Dania, je zegt dat porno leuk kan zijn, variatie kan toevoegen aan de seksualiteit en kan bijdragen aan opwinding. Ik ben het met je eens. Maar hoe komt het dat pornoconsumptie bij sommige mensen problematische trekken krijgt?
Dania Schiftan: Het probleem ligt in de onbeperkte beschikbaarheid. Het maakt het moeilijk voor ons om met porno om te gaan en kan een negatieve invloed op ons hebben. De meeste vormen van pornografische inhoud zijn nu gratis en met één klik beschikbaar op internet. Deze drempelloze toegang betekent dat steeds meer jongeren die net hun seksualiteit ontwikkelen al vanaf het begin geconfronteerd worden met dergelijke beelden en films en dus onbewust hun masturbatie koppelen aan deze porno. Vanuit het oogpunt van seksuele therapie - dat wil zeggen, we laten ethische en juridische kwesties hier buiten beschouwing - kan dit tot moeilijkheden leiden.
Als jongeren pornografie zien, zijn ze zich niet bewust van hun eigen seksualiteit.Hoe zien deze moeilijkheden er concreet uit? Als je je seksualiteit alleen maar ervaart in combinatie met porno, heb je een eendimensionale ervaring. Ik zal een voorbeeld geven: Laten we een man nemen en hem Ben noemen - het kan net zo goed een vrouw zijn. Ben hangt in een zeer passieve houding op zijn stoel en staart naar het scherm terwijl hij over een bepaalde plek op zijn penis wrijft. Zijn hele aandacht gaat uit naar de sekstape op zijn scherm. Ben heeft ook de mogelijkheid om de video naar behoefte snel vooruit en terug te spoelen, of met weinig moeite over te schakelen.In de tijd van de VHS was dit waarschijnlijk een beetje anders. Het geheel zou veel vervelender zijn geweest. Ben zou zeker niet vijf keer zijn opgestaan om de cassette te verwisselen. In deze tijd is Ben dus in staat om met een paar klikken op jacht te gaan naar de hoogtepunten in de porno. Na verloop van tijd moeten deze hoogtepunten flagranter worden, wil Ben op hetzelfde niveau van opwinding komen. Hij stompt op een bepaalde manier af.Wat is de reden daarvan? . Als alle aandacht buiten het lichaam is, d.w.z. op een porno, ontbreekt het aan het eigen lichaam. Wat daarin gebeurt wordt als steeds minder spectaculair ervaren, omdat de trap via de ogen aan belang wint. Het resultaat: mensen zoals Ben moeten steeds langer zoeken tot ze pornografisch materiaal vinden dat hen opwindt. Vaak wordt ook de inhoud van de porno die ze ontvangen na verloop van tijd schaamtelozer. Dit alles leidt tot een verlies van controle, zodat seksuele fantasieën en gedragingen niet meer afdoende gecontroleerd kunnen worden. Het is niet gemakkelijk om pornografisch materiaal te vinden.Ik neem aan dat als iemand als Ben een relatie heeft, dat invloed heeft op de seks? . Bij paarseks, vooral in langdurige relaties, ontbreekt die gewende sensatie van porno. Velen stellen dan vast dat ze niet eens tot een staat van opwinding kunnen komen zonder de porno. Dit kan een relatie onder druk zetten.Welke innerlijke strijd voeren lijders met zichzelf uit? . Als mensen niet meer in staat zijn om opgewonden te raken zonder de hulp van porno, besteden ze steeds meer tijd en energie aan pogingen om tot die opwinding te komen. Als de kick van porno niet meer aan de verwachtingen voldoet - d.w.z. als die niet meer sterk genoeg is of wegvalt - begint de stress. Deze mensen consumeren dan meer en langer om deze kick terug te krijgen. Sommigen raken dan zelfs in juridische conflicten omdat ze de bedrijfscomputer gebruiken of illegaal materiaal bekijken. Ook school, werk, financiën, gezondheid