Achtergrond
"Borderlands 4" is repetitief, biedt nauwelijks vernieuwing, maar de lust voor buit blijft verleidelijk
van Philipp Rüegg
Een aangrijpende vampierthriller, maar geen waardige opvolger van "Bloodlines".
29-10-2025
Vertaling: machinaal vertaald
Ik wacht al meer dan 20 jaar op de opvolger van "Vampire: The Masquerade - Bloodlines". Het biedt vrijwel niets van wat het legendarische rollenspel destijds kenmerkte. Toch heeft "Bloodlines 2" me nog steeds gegrepen.
Ga uit mijn hoofd
De dynamiek van deze twee bevalt me vanaf de eerste minuut. Phyre is een krachtige vampier die veel heeft meegemaakt en niets maakt snel indruk op haar. Fabian is de typische aangespoelde speurneus, met een klein kantoor, die weinig respect afdwingt maar wel een scherpe neus heeft. Na wat aanvankelijke scepsis wordt hun relatie na verloop van tijd warmer. Beiden lijken verfrissend volwassen. Samen proberen ze erachter te komen wie of wat hen naar hun lot heeft geleid.
In het proces stuiten ze op een serie moorden van meer dan honderd jaar geleden. Fabian deed toen al onderzoek, maar het spoor was verloren. Tegelijkertijd heeft een nieuwe prins, of eigenlijk prinses, Ryong Choi, het roer overgenomen als hoofd van de ruziënde vampierenclan. Hun macht is allesbehalve zeker en verschillende partijen vechten om invloed over Seattle.
De rest van Seattle bij nacht is ook dramatisch in scène gezet. Elke hoek weerkaatst het licht van neonkleurige lichtreclames in de sneeuw. Zelfs in donkere zijstraten kun je vertrouwen op het achterlicht van een stilstaand voertuig om het tafereel te verlichten.
Supervampier
Het gevechtssysteem voelt ook grotendeels goed aan. Phyre vertrouwt bijna uitsluitend op mêleegevechten. Met een krachtige stoot kan ik zwakkere tegenstanders door de lucht slingeren. Ontwijken gaat bliksemsnel. Elk van de zes facties heeft ook vier vrij te spelen actieve vaardigheden. Uitgever Paradox wilde oorspronkelijk de Lasombra en Toreador verbergen achter een 22 dollar kostende DLC. Na een enorme verontwaardiging zijn ze uiteindelijk teruggekomen.
Ik heb gekozen voor de Ventrue. Ik kan het gebruiken om tegenstanders te dwingen zelfmoord te plegen of om ze op afstand te besturen. Dat laatste is vooral handig bij grote vijanden, zodat ze het vuile werk voor me kunnen opknappen. Ik kan vaardigheden van andere facties leren op een omslachtige manier. Dit kost echter aanzienlijk meer vaardigheidspunten. De vaardigheden maken de gevechten, die verrassend goed verlopen, erg leuk.
Er is een gebrek aan variatie, zowel in de soorten vijanden als in de aanpak. Dit wordt gedeeltelijk goedgemaakt door de grote mobiliteit. Er zijn geen wapens of andere uitrusting. Ik kan alleen met telekinese wapens op vijanden afvuren. Soms ontaarden de gevechten in vallen en opstaan, want zelfs als supervampier ben ik snel overweldigd. Terwijl ik aan een vijand knabbel om leven en energie aan te vullen, blijven de vijanden mij afranselen.
Andere rollenspelelementen biedt «Bloodlines 2» niet. Toen ik het spel op Gamescom speelde, benadrukten de ontwikkelaars van The Chinese Room en uitgever Paradox dat het ook een actie-rollenspel is. Ik zou zelfs zo ver willen gaan om het te omschrijven als een actie-avonturenspel - een genreterm die tegenwoordig zelden wordt gebruikt. Het is echter goed van toepassing op «Bloodlines 2», omdat actie niet centraal staat.
Wandelende vampier
Het grootste deel van het spel ben ik op reis als Fabian. In regelmatige flashbacks neem ik moordonderzoeken op me als de praatgrage Malkaviaanse vampier. En dat doe ik twee keer. Eén keer aan het begin van de 20e eeuw en één keer kort voor de komst van Phyre.
Fabian's onderzoeken bestaan alleen uit het van A naar B lopen in Seattle, het ondervragen van verdachten en het onderzoeken van plaatsen delict. Onderweg is er niets te doen, behalve af en toe bloed aftappen bij tankstations voor menselijk bloed. Zo vul ik mijn vaardigheden als onderzoekende vampier aan, zonder welke het spel niet verder komt. Het is dus een complete tijdverspilling.
De geïmplementeerde, extreem belachelijke, romance-opties voor sommige secundaire personages zijn me een compleet raadsel. Je hoeft niet veel meer te doen dan de voor de hand liggende antwoorden te kiezen om de ander te charmeren. Zodra het tijd is om seks te hebben, gaat het beeld een paar seconden op zwart. Soms hoor ik wat gekreun, misschien een zin of een zweepslag en dat is het dan. Daarentegen is «Leisure Suit Larry» hardcore porno.
Conclusie: Sfeervolle vampierthriller, maar niet het vervolg dat ik wilde
«Bloodlines 2» laat mijn bloed niet helemaal pompen. De bijzondere momenten komen niet in de buurt van die in de eerste «Bloodlines» Het horroruitstapje naar het Ocean Hotel of de «Sibling Rivalry» zoektocht met de lama staan 20 jaar later nog steeds in mijn geheugen gegrift. Dankzij het grandioze levelontwerp en de soundtrack, die varieert tussen klassiek, rock en elektro, grijpt «Bloodlines 2» me nog steeds aan.
De sfeer in het kitscherige, kerstige Seattle speelt hierbij een grote rol. Een paar iconische gebouwen of objecten die het ontdekken waard zijn, hadden geen kwaad gekund. Ik geniet nog steeds van het slenteren, of beter gezegd zweven, door deze neonverlichte stad. Want zelfs als decor is de wereld een bezoek waard. En het verhaal van moord, intriges en machtsstrijd past er perfect in.
«Vampire: The Masquerade - Bloodlines 2» is geen echte opvolger van Troika's cult role-playing game. Maar om eerlijk te zijn: als het iets anders had geheten, had ik het waarschijnlijk nooit geprobeerd. Als je, net als ik, een fan bent van vampierverhalen en film noir, dan staat je een spannende thriller te wachten. Ik kreeg zelfs weer zin om het origineel te lezen. Eens kijken welke klasse ik nog niet heb geprobeerd.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Achtergrond
Interessante feiten uit de wereld van producten, een kijkje achter de schermen van fabrikanten en portretten van interessante mensen.
Alles tonen
