Producttest
"Doctor Strange 2" - pure waanzin!
van Luca Fontana
Dankzij kleine problemen: "Fantastic Beasts 3 is gewoonweg magisch
7-4-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Eindelijk iets nieuws uit het "Harry Potter" universum, denken veel fans. En terecht: "The Secrets of Dumbledore" is een fantastische film met een geweldig casttrio dat de verknipte voorganger snel doet vergeten.
Eén ding vooraf: Er staan **geen spoilers in deze recensie.**Je leest alleen informatie die bekend is uit de reeds verschenen trailers.
De recensie is geen spoiler.
Je kunt van haar denken wat je wilt: J.K. Rowling is ongetwijfeld een uitzonderlijke kinderauteur. Hoe kun je anders uitleggen dat "Harry Potter" nog steeds de deur opent naar een magische wereld die zowel kinderen als volwassenen betovert? Hun wereld zit immers vol fascinerende contrasten. Prachtig en gevaarlijk tegelijk. Verborgen, maar toch recht onder onze neus.
De Tovenaarswereld.
De "Fantastic Beasts" films hebben dit megasucces nooit echt een vervolg kunnen geven. Misschien omdat Rowling voor hen geen roman leverde, maar alleen scenario's. En het kan inmiddels gezegd worden dat scripts niet haar sterkste kant zijn. Vooral deel twee, "The Crimes of Grindelwald", barstte van de narratieve en structurele problemen.
Daarover gaat "De geheimen van Perkamentus"
Het zijn de jaren dertig. De tovenaarswereld verandert. Want Gellert Grindelwald wil een nieuwe wereldorde opleggen. Een waarin het bestaan van heksen en tovenaars wordt onthuld. En een waarin Dreuzels - niet-magiërs - ondergeschikt zijn aan de tovenaarswereld. Met oorlog. Het waren tenslotte de Dreuzels die ooit in de donkere middeleeuwen op heksen en tovenaars jaagden.
Er is er maar één die de kracht van Grindelwald kan evenaren: Albus Perkamentus (Jude Law). Maar een magische bloedeed, bezegeld in hun jeugd toen ze nog bondgenoten waren, voorkomt het legendarische duel dat jaren later in "Harry Potter" voortdurend zal worden geciteerd. Daarom zijn het nog steeds haar handlangers, waaronder magizoologist Newt Scamander (Eddie Redmayne), die Grindelwald en Perkamentus ijverig bijeenbrengen om de strijd voor hen te voeren.
Totdat Grindelwald een krachtig nieuw wapen in handen krijgt: Het vermogen om, althans fragmentarisch, in de toekomst te kijken.
Weer een koerswijziging - deze keer ten goede
Nu Steve Kloves de scepter zwaait, heeft "De Geheimen van Perkamentus", althans narratief, vooral iets voor op zijn twee voorgangers: een plan. De film weet waar hij begint. Waar het eindigt. En hoe het de duidelijk aangegeven weg tussen begin en einde overbrugt zonder zichzelf te belasten met onnodig verwarrende ballast.
Dit is verfrissend, vooral als je het afzet tegen de ingewikkelde en ingewikkelde plot van The Crimes of Grindelwald. Het is veelzeggend hoe in Klove's script de nieuw geïntroduceerde professor Lally Hicks (Jessica Williams) de gebeurtenissen van de prequels samenvat in slechts twee of drie simpele zinnen. Dit laat zien hoeveel van de plot destijds werkelijk relevant was - en hoeveel slechts vertragende bijproducten waren.
Het feit is dat de nieuwe koerswijziging meer is dan een stap in de goede richting. Het is een enorme wegwijzer. Het is alsof Fantastic Beasts eindelijk zijn toon heeft gevonden. Zijn plaats in de Tovenaarswereld. En het is een goede.
De nieuwe Grindelwald versus de oude Perkamentus
Dat het goed kon komen met "De Geheimen van Perkamentus" was helemaal geen uitgemaakte zaak. De productie, opgeschrikt door voortdurende schandalen, was te doortastend om op haar succes te gokken.
Er werden ook schandalen van transgenders gemeld.
Scandalen in overvloed.
Mikkelsen daarentegen schommelt tussen charmant, aardig - en eng. Het is een evenwichtsoefening die perfect werkt en ook de genoemde romantiek geloofwaardiger doet lijken. Ondertussen kan ik geen betere acteur bedenken dan Grindelwald. Dat is het grootste van alle complimenten die ik Mikkelsen kan geven.
En hoe zit het met de titulaire geheimen van Perkamentus? Voor de fans gaat het eigenlijk diep in op zijn achtergrondverhaal. Heel diep. Maak je geen zorgen: ik zal niets bederven. Maar wees voorbereid op een verrassing of twee. En voor een paar scènes die, dankzij het acteerwerk van Jude Law, naar het hart gaan en geen droog oog in het huis achterlaten.
Kritiek? Ja, een beetje
Happy hiervoor is de eerder genoemde nieuwkomer Lally Hicks, een professor aan de Ilvermorny School of Witchcraft and Wizardry - de Amerikaanse versie van Zweinstein. Misschien omdat ze de meeste scènes samen krijgt met sympathiebom Kowalski, terwijl ze in Berlijn veel problemen veroorzaken. Daar wordt in de film een grote, aanstaande verkiezing aangekondigd. Een die de toekomstige leider of leiders van de wereldwijde magische gemeenschap zal bepalen.
Wacht, wat?
In elk land is er een Ministerie van Toverkunst. Elk ministerie staat onder leiding van een leider:in of leiders. Een aan hen superieur leiderschap is geheel nieuw voor mij en is - volgens mij - noch in de boeken noch in de films genoemd. Hoewel het script me wil doen geloven dat slechts één persoon met een zuiver hart tot deze leiderschapspositie verheven kan worden, is er iets dictatorachtigs aan het concept.
Conclusie: Eindelijk is de franchise echt leuk
Waar "Fantastic Beast and Where to Find them" nog te tam en te inconsequent leek in de grote "Harry Potter" kosmos, zocht "The Crimes of Grindelwald" zijn rechtvaardiging in een ongelooflijk overladen verhaal dat zijn oorspronkelijke premisse volledig overboord gooide zonder enige waarschuwing. Nu, met "De Geheimen van Perkamentus", slaagt er eindelijk een gulden middenweg.
"Fantastic Beasts: The Secrets of Dumbledore" draait vanaf 7 april in de bioscopen. Looptijd: 142 minuten. Beoordeeld op vrijgave vanaf twaalf jaar.
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chIk schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