en sociale contacten kunnen op de achtergrond raken.Is er in zo'n geval sprake van verslaving in klassieke zin? Er is een hypothese dat verslavingen leiden tot veranderingen in onze hersenen. Of dit ook het geval is met porno is niet duidelijk. Uit onderzoek ken ik resultaten die voor en tegen spreken. De vraag hoe dit gedrag moet worden geclassificeerd, d.w.z. of het een verslaving is in de klassieke zin of een gewoonte, speelt een ondergeschikte rol in mijn werk als seksuoloog. Het effect is uiteindelijk hetzelfde: de betrokkenen lijden onder hun gebruiksgedrag en de gevolgen daarvan.Is er een specifieke groep die bijzonder risico loopt? Lange tijd werd gezegd dat alleen mannen last hadden van dit verschijnsel. Dat is niet langer waar. Vooral omdat er steeds meer pornografisch aanbod is dat speciaal voor een vrouwelijke doelgroep wordt gemaakt. Niettemin lopen jonge mannen meestal meer risico - niet in de laatste plaats omdat zij bijzonder ontvankelijk zijn voor visuele prikkels.Zijn er voor buitenstaanders tekenen die erop wijzen dat iemand een pornografieverslaving heeft ontwikkeld? . Vooral in tijden van thuiskantoor, wanneer de sociale contacten sterk beperkt zijn, is het voor buitenstaanders bijzonder moeilijk zoiets te herkennen. Vooral omdat de getroffenen in toenemende mate een teruggetrokken leven leiden. Iedereen die vermoedt dat zijn partner getroffen is, moet de kwestie aankaarten en de betrokkene vragen naar een therapiesessie of counselingsessie te gaan. Helaas weten velen helemaal niet dat er voor hen hulp is op het gebied van pornografieverslaving. Er is ondersteuning. Mensen mogen de kwestie serieus nemen en aan zichzelf werken. Er is niets gênants aan.In welk opzicht is pornoverslaving te vergelijken met verslavingen zoals alcoholisme of drugs- en gokverslavingen? Seksualiteit is een behoefte die natuurlijk is. In die zin kun je de gewoonte niet doorbreken. Het lichaam werkt op zijn eigen manier. Maar wat ik vaak waarneem: mensen koppelen hun seksualiteit aan deze verslavingen. Er zijn bijvoorbeeld mensen die alleen seks kunnen hebben als ze licht of volledig dronken zijn - omdat ze zich anders te veel schamen of andere problemen hebben. Of er zijn mensen die drugs gebruiken om een erectie te krijgen of om seks intenser waar te nemen.Wat gebeurt er met seksualiteit als je de drugs wegneemt? . Als mensen door therapie loskomen van hun verslavingen, kan seksualiteit daarbij ook "verloren" gaan, omdat de kick van de verslaving ontbreekt. Dit is ook het geval bij pornografieverslaving. Daarom is onthouding geen oplossing. De behoefte aan seksualiteit verdwijnt niet in het niets zodra de verslavende stof wegvalt. De betrokkenen verliezen door zo'n maatregel slechts de toegang tot hun seksualiteit. Met onthouding verdwijnt de behoefte aan een seksualiteit.Welke aanpak kies je in plaats daarvan in therapie? Allereerst moeten de getroffenen leren hun seksualiteit weer anders te beleven. Ze moeten leren hoe ze hun opwinding kunnen opwekken en waarnemen zonder hun toevlucht te nemen tot een verslavende stof of porno. Het is een opnieuw leren en uitbreiden van de seksualiteit, zodat pornoverslaafden geleidelijk afkomen van hun afhankelijkheid van een video. Zodat lijders op een punt komen dat ze zichzelf kunnen aanraken en aandacht kunnen besteden aan de reacties van hun eigen lichaam. Uiteindelijk wordt men weer zelfvoorzienend en ontwikkelt men plezier in een seksualiteit zonder deze externe visuele prikkel.Hoe kan ik me zo'n proces van heraanpassing voorstellen? Ik haal porno nooit helemaal weg bij mensen. Omdat het voor hen functioneert als een betrouwbare bron van opwinding. Maar ik adviseer mijn patiënten om na een bepaalde tijd de porno tien seconden te pauzeren en dan hun opwinding te observeren. Na verloop van tijd worden de ingebouwde pauzes langer. Als ze zich vervelen met de film, raad ik ze aan de clip niet meteen te veranderen, maar door te laten gaan. Een andere optie is om het scherm weg te draaien. Er zijn verschillende manieren om te breken met de gewoontegedragspatronen bij pornoconsumptie. Er zijn verschillende manieren om te breken met de gewoontegedragspatronen bij pornoconsumptie.Dus het gaat er niet per se om dat je helemaal van porno afkomt? . Rechts. Het doel is eerder om weer ruimte te maken voor andere dingen. Het is voor mij belangrijk dat de getroffenen het begrijpen: Zolang de seksfilms legaal zijn, zijn niet de films het probleem, maar de gevolgen van het verkeerde gebruik ervan. Met porno heb ik over het algemeen een simpele regel: raak één keer opgewonden met porno en twee of drie keer zonder. Met deze routine houd je op den duur een soort evenwicht en de focus op je eigen lichaam..Welke preventieve maatregelen zouden volgens jou nuttig zijn om adolescenten te beschermen tegen mogelijke verslaving ? Meestal geven ouders, leraren en dergelijke porno een deken van slechtheid en raden ze mensen aan er in de eerste plaats niet naar te kijken. Enkele van hun argumenten: ze geven een verkeerd beeld van vrouwenrollen en zijn ethisch verwerpelijk. Deze kritiek is absoluut terecht - er zijn nog steeds veel bouwplaatsen in de mainstream porno-industrie - maar kinderen en jongeren zijn er niet echt mee geholpen. Nieuwsgierigheid blijft. Vroeg of laat komen ze toch in aanraking met pornografisch materiaal. Bijvoorbeeld als het naar hun mobiele telefoons wordt gestuurd. Vanuit mijn oogpunt is dit een factor waarmee je in deze tijd eenvoudigweg rekening moet houden. Kinderen en jongeren moeten daarom getraind worden in het omgaan met dergelijke inhoud. Dit betekent ook dat ouders zich ook met het onderwerp moeten bezighouden. Alleen zo kunnen ze als aanspreekpunt fungeren en hun kinderen uitleggen wat er in deze filmpjes gebeurt.Wat gebeurt er in jongeren die voor het eerst in aanraking komen met pornografisch materiaal? Ik heb herhaaldelijk de situatie meegemaakt dat jongeren me vragen: "Uiii nee, moet je echt kunnen wat ik in die porno zag?" Zulke vragen moeten beantwoord worden. Maar dat werkt niet als je alles demoniseert. Op deze manier voelen kinderen en jongvolwassenen zich in de steek gelaten met de kwestie. Het zou mooi zijn als we een samenleving konden creëren waarin kinderen en jongvolwassenen mogen zeggen: "Ik zag daar iets dat me irriteerde," of "Ik vond wat ik zag cool, maar mag ik het überhaupt cool vinden?"Met een gespreksvriendelijke cultuur die ruimte biedt voor vragen, delen en debat, kunnen we het risico minimaliseren dat iemand stiekem maandenlang zwaar pornogebruik krijgt en moeilijk kan afkicken.*Wil je begeleiding? De plaatsen waar je terecht kunt zijn de Universitaire Psychiatrische Klinieken Basel en de Mannebüro Züri.Dania Schiftan werkt al 14 jaar als seksuologe en psychotherapeute in haar eigen praktijk in Zürich. Ze werkt ook als psycholoog voor Parship. Lees meer over haar en haar werk in ons interview met haar: [[MarketingPage:16946]]Je kunt alle andere artikelen in de serie hier vinden: [[MarketingPage:19967]]*
