
Producttest
Roborock Saros Z70: Hoe goed is de eerste robotstofzuiger met grijparm?
van Lorenz Keller


Het Sierre gourmetstel van Kisag past op gaspannetjes en moet het in de test opnemen tegen de eetlust van een hele redactie. Vier kleine pannetjes tegen negen hongerige grote monden - hoe oneerlijk!
Als we ons veel te laat installeren aan een picknicktafel naast het Galaxus-kantoor, is het duidelijk: dit wordt niet alleen een test voor een gourmetstel. Het wordt teambuilding. Opstellen, brood snijden, pannetjes klaarmaken - we moeten het samen beter doen dan alleen. Daarom zijn hier verschillende meningen opgenomen, het testverslag versmelt tot een algemene indruk.
Het testapparaat alleen is ook een doodlopende weg: Het heeft een geschikte gasrechaud nodig met een steundiameter tot 21 centimeter. De Sierre werkt niet met pastabranders. Hij wordt ook geleverd zonder pan. Het basisidee is dat je alleen in de kast hebt staan wat je echt nodig hebt voor het fondue-raclettenseizoen. We kregen de volgende combinatie voor de test
We gebruiken hiervoor een verzameling pannetjes. Eén komt ook van Kisag, de andere neem ik mee van thuis. We hebben ook twee kaarsgourmetpannetjes die uit de competitie lopen om iedereen in een redelijke tijd te kunnen voeden. Het Sierre opzetstuk is voor vier personen, en vier tegen negen zou echt oneerlijk zijn.
Het Sierre opzetstuk bestaat uit twee delen: De gegoten aluminium behuizing is gezandstraald en heeft een tweelaagse antiaanbaklaag. Het krasgevoelige deksel is gemaakt van mat gepolijst roestvrij staal, en we gebruiken het oppervlak om de sneetjes brood op te warmen en voor glanzende, vette foto's.
Het is ongeschikt als tafelgrill. Hoe kan dat ook anders, het apparaat werkt alleen met bodemwarmte. Beide delen van de Sierre kunnen in de vaatwasser. De behuizing is niet helemaal vierkant, maar 25 centimeter lang en 23 centimeter breed - zo gebouwd dat er vier pannen in passen.
Twee kleine verhogingen aan de onderkant beperken het contactoppervlak tot 21 centimeter. Het hulpstuk zit verder niet vast, dus het heeft een beetje speling op onze rechaud met een diameter van 20 centimeter en we kunnen het verplaatsen. Als iemand er per ongeluk harder tegenaan zou stoten, zou het kantelen.
De gasbrander die in de Longfire rechaud is geïntegreerd levert maximaal 1400 watt en kan op papier qua vermogen elektrische racletteovens evenaren. Op een medium stand zou hij het ongeveer twee uur met één vulling moeten uithouden. Natuurlijk zetten we hem op vol vermogen en kunnen we met gemak een uitgebreide lunchpauze doorkomen.
We durven de koude start in de herfstwind aan. Vlam aan, pan in. Het duurt net geen acht minuten voordat de eerste kaas helemaal bubbelt. De andere drie plakken zweten op dit moment nog maar net: omdat de windvlagen zelfs de sterke vlam van de gasbrander enigszins beïnvloeden, warmt het omhulsel in het begin niet gelijkmatig op.
De markeringen op de onderkant zullen me later laten zien dat het hitte-eiland zich ongeveer vier centimeter van het midden bevond. We draaien de bovenkant 180 graden en wachten. Ongeduld verspreidt zich onder onze hongerige groep.
Het lijkt een beetje op de kleuterschool. Patrick vindt de gasbrander (die eigenlijk op vol vermogen wild sist) te luid, Ramon speelt weer met het broodmes, Luca en Darina prutsen met waxinelichtjes en Lorenz zit met zijn vingers in alles wat heet en vet is. Simon staat naast hen met zijn handen in zijn broekzakken, waarschijnlijk dromend van delicatessen na het werk.
Maar de temperatuur van het apparaat neemt toe - en ons humeur ook. Al snel smelten zelfs brokken Balissat van twee centimeter dik gelijkmatig en kunnen we in een comfortabel tempo eten. Niemand hoeft met honger terug te sluipen naar zijn bureau.
Zonder invloeden van buitenaf gaat alles een beetje sneller. Op volle warmte duurt het net iets minder dan drie minuten na het ontsteken van de vlam voordat een standaard plakje kaas gesmolten is. De warmte kan fijn en snel worden geregeld om te voldoen aan de behoeften van de ronde tafel tussen «hete honger» en «bijna vol».
Afwassen is ook zonder vaatwasser geen probleem, want de oppervlakken zijn gemakkelijk schoon te maken en er komt geen vet in moeilijk bereikbare groeven.
Over moeilijk bereikbare groeven gesproken: Ik heb een enquête gebruikt om erachter te komen wat er in de hersenen van mijn collega's omging tijdens de evaluatie na onze maaltijd. Na 18:44 minuten gemiddeld overleg was het officiële eindresultaat: 3,875 sterren voor het gourmetmiddenstuk uit Sierre.
Het Sierre opzetstuk is vaatwasmachinebestendig en neemt niet veel ruimte in beslag in de kast. Als je een geschikte gasrechaud hebt, kun je hem ombouwen tot een gourmetoven die zelfs bij veel wind goed werkt. Het enige dat de kans op ongelukken zou kunnen verkleinen, is als het opzetstuk op zijn plaats op de rechaud vergrendeld kan worden.
Omdat Kisag het risico van struikelen over apparaten met stroomkabels als verkoopargument noemt, is het veiligheidsaspect een klein punt van kritiek. Hoe dichter de diameter van de steun van de rechaud bij de maximaal mogelijke 21 centimeter ligt, hoe kleiner het risico op omvallen.
Het modulaire systeem heeft als voordeel dat je geen accessoires hoeft te kopen die je misschien niet nodig hebt. Pannen zijn niet inbegrepen. De Sierre bestaat slechts uit twee onderdelen, waar een prijskaartje aan hangt - maar deze zijn van de hoge kwaliteit die je van Kisag mag verwachten.
Pro
Contra


Eenvoudige schrijver, vader van twee kinderen. Is graag in beweging, beweegt zich door het dagelijkse gezinsleven, jongleert met verschillende ballen en laat af en toe iets vallen. Een bal. Of een opmerking. Of allebei.
Het is 11.25 uur. Nu hebben we een probleem. Ik en het Sierre gourmetvoorzetstuk van Kisag, dat ik met mijn team wil testen op een zonnige en winderige oktoberdag. Precies op tijd, Simon Balissat roept meestal nadrukkelijk «Chömed ihr??"» door het kantoor, omdat een hogere macht (en de angst om niet de eerste te zijn) hem naar een van de omringende eettempels trekt. We lopen achter elkaar aan, de term «Dubbele Eend» komt heel vaak voorbij. Maar vandaag hebben we kaas. Die is nog koud, de tester in zijn doos en het brood in de Migros-supermarkt.



Voer met mij mee voor jou: Darina Schweizer, Lorenz Keller, Patrick Vogt, Luca Fontana, Ramon Schneider en fotograaf Chris Walker. Ook aan de start staat zilveren ui en augurk sponsor Martin Jungfer, Hoofd Content & Cornichons. Chef de Casein: Simon Balissat, die het gele goud meeneemt in de beste kwaliteit en gesneden op de dikte van een brood. De proeverij mag dus niet mislukken door de kaas.





