Backyard Ultra: De gekste, grappigste en langste race die ik ooit heb gelopen

Siri Schubert

15-5-2025

Vertaling: machinaal vertaald

"Zijn ze gek?" is wat er door mijn hoofd gaat als ik hoor over de Backyard Ultra in Hallwil. Een race zonder finish die uren of dagen duurt. Over een ronde die je zo vaak kunt lopen als je wilt. Wie het het langst volhoudt, wint. Dat klinkt zo gek dat ik me wel moet inschrijven.

Zoals zo vaak in het leven heeft het toeval er een handje van. Op de autoradio hoor ik - terloops - over een hardloopwedstrijd die praktisch bij mij in de buurt plaatsvindt: de Backyard Ultra Hallwil.

Ik spits mijn oren. Pardon? Een race zonder finish die uren of zelfs dagen kan duren? Waar degene die alleen de laatste ronde finisht wint?

Precies. Bij een Backyard Ultra heb je een uur om 6,706 kilometer te rennen. Elk uur verzamelen de lopers zich weer bij de startlijn. Iedereen die er genoeg van heeft of de ronde niet binnen 60 minuten volbrengt, wordt geëlimineerd. «Dit kan echt cool zijn of echt verschrikkelijk», denk ik. Hoe dan ook, reden genoeg om het eens te proberen.

Last minute tips en een echte uitdaging

Ik schrijf me meteen in en drie dagen later begint de race. Er is geen tijd meer voor gerichte training of een goede herstelfase. De hoop blijft dat mijn benen enigszins zijn geregenereerd na de Wings for Life World Run een paar dagen eerder.

Tot nu toe heb ik tussen de 30 en 36 kilometer gelopen. Ik heb nog nooit een marathon gelopen. En zeker geen ultra, dat wil zeggen een loop die langer is dan de marathonafstand.

Dus ik heb geen idee wat ik moet verwachten van de Backyard Ultra. Gelukkig zijn er op internet tips te vinden over voeding en uitrusting. Als je wilt weten wat voor mij het beste werkte, bekijk dan mijn aanbevelingen.

Teamgeest, gesprekken en het plezier van samen hardlopen

Het deelnemersveld van de Hallwil Backyard Ultra is beperkt tot 50 lopers. Al voor de start houd ik van de informele sfeer. Een loper deelt zijn strategie met me: neem niet te lange pauzes om te voorkomen dat je het koud krijgt, wandel op kleine klimmetjes tussendoor en eet iets tijdens elke pauze.

Ik ontmoet mijn nichtjes Samara en Anja als ik mijn verversingspost in de sportschool opzet. Samara's zus, Tanja, biedt aan om me ook te helpen, want ik heb geen volgploeg. Wauw, zoveel teamgeest, vriendelijkheid en openheid! Eigenlijk word ik de hele dag door altijd geïnspireerd door de ontmoetingen en gesprekken tijdens de race.

De community staat centraal bij deze loop. Hoewel velen zichzelf een tijd of rondetarget hebben gesteld, gaat het in principe om samen rennen, lachen en een beetje afzien aan het eind.

Dit is geen loze kreet. Omdat iedereen altijd samen op het uur start, is er een gemeenschapsgevoel. Niemand loopt alleen of blijft achter. «Om echt lange afstanden te kunnen lopen, heb je anderen nodig die met je meelopen», zegt Race Director Kathrin Buff. «Want als een loper een ronde alleen heeft afgelegd, is de race voorbij.»

Vanaf nu is het tijd om zo lang mogelijk te rennen

Het startschot is gegeven. De drang om er snel vandoor te gaan is er. Maar ik neem het advies ter harte en doe het rustig aan. Ik raak al snel in gesprek met medelopers. We praten over favoriete en meest gehate hardloopschoenen, geweldige trainingsroutes en 's nachts hardlopen onder de sterrenhemel.

Ik hoor van Samara dat ze uit Zwitserland komt, maar sinds 2001 in Botswana woont. Ze voltooide daar haar eerste Backyard Ultra na tien rondjes. Vandaag is haar doel om dit resultaat te overtreffen en een geweldige hardloopervaring te hebben samen met haar nicht Anja, die haar eerste Backyard Ultra loopt.

Later hoor ik dat Samara de Serengeti Marathon in Tanzania al heeft gelopen. En de veel zwaardere 100 kilometer Salt Pans Ultra in Botswana, die in extreme hitte door zoutwoestijnen en grassavanne voert. Wauw

En de eerste ronde is al voorbij. En de tweede. En zo verder. De tijd en kilometers vliegen voorbij. De pauzes tussen de ronden worden steeds meer welkom. De organisatoren hebben een buffet neergezet met zoete en hartige snacks en later ook warm eten. Want als je lange afstanden wilt hardlopen, moet je constant energie hebben.

Backyard Ultras hebben fans over de hele wereld

De race in Hallwil maakt deel uit van de raceserie The Last Lap (TLL) met races in Goldach, Varen, Jegensdorf, Lugano en Interlaken.

Het evenement is opgezet door Marco Jaeggi, zelf een gepassioneerd ultraloper. Hij heeft onder andere de Marathon des Sables, de Eiger Ultra Trail en 's werelds langste woestijnrace, die zich over 1200 kilometer non-stop door de Mauritaanse woestijn uitstrekt, volbracht. In 2024 verzekerde hij zich van een van de weinige startplaatsen in de Barkley Marathon, een van de zwaarste duurlopen ter wereld. Slechts 20 mensen, waaronder één vrouw, hebben deze race succesvol volbracht sinds het debuut bijna 40 jaar geleden.

De uitvinder van de Barkley Marathon en het Backyard Ultra format is de Amerikaan Gary Cantrell, beter bekend als Lazarus Lake. Hij is een legende in Ultra-kringen: Soms wordt hij beschreven als een «kwade genius», soms als de «Leonardo da Vinci van de pijn». Hij heeft het parcours van de Backyard Ultra met opzet op 6,706 kilometer gezet, zodat na 24 ronden 100 mijl (160,93 kilometer) zou worden bereikt.

Het mooie van dit format is dat niemand heel ver hoeft te lopen. Je bepaalt zelf wanneer je stopt: na één, vijf of 116 ronden. Hier ligt het huidige wereldrecord van de Poolse hardloper Lukasz Wrobel, die meer dan 777 kilometer in een rondje liep.

Backyard Ultras vinden nu plaats in 70 landen over de hele wereld. Het is geschikt voor zowel beginners als professionals. In Zwitserland is er naast de De laatste ronde raceserie ook de Witiker Backyard Ultra, die dit jaar voor de zesde keer plaatsvindt, de Easter Backyard Ultra, de Helvetia Backyard Ultra in Oberwil-Lieli en de Ettinger Backyard Ultra. Daarnaast zijn er altijd individuele races en evenementen in hetzelfde format.

Geen spoor van verveling

Ik heb nu vijf ronden gelopen - meer dan 33 kilometer. Ik voel me nog steeds fit en geniet van de gesprekken. De wetenschap dat ik op elk moment kan stoppen of doorgaan met hardlopen ontspant me. Dat komt vast ook omdat ik zonder verwachtingen of specifiek doel ben begonnen.

De pauzes voelen echter steeds korter. Ik wil mijn bidon bijvullen, van sokken en schoenen wisselen en iets eten. Voor zonsondergang moeten alle lopers hoofdlampen en fluorescerende vesten aantrekken - dit wordt gecontroleerd bij de start.

Voor de race vroeg ik me af of het niet ontzettend saai zou zijn om altijd dezelfde route te lopen. Maar omdat ik altijd met andere mensen loop, is elke ronde interessant. En ik waardeer het om te weten dat er een aanzienlijke kleine helling is: Nu ben ik weer bijna bij de finish.

Ik vind de route zelf ook leuk - langs Hallwyl Castle. Ik ben niet de enige. «Het is prachtig, met het bos, het beekje, de koeien langs de weg en de bloemenvelden in bloei», zegt Samara.

Omdat het overdag behoorlijk warm is, kijk ik uit naar de avond als het afkoelt en donker wordt, want ik loop graag in het donker. En naar de volgende pauze, wanneer ik een paar lepels rijstpudding met bessen wil eten. En naar frisse sokken en een droog T-shirt.

Ik heb nu ronde acht bereikt. Ik ben het magische merk van 50 kilometer gepasseerd en zit in het ultrabereik. Dat had ik niet verwacht. Na negen ronden en 60,2 kilometer besluit ik om het voor gezien te houden.

Ik heb niet gepusht.

Ik heb mezelf niet tot het uiterste gedreven, maar heb een geweldige hardloopervaring gehad en verder gejogd dan ooit tevoren. Misschien begin ik de volgende Backyard Ultra met een ambitieuzer doel, maar voor vandaag is het prima.

Persoonlijke records en een verrassende winnaar

Terwijl ik inpak, gaat de race verder. Samara en Anja doen het nog steeds goed. Anja sluit haar debuut af met 14 ronden (93,88 kilometer), Samara vestigt een nieuw persoonlijk record met 16 ronden (107,29 kilometer)

Vanaf ronde 17 zijn er nog maar vijf lopers in de race. Vanaf ronde 22 nog maar twee: de ultra-ervaren Thomas Lauber en nieuwkomer Alessio Aretano. Nu speelt mentale kracht een beslissende rol. Alessio, met 21 jaar de jongste deelnemer aan de race, had me eerder tijdens een gezamenlijke ronde verteld dat zijn doel voor zijn eerste Backyard Ultra 25 ronden was. «Respect», dacht ik.

En hij doet het: hij komt over de finish na meer dan 100 mijl (167,6 kilometer). «Het is onwerkelijk, ik had niet gedacht dat ik kon winnen van zulke ervaren lopers», straalt hij. Er waren ook dieptepunten. Het gebrek aan slaap 's nachts en de zware benen bezorgden hem problemen. Maar het was zijn houding, zijn mindset, die hem in staat stelde om steeds een volgende ronde te rennen tot hij succesvol was.

Met een totale tijd van 25 uur is de eerste Backyard Ultra Hallwil een vrij korte achtertuin ultra race, omdat er vaak hogere aantallen ronden worden gehaald. Het is echter niet alleen de kwantiteit die telt, maar ook de kwaliteit. En dat is waar de Backyard Ultra echt heeft gepresteerd.

Siri Schubert

Senior Editor

Siri.Schubert@digitecgalaxus.ch

Onderzoeksduiker, outdoorgids en SUP-instructeur - ik ben graag in, op en rond het water. Meren, rivieren en de oceaan zijn mijn speeltuinen. Voor een ander perspectief bekijk ik de wereld van bovenaf tijdens het trailrunnen of het vliegen met drones.

Deze artikelen kunnen je ook interesseren