. Deze invloeden komen later terug in zijn spellen, die daardoor ook buiten Japan een groot publiek bereiken.

Invloed

Beïnvloed door familiefilmavonden en de aankoop van een camera door een vriend, ontwikkelde de jonge Kojima een passie voor filmmaken. Hij werd echter nooit filmproducent - hij koos ervoor om gameontwikkelaar te worden.

Kojima's enthousiasme voor filmproductie wordt een integraal onderdeel van zijn carrière in de videogame-industrie. «Metal Gear Solid» voor de Playstation 1 is een van de eerste spellen waarin gebruik werd gemaakt van filmische enscenering. Het wordt hier vandaag de dag nog steeds om geprezen. Ik kan deze invloed ook duidelijk voelen in «Death Stranding 2», als ik vol ontzag naar de eerste cutscène met hoofdrolspeler Sam kijk.

Wonderlijk.

Het is verbazingwekkend dat Kojima's filmische cutscènes zoveel fans inspireren. Ze breken immers vaak met conventies die bekend zijn uit traditionele films. Het is de vraag of Kojima's regie- en productiestijl zelfs in het klassieke medium film zou werken.

Hij is bijvoorbeeld nooit kort. De dialogen in zijn games duren lang. Het bewijs: «Metal Gear Solid 4» staat in het Guinness Book of Records omdat het met 71 minuten de langste cutscène in een videogame heeft. Niet echt een speelfilm, maar toch genoeg tijd om een zak popcorn te halen. Gelukkig duren de cutscènes in «Death Stranding» niet zo lang. De dialogen over verschijnselen die worden uitgelegd in codexvermeldingen zoals «BTs», «BBs», «Whiteouts», de «UCA», «Repatriates», «Extinction Entities» roepen echter meer vragen op dan ze beantwoorden.

2) Visionair begin in de game-industrie

Zelfs als de verwarring van cutscenes sommige toeschouwers afschrikt, brengt Kojima een frisse wind door de game-industrie. In de jaren tachtig was dit eigenlijk alleen maar bedoeld om voor hem de deur naar de filmindustrie te openen. Ondanks de slechte reputatie van de gamesindustrie in die tijd en de waarschuwingen van zijn familieleden, ging hij in 1986 aan de slag bij Konami.

Na aan twee spellen te hebben gewerkt, nam Kojima de leiding over «Metal Gear» voor de Japanse thuiscomputer MSX2. Kojima wilde eigenlijk liever ontwikkelen voor de succesvollere Famicom-console (de NES in Europa en de VS). Het werken aan het computerspel bleek later echter een zegen te zijn. Omdat de computer meer kracht had, kon Kojima complexere gameplaymechanieken inbouwen. Het personage Snake moet door een militaire basis sluipen en directe confrontaties met vijandelijke soldaten vermijden. Klinkt vandaag de dag weinig spectaculair, maar 40 jaar geleden was het idee baanbrekend.

Zo gaf Kojima vorm aan het stealth-genre voor generaties na hem - een vroeg voorbeeld van zijn rol als visionair in de gamesindustrie.

3) Succes en scheiding

«Metal Gear Solid» is met zeven miljoen verkochte exemplaren op Playstation 1 een enorme hit. Dit maakte de weg vrij voor Kojima's succes op de lange termijn.

In de jaren die volgden, werden in samenwerking met Konami verschillende vervolgen op «Metal Gear Solid» uitgebracht voor verschillende Playstation-consoles. De samenwerking met de Japanse uitgever verslechterde in de loop der jaren echter aanzienlijk, totdat de twee partijen in 2015 uit elkaar gingen.

De scheiding van Kojima en Konami heeft veel speculatie veroorzaakt. Noch Konami noch Kojima hebben publiekelijk commentaar gegeven op de redenen voor de breuk. De sfeer rond de ontwikkeling van het vijfde en laatste hoofddeel van de «Metal Gear Solid» serie is geladen. Dit heeft geleid tot de wildste geruchten over Konami's motieven voor het verbieden van Kojima om aanwezig te zijn bij de 2015 Game Awards.

Ook wordt op dit moment het project rond «P.T.», dat de slapende «Silent Hill» serie nieuw leven zou inblazen, geannuleerd. Veel elementen ervan, zoals de betrokken beroemdheden, worden later overgenomen in «Death Stranding» - het eerste spel dat Kojima uitbrengt met zijn nieuwe studio (Kojima Productions) na de opsplitsing van Konami. Tot op de dag van vandaag hadden veel horrorfans graag «P.T.» gezien - misschien ook omdat de demo na het einde van de samenwerking uit de winkels werd gehaald en dus bij de «Lost Media».

Door deze moeilijke scheiding lijkt Kojima een onbegrepen genie. Konami wordt door veel fans gezien als «de slechterik» die zonder reden een legendarische gamemaker van zich heeft vervreemd. Het ligt voor de hand dat bij een geschil tussen een individu en een bedrijf de sympathie bij het individu ligt. Vooral als die persoon achter een populaire franchise zit en naar wiens toekomstige projecten reikhalzend wordt uitgekeken.

4) Een fan die beroemdheden verzamelt zoals Pokémon

Bovendien voert Kojima zichzelf op als fan op sociale media. Een selfie van een beroemdheid hier, een foto van een bezoek aan de bioscoop daar - inclusief filmaanbeveling. Hierdoor lijkt hij benaderbaar en hebben andere fans een directe band met hem, in tegenstelling tot veel andere mensen in de gamesindustrie. In tegenstelling tot «gewone» fans, stopt Kojima niet bij selfies - hij integreert zijn favoriete acteurs in zijn games.

Het beste voorbeeld van Kojima's verzamelwoede voor beroemdheden zijn de twee games «Death Stranding»:

• Norman Reedus («The Walking Dead», «Ballerina»)
• Mads Mikkelsen («Hannibal», «Indiana Jones en het Rad van Fortuin»)
• Léa Seydoux («Dune: Part Two», «James Bond 007: No Time to Die»)
• Troy Baker («The Last of Us», «Indiana Jones and the Great Circle»)
• Margaret Qualley («Once Upon a Time In... Hollywood», «The Substance»)
• Guillermo del Toro (regisseur «Pan's Labyrinth», regisseur «Shape of Water: The Whisper of Water»)
• Jesse Corti (nasynchronisatie «Beauty and the Beast», nasynchronisatie «Zoomania»)
• enz.

De celebritycast in de games «Death Stranding» heeft nog een voordeel: het publiek ziet bekende gezichten en herkent de sterren erachter. Deze herkenningswaarde trekt ook fans aan. Eén blik op het gezicht van Norman Reedus kan de eetlust opwekken voor een marathon van de serie «The Walking Dead». Zo leerde ik de acteur Mads Mikkelsen kennen door het eerste deel. In «Death Stranding» speelt hij de tragische rol van Cliff Unger.

5) «Weirde» Games die inspireren

Aan het eind van de dag zijn Kojima's spellen gewoon verdomd raar. Maar dat schaadt hun reputatie niet, integendeel. In «Metal Gear Solid» halen individuen met gemak zware voertuigen uit elkaar, zoals helikopters of tanks. Over het algemeen gooit de serie de ene na de andere twist eruit.

«Death Stranding» staat qua bizarheid op een ander niveau. Het verhaal, dat bijna niemand bij de eerste poging begrijpt, wordt gekenmerkt door de meest onverklaarbare elementen. Als personage Sam sterft en herboren wordt, speel ik de ziel die terugzwemt in het dode lichaam. Hiervoor duik ik via zijn mond in zijn slokdarm. Aan het einde zie ik de googly eyes van een baby die met plezier op zijn duim zuigt. Dat is behoorlijk «raar».

Andere keren kalmeer ik mijn baby door te plassen. Eén personage stopt om de paar minuten zijn hartslag voor een reis naar het hiernamaals. En dit rare gesprek met «Super Mario» referentie bestaat echt in het spel:

«Princess Beach»?! Maar zoals je ziet, kan de lijst eindeloos doorgaan. Het punt is: de vreemde aard van Kojima's spellen heeft ook een bepaalde charme voor delen van het publiek. Dit past bij het innovatieve, creatieve en avant-gardistische karakter van zijn carrière als ontwikkelaar.

Als gamer weet ik dat een spel uit de pen van de Japanse ontwikkelaar me met open mond achterlaat. En in een industrie waar AAA-studio's zelden risico's nemen, is dat goud waard. Dit wordt ook bewezen door het feit dat Kojima Productions niet van plan is om failliet te gaan na «Death Stranding 2». Met bevestigde games als «OD» en «Physint» is er nog genoeg van Kojima Productions om naar uit te kijken.

Cassie Mammone

Freelance Editor

cassie.mammone.freelance@gmail.com

Ik schreef mijn eerste tekst over videogames toen ik acht jaar oud was. Sindsdien ben ik niet meer kunnen stoppen. De tijd daartussenin besteed ik aan mijn liefde voor 2D Husbandos, monsters, mijn riot cats en sport.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren