Review
Een aangrijpende vampierthriller, maar geen waardige opvolger van "Bloodlines".
van Philipp Rüegg
Filmrecensie: "Uncharted" is helemaal niet slecht
16-2-2022
Vertaling: machinaal vertaald
Het is een project dat "slechts" 14 jaar in de maak was: de film gebaseerd op de gelijknamige videospelreeks "Uncharted" wil overtuigen met Tom Holland en Mark Wahlberg in de hoofdrollen. En dat doet het - tot mijn eigen verbazing.
Niemand durfde daar echt meer op te hopen. Niet na verschillende keren uitstel en vijf regisseurs die waren afgehaakt. Maar wat eeuwig duurt zal uiteindelijk goed zijn. Al in 2008, een jaar na het uitkomen van het eerste spel over de schatzoekende boef, waren spelontwikkelaar Naughty Dog en Sony van plan een verfilming te maken. 14 jaar later is het project, dat toen als onverfilmbaar werd beschouwd, werkelijkheid geworden:
Uncharted ziet het levenslicht op het grote scherm - en het pakte niet eens zo slecht uit als ik had gevreesd. Integendeel:
Dit is waar Uncharted om draait
Nathan aka Nate en Sam Drake zijn niet zomaar wezen. Ze zouden afstammen van de beruchte piraat Sir Francis Drakes. Geen wonder dat de twee jongeren niet alleen een passie voor geschiedenis hebben ontwikkeld, maar ook een zekere flair voor... ongehoorzaamheid aan regels. Zoals wanneer ze inbreken in een museum, maar betrapt worden. Sam, de oudere broer, moet de gevolgen onder ogen zien en het huis verlaten waar de twee kinderen wonen. Zonder Nate.
Jaren later is Nate (Tom Holland) een barman in New York - en nog een uitzonderlijk getalenteerde dief ook. Tenminste, totdat hij een nog getalenteerdere dief ontmoet: Victor "Sully" Sullivan (Mark Wahlberg). Niet alleen wil hij hem inhuren voor zijn volgende grote score, maar hij schijnt ook verbazingwekkend veel te weten over Nate's verleden. En broer. Hoe? Een mysterie. Maar wel een die Nate niet kan weerstaan.
Het avontuur begint.
De emancipatie van een film
Een succesvol concept dat drie vervolgen en nogal wat remasters en spin-offs voortbracht.
Dat juist dit concept - van het scherm naar de spelcomputer - wordt terugvertaald naar het scherm heeft iets van de "ironie van het lot" over zich. En zoals altijd is de eerste vraag die bij me opkomt de bestaansvraag: als het spel al zo filmisch is, waarom hebben we dan een film nodig?
Hoe zoiets je als kijker beïnvloedt hangt erg af van je kijkhoek. Of je verwachtingen. Wat voor sommigen een frisse nieuwe interpretatie is, is voor anderen slechts goedkope imitatie. Ik reken mezelf tot het eerste kamp. Ook omdat de filmmakers veel respect en liefde hebben voor het bronmateriaal. Dat zie je steeds weer terug in de talloze verborgen Easter Eggs die in het oog springen van wie goed kijkt.
Een avontuurlijke actiefilm in wording
In feite is Uncharted op zijn best wanneer Nate en Sully zich een weg banen door grotten, crypten en oude kerken, net als in de spellen, terwijl
In feite is Uncharted op zijn best wanneer Nate en Sully zich een weg banen door grotten, crypten en oude kerken, en dezelfde kleine puzzels oplossen die in de spellen deur na deur, tombe na tombe en poort na poort openden.
Het zijn juist deze momenten die de film voor mij dragen. Ze doen me vergeten dat Uncharted geen nieuwe filmfranchise is, maar een spelbewerking. Het feit dat het wiel van de avonturenfilm niet opnieuw is uitgevonden stoort me niet. Ook al is Uncharted slechts oppervlakkig vermaak dat snel weer vergeten wordt - het is toch vermaak.
Conclusie: je kunt het beste vergeten dat het spel bestaat
Of je de herinterpretatie van de personages nu leuk vindt of niet, vervelen met Uncharted is moeilijk. Vooral in de huidige cinematografische superheldenovervloed voelt een film die opnieuw het actie-avonturengenre dient als een verademing. Misschien nog een reden waarom ik zo sympathiek tegenover Uncharted sta.
Niets eraan is vernieuwend. Maar alles eraan is leuk. Hoe eerder het je lukt om tijdens het kijken de vergelijkingen met het spelmodel uit te schakelen, hoe eerder je beseft dat Uncharted in de kern een misschien wat oppervlakkige, vergeetbare, maar des te leuker avonturenfilm is. "Keep 'em coming," zegt Sully op een gegeven moment in de film.
Ik sluit me daarbij aan. Zeker met zo'n after-credit scene.
Je kunt "Uncharted" vanaf 17 februari in de bioscopen zien. Looptijd: 116 minuten.
Luca Fontana
Senior Editor
Luca.Fontana@digitecgalaxus.chIk schrijf over technologie alsof het cinema is – en over films alsof ze echt zijn. Tussen bits en blockbusters zoek ik naar de verhalen die gevoelens oproepen, niet alleen klikken. En ja – soms luister ik naar filmmuziek harder dan goed voor me is.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
