Achtergrond

Vijf maanden reizen met een goedkope lens - de resultaten

8-4-2025

Vertaling: machinaal vertaald

Ik nam de goedkope Canon RF 24-105mm F4.0-7.1 mee op een lange reis als noodoplossing. Daar werd het verrassend genoeg mijn nummer één lens. De tekortkomingen storen me nauwelijks bij landschapsfotografie.

De Canon RF 24-105 F4.0-7.1 is een redelijk geprijsd universeel objectief. Canon biedt ook dezelfde brandpuntsafstand met een continu diafragma van f/4. Dit objectief is duurder en zwaarder, maar in de meeste gevallen de betere keuze. Ik heb toch voor het goedkopere model gekozen omdat ik er close-ups mee kan maken. De dichtstbijzijnde scherpstelafstand is slechts 20 centimeter. Dit helpt me als ik een detail wil laten zien voor een producttest of als een product heel klein is. Ter vergelijking: de kortste afstand met de f/4 lens is 45 centimeter.

Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM (Canon RF, Volledig formaat)

Objectief

EUR499,–

Canon RF 24-105mm F4-7.1 IS STM

Canon RF, Volledig formaat

Objectief

Canon RF 24-105mm F/4L IS USM

Canon RF, Volledig formaat

Ik zou waarschijnlijk de duurdere lens hebben geselecteerd voor mijn reis door Nieuw-Zeeland, die enkele maanden duurde. Maar omdat ik de goedkope al had, nam ik die mee. Ik verwachtte hem niet al te vaak nodig te hebben.

Ik had het mis.

De voorkeurslens voor driekwart van alle foto's

Van de 2925 foto's die ik tijdens mijn reis heb gemaakt, heb ik er 2136 gemaakt met de 24-105mm. Dat is bijna driekwart van alle foto's. Ik gebruikte de 100-400mm het op één na meest, voornamelijk voor opnamen van wilde dieren. Ik gebruikte de groothoeklens met 14 tot 35 millimeter voor slechts 211 foto's - ik heb zelfs meer foto's gemaakt met de iPhone. Dit is een L-lens van hoge kwaliteit en ik had hem speciaal gekocht voor de landschapsfoto's op mijn reis.

Voor het geval ik een groot diafragma nodig had, nam ik ook de 50mm F1.8 mee. Ik heb er slechts vijf foto's mee gemaakt, waarvan vier kattenportretten.

Maar waarom gebruikte ik de goedkope lens zo vaak? De eerste reden is banaal: De brandpuntsafstand van 24 tot 105 millimeter is de meest veelzijdige van mijn lenzen. Ik heb zelden een groothoek van minder dan 24 millimeter nodig voor landschapsfotografie. Zelfs als het landschap geschikt is, vereist een extreme groothoek een zorgvuldige uitlijning en compositie. Het gemiddelde brandpuntsbereik is veel beter geschikt voor spontane foto's.

Ik was te lui om steeds van objectief te wisselen

De tweede reden hangt samen met de eerste: Ik had de 14-35mm op de camera moeten schroeven voor afzonderlijke foto's. Het verwisselen van lenzen tijdens het reizen was meer gedoe dan ik van tevoren wilde toegeven. Ik was vaak aan het wandelen in de natuur met de lens in mijn rugzak. Het verwisselen van de lens betekende:

De rugzak uitdoen en openen
De lens eruit halen (eventueel ook andere dingen als hij niet direct toegankelijk is)
Een plek vinden waar ik de lens kan neerzetten
Maak de beschermkap los met één hand (ik houd de camera in de andere hand)
Haal de lens uit de camera
Zoek een plek waar ik deze lens kan opbergen
Schroef de nieuwe lens op de camera
Schroef de beschermkap op de verwijderde lens
Bewaar de verwijderde lens
Sluit en sluit de rugzak

Een hele procedure. Ik deed het alleen als er een heel goede reden voor was. Anders liet ik de meest veelzijdige lens erop zitten, en dat was de 24-105mm.

Dit ging zo ver dat ik soms zelfs de 24-105mm gebruikte voor kleine vogels in plaats van over te schakelen op de 100-400mm. Het feit dat de vogels in Nieuw-Zeeland minder schuw zijn dan in Europa werkte in mijn voordeel.

Een koolmees in het Waiotapu gebied, genomen met de 24-105mm.

De zwakke punten van het objectief storen me nauwelijks

De derde reden is de meest verrassende: ik merkte al snel dat ik tevreden was met de beeldkwaliteit. Van de 2136 foto's zijn er maar een paar waarvan ik denk: had ik maar een hoogwaardige L-lens gebruikt, dan was deze foto beter gelukt!

Ik fotografeer met een Canon EOS R5 - deze camera heeft 45 megapixels en stelt daarom vrij hoge eisen aan de scherpte van een lens. Met het goedkope 24-105mm objectief is het grootste deel van het beeld scherp, zelfs met deze hoge resolutie. Vergeleken met de tijd van het SLR-tijdperk is dit verbazingwekkend. Maar de tijden zijn veranderd. Dankzij de kortere brandpuntsafstand van een systeemcamera in vergelijking met een spiegelreflexcamera is het nu eenvoudiger om een goede beeldkwaliteit te produceren. Daarbij komt nog de vooruitgang in materiaaltechnologie.

Ik ben tevreden met de kwaliteit van de foto's.

Natuurlijk heb ik voor dit artikel nog eens goed gekeken - en ja, ik geef toe dat de foto's een tikkeltje scherper zouden kunnen. Maar obsessief inzoomen op foto's om eventuele foutjes te ontdekken, ook wel bekend als «Pixel Peeping», neemt al snel de vorm aan van een zinloze dwangneurose - vooral als je je foto's uiteindelijk alleen op je smartphone laat zien.

Alleen in de hoeken van de foto - en dan nog alleen bij groothoek - vertoont de lens een duidelijk zichtbare onscherpte. Dit zwakke punt is voor mij echter puur theoretisch. Dit komt omdat de beeldhoeken vrijwel nooit iets laten zien dat scherp zou moeten zijn. Bij landschapsopnamen zijn de hoeken vaak karakterloos, met bijvoorbeeld een blauwe lucht aan de bovenkant. Er is wel wat structuur in de benedenhoeken, maar dit zou zelfs met een hoogwaardige lens onscherp zijn - omdat het niet scherp is.

Een typische landschapsfoto: Er is geen structuur in de bovenhoeken, de onderhoeken zijn niet scherp. De randonscherpte van de lens is daarom irrelevant.

Er zijn geen echt slechte lenzen meer die zelfs in het midden van het beeld onscherp zijn. Tenminste niet van de bekende fabrikanten. Een belangrijke ervaring voor mij was toen ik eind 2019 de Nikkor Z 16-50mm uitprobeerde. Ik kon nauwelijks geloven dat dit goedkope, 135 gram wegende plastic ding scherper was dan mijn geliefde, helemaal niet goedkope spiegelreflexobjectief

Even theoretischer zijn andere zwakke punten zoals lichtafval of vervorming. Deze worden allemaal automatisch gecorrigeerd - in de zoeker van de camera en later in Adobe Lightroom. Ook in RAW formaat. Als ik deze correcties handmatig uitschakel in Lightroom, zie ik al een verschil. Maar waarom zou ik dat doen?

Maar ... de lichtintensiteit!

Op het gegevensblad ziet de snelheid van f/4 tot f/7.1 er ontmoedigend uit. Maar ook hier leert de ervaring me iets anders - in ieder geval voor landschapsopnamen. Het is bijna altijd helder genoeg en de lens heeft een krachtige beeldstabilisator voor een foto in een donker bos. De lage lichtintensiteit zou alleen een probleem zijn voor portretfoto's. Ik heb tijdens mijn reis echter geen portretfoto's gemaakt - en zelfs als ik dat wel had gedaan, had ik nog steeds de 50mm lens bij de hand gehad.

Conclusie: de prijs is niet doorslaggevend

Of een lens geschikt voor je is, hangt niet af van de prijs. Het hangt ervan af of het is afgestemd op je beoogde gebruik. In mijn geval waren de snelheid en randscherpte bijvoorbeeld niet belangrijk. Dit zijn echter twee dingen die de prijs van een lens aanzienlijk opdrijven.

Daarom mijn tip: blijf niet hangen in pixel peeping, maar zoek uit welke punten voor jou echt belangrijk zijn in een lens - en welke niet. Om precies te weten wat je eisen zijn, moet je veel foto's maken. En vergeet nooit: als de resultaten volledig onbevredigend zijn, ligt dat heel zelden aan de apparatuur.

151 mensen vinden dit artikel leuk

David Lee

Senior Editor

David.Lee@digitecgalaxus.ch

Mijn belangstelling voor computers en schrijven leidde me relatief vroeg (2000) naar de technische journalistiek. Ik ben geïnteresseerd in hoe je technologie kunt gebruiken zonder gebruikt te worden. In mijn vrije tijd maak ik graag muziek waarbij ik mijn gemiddelde talent compenseer met een enorme passie.

Achtergrond

Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

Achtergrond
Waar zijn lenzen zonder autofocus goed voor?
van David Lee
Achtergrond
Waarom ik vakantiefoto's voortaan op film maak
van Samuel Buchmann
Achtergrond
Wat zit er in mijn tas: David heeft geen notitieboekje bij zich
van David Lee