Opinie
"Battlefield 6" vanuit het perspectief van een "Call of Duty"-speler
van Domagoj Belancic
De oude boot vaart soepeler: ik speel liever "Black Flag" dan "Skull and Bones".
28-2-2024
Vertaling: machinaal vertaald
"Skull and Bones geeft het tien jaar oude Assassin's Creed: Black Flag een tweede leven. Er zijn goede redenen waarom wij gamers liever een bijna antiek piratenspel spelen.
De desillusie liet niet lang op zich wachten. Ik keek al jaren uit naar "Skull and Bones" en hield mijn hoop hoog ondanks alle slechte voortekenen. Maar het werd al snel duidelijk: "Skull and Bones" laat vooral zien hoe een piratenspel niet moet zijn. Je kunt hier meer over lezen in de recensie van mijn collega Phil.
Dit bevestigt mijn persoonlijke gevoel en ook wat ik in mijn omgeving hoor: Als je een echt piratenavontuur wilt, speel dan liever "Black Flag" dan "Skull and Bones" - ondanks het leeftijdsverschil. Ik denk dat "Skull and Bones" vooral in één ding slaagt: laten zien hoe goed "Assassin's Creed: Black Flag" eigenlijk was.
Mooie fantasie in de Caraïben
Laten we de filmsequenties als voorbeeld nemen: "Black Flag" heeft geloofwaardiger animaties, levendiger personages en overtuigender dialogen. "Skull and Bones" probeert een RPG-aspect in te brengen met dialoogopties, maar deze beïnvloeden het plot nauwelijks. Het maakt niet uit wat ik aanklik, de NPC aan de andere kant gedraagt zich hetzelfde.
Een ander voorbeeld is de wereld waarin de verhalen zich afspelen: Het Caribisch gebied in "Black Flag" is adembenemend mooi, levendig en bijna naadloos te verkennen. Ik kan op elk moment het stuur loslaten, in zee springen en aan land zwemmen om een eiland te verkennen. Laadschermen zijn zeldzaam en ik kan ook aan boord van andere schepen gaan.
In "Skull and Bones" bestuur ik een schip, geen persoon. Ik vaar voortdurend langs beboste kusten of schijnbaar drukke gieterijen en denk bij mezelf: "Ik zou deze plek wel te voet willen verkennen". Maar het spelerspersonage kan dit alleen doen in geïsoleerde hubs die verborgen zijn achter laadschermen en is zeer beperkt in wat hij kan doen. Hij wordt gedwongen om vervelende dingen te doen, maar daarover later meer.
"Black Flag" richt zich op dingen die leuk zijn aan het (zwaar geromantiseerde) piratenleven: Zeilen terwijl ik zeemansliederen zing, koopvaardijschepen achtervolgen, kanonnen afvuren, met een touw omzwaaien en enteren, eilanden verkennen, schurken in elkaar slaan, forten veroveren, scheepswrakken plunderen, schatten zoeken, op wilde dieren jagen en rum drinken met mijn piratenvrienden. De wereld ligt voor me open en niemand kan me kwaad doen.
Deze machtsfantasie is het verleidelijke aan "Black Flag". In dit spel kan ik mezelf verliezen, de tijd vergeten en - hoe eenvoudig het ook klinkt - een piraat zijn.
Kookpot in plaats van zeeslag
Als ik eenmaal zeil, beweeg ik mijn schip in de richting van een gloeiend pictogram om een pakketje af te leveren of met iemand te praten. Niet bepaald spannende missies voor een piraat. Als ik toch in een zeegevecht terechtkom, heb ik een breed arsenaal aan wapens tot mijn beschikking. Maar elke keer als ik de schadecijfers van mijn aanvallen zie en het haperen van de gezondheidsbalk van de vijand, word ik overmand door verveeld verdriet. Ik wil schieten, niet malen.
"Black Flag" laat dit toe: ja, mijn arsenaal is zeer beperkt. En toch voel ik me een stuk machtiger als mijn volle breedte het vijandelijke schip doorboort en mijn bovendek in rook is gehuld. Ik richt de zwenkbare, kleinere kanonnen behendig op de zwakke punten van mijn tegenstander en steek de kapitein neer in de volgende enter-sequentie (niet alleen een cutscène!).
"Assassin's Creed: Black Flag" komt ook de fantasie van zeeslagen beter tot zijn recht. Dus in plaats van te wachten tot de uithoudingsvermogenbalk van mijn bemanning is opgeladen zodat ik weer op volle snelheid verder kan varen, installeer ik liever een tien jaar oud spel.
Omslagfoto: Ubisoft
Valentin Oberholzer
Freelance Editor
v4lentin.oberholzer@gmail.comMijn retraites hebben namen als Middle Earth, Skyrim en Azeroth. Als ik afscheid van ze moet nemen vanwege verplichtingen in het echte leven, begeleiden hun epische soundtracks me door het dagelijks leven, naar de LAN-party of naar de D&D-sessie.
Opinie
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonen
