De tijd dat bestuurders van elektrische auto's tot de auto-avant-garde behoorden, ligt ver achter ons. Echte pioniers zijn mensen zoals de studenten van de ETH Zürich die een zonnewagen vanaf de grond opbouwen. In oktober zou het voertuig aan een ongelooflijke reis moeten beginnen.
Strikte regels voor de teams
Het voertuig mag niet langer zijn dan vijf meter en niet breder dan 2,20 meter.
Er mag maximaal vier vierkante meter van het oppervlak worden uitgerust met zonnecellen.
Het voertuig moet ten minste drie wielen hebben.
Het voertuig moet bestuurd worden door een bestuurder.
Niettemin is de auto een echte aanrader.
Hogefficiënte zonnecellen van een Zwitsers bedrijf
Wat wil je weten?
In ons magazine zullen we meer berichten publiceren over de vorderingen van het ETH-team bij het maken van de raceauto. Hopelijk tot aan de grote finale wanneer ze op 27 oktober in Adelaide over de finish komen. Heb je vragen over het project? Is er een aspect dat je bijzonder interesseert? Laat het me weten in de reacties en ik zal proberen je vragen uit te leggen of er dieper op in te gaan.
Ik ben journalist sinds 1997. Gestationeerd in Franken, aan het Bodenmeer, in Obwalden, Nidwalden en Zürich. Familieman sinds 2014. Expert in redactionele organisatie en motivatie. Behandelde onderwerpen? Duurzaamheid, hulpmiddelen voor telewerken, mooie dingen voor in huis, creatief speelgoed en sportartikelen.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Over een paar maanden rijdt het voertuig, dat volledig wordt aangedreven door zonne-energie, 3000 kilometer dwars door Australië. De Bridgestone World Solar Challenge loopt van Darwin in het noorden van het continent helemaal naar het zuiden, naar Adelaide. Teams van over de hele wereld werken momenteel aan voertuigen voor de race. Veel daarvan worden gebouwd op universiteiten, vaak met de hulp van bedrijven. Dit geldt ook voor het Zwitserse team van de ETH, dat is ingeschreven voor de race van 2023 in de Challenger-klasse. In deze klasse is slechts één persoon in het voertuig toegestaan, maar in de Cruiser-klasse is een passagier toegestaan. Bijna 30 jonge mannen en vrouwen zijn betrokken bij dit project. De technische studenten maken deel uit van een focusproject dat over twee semesters loopt.
Tijdens het project zul je de studenten eerder zien sleutelen in de werkplaats in Technopark, Zürich West, dan in de collegezaal of bibliotheek. Voorlopig, dat wil zeggen begin februari, bestaat de raceauto echter alleen als 3D CAD-model op een computer. Lukas Hauser, Operational Lead van het team, laat me de huidige status van het project zien op het scherm van een laptop. De computer staat midden in een kale kamer in Technopark. Er staan een paar drankjes in de ene hoek en wat materiaal in de andere. De teamleden hebben een model van de raceauto gemaakt met behulp van een 3D-printer. Ze wilden me iets tastbaars laten zien toen ik hen bezocht. In dit vroege stadium ziet de auto eruit als een lachende dolfijn.
Twee modellen van de toekomstige raceauto: één uit de 3D-printer, één als CAD-ontwerp. Bron: Martin Jungfer
Aerodynamica is een belangrijke troef om achter de hand te hebben tijdens de race in oktober, legt Lukas uit. Het team heeft computersimulaties gebruikt om te berekenen dat de auto topsnelheden van meer dan 100 km/u zal halen. Gemiddeld zal hij 80 km/u halen. En dat alleen door de kracht van de zon. Stoppen bij een oplaadstation is niet toegestaan. De regels van de World Solar Challenge zijn streng. Alle teams uit 24 landen moeten hun voertuig bouwen volgens nauwkeurige specificaties:
Het team heeft al één van de bestuurders aangewezen. Jonas Rudin, de man in de houten kist in de headerafbeelding, zal de zonnewagen voor een groot deel van de route besturen. Hij heeft zijn studie al afgerond en werkt momenteel als portfoliomanager bij Digitec Galaxus, waar hij zich bezighoudt met het productassortiment van de winkel. De honderdduizenden kilometers die hij heeft gereden tijdens menig roadtrip hebben hem gekwalificeerd voor deze baan. Hij is waarschijnlijk opgelucht om te horen dat de mensen die verantwoordelijk zijn voor het ontwerp van de auto van plan zijn om een vering in te bouwen: "Dat is zeker nodig, want er zijn veel vee-roosters op de wegen in Australië," legt hij uit.
Het is desondanks onwaarschijnlijk dat de 3.000 kilometer, waarin hij om beurten met andere bestuurders zal rijden, een comfortabele rit zal zijn. Dat is tenminste wat de mock-up van de toekomstige raceauto suggereert. Hij wordt tentoongesteld in de aangrenzende ruimte van Technopark en bestaat uit aan elkaar geschroefde OSB-platen. Geen teken van hightech hier. Het heeft meer iets weg van een zeepkist. De mock-up wordt gebruikt om te zien of de bestuurder in het chassis past. Toen hij de stoel testte, kreeg Jonas een kartonnen "stuur" Er is niet veel bewegingsruimte, dat is zeker. En de echte versie zal niet veel anders zijn. Maar het enige dat telt is dat hij binnen de voorgeschreven tijd van maximaal 15 seconden uit de auto kan stappen. Het is een noodzakelijke veiligheidsmaatregel. Per slot van rekening zal ongeveer de helft van de teams de eindstreep niet halen. "In het verleden zijn er gevallen geweest waarbij de auto omviel door een windvlaag," zegt Jonas. Accu's kunnen in brand vliegen, banden kunnen lucht verliezen, elektronica kan het begeven.
Dit soort vragen houdt het team bezig. Het doel is om een efficiënte, lichtgewicht en dus snelle auto te bouwen - en ook nog een veilige. Het team is momenteel opgesplitst in kleine groepen die werken aan het definitieve ontwerp en materiaal voor de gestroomlijnde kuip. Ze zijn ook aan het uitzoeken hoe ze de cabine redelijk koel kunnen houden onder de gloeiend hete Australische zon. En dan hebben we het nog niet eens over de zonnecellen die de elektrische motor van de auto van stroom voorzien. De studenten zijn ook zo dicht bij het sluiten van een sponsordeal met een leverancier. Als alles goed gaat, zal de leverancier zonnecellen op maat maken voor de raceauto. Deze zouden een aanzienlijk hoger rendement hebben dan bijvoorbeeld een zonnesysteem op het dak van een huis. Natuurlijk willen de studenten ook het maximaal toegestane oppervlak van vier vierkante meter benutten om zoveel mogelijk energie op te wekken - energie die rechtstreeks naar de aandrijving gaat als de auto rijdt. Of naar de accu, zodat de auto 's ochtends meteen weer aan de slag kan, na de voorgeschreven rustperiodes gedurende de nacht.
Lukas Hauser (links) bespreekt een detail op het CAD-model met Alexandr Ebnöther. Bron: Martin Jungfer
