Review
"Wapens: De perfecte horrorfilm? Bijna.
van Luca Fontana
Een klassieker recenseren - The Omen uit 1976 bekijken
26-10-2023
Vertaling: machinaal vertaald
The Omen wordt beschouwd als een horrorklassieker. Hij wordt vaak samen met The Exorcist genoemd. Kan een low-budget film van bijna 50 jaar oud zonder special effects vandaag de dag nog steeds eng zijn? Ik heb hem gekeken.
Een horrorfilm die bijna niet geproduceerd werd. Dat is The Omen in een notendop. Auteur David Seltzer wilde eigenlijk alleen maar meeliften op de "boosaardig kind" bandwagon die werd getrokken door Rosemary's Baby in 1968 en gevolgd door The Exorcist in 1973. Uiteindelijk kocht Warner Bros. het verhaal. Charlton Heston, die de hoofdpersoon zou spelen, weigerde echter in dit soort films te spelen. En dus verkocht Warner het door aan Fox.
Dankzij een krap budget van slechts 2,8 miljoen dollar en geen speciale effecten, is The Omen opgenomen in de eregalerij van horrorklassiekers - zowel in termen van popcultuur als financiën. De film bracht alleen al in de VS 61 miljoen dollar op. Dit inspireerde de makers om binnen vijf jaar twee vervolgen te produceren. Hoe heeft de film zo'n succes kunnen worden?
Waar gaat The Omen over?
Het leven van de Doornen is een en al vlak zeilen. Robert Thorne (Gregory Peck) is consul op de Amerikaanse ambassade in Rome en heeft een succesvolle carrière. Zijn vrouw Kathy (Lee Remick) is zwanger en bevalt op 6 juni om 6 uur 's ochtends van hun kind. Helaas wordt het kind dood geboren. Kathy Thorn weet dit echter niet, want ze valt flauw van de pijn.
Vader Spiletto, een priester die de geboorte bijwoont, adviseert Robert om een kind te adopteren wiens moeder tijdens de bevalling is overleden. En om dat onmiddellijk te doen - voordat zijn vrouw Kathy bijkomt. Door dit te doen zou hij een trauma helpen voorkomen. Thorn doet wat hem gezegd wordt. Ze noemen het kind Damien (Harvey Stephens).
Het leven gaat gewoon door en heeft zelfs een positieve verrassing in petto. Thorn wordt benoemd tot ambassadeur en geplaatst op de Amerikaanse ambassade in Londen. Damien's vijfde verjaardagsfeestje (het begin van zijn zesde jaar) is het moment waarop de dingen beginnen te veranderen. Zijn kindermeisje verkondigt dat ze van Damien houdt en dit alleen voor hem doet - "dit" is zichzelf ophangen voor de ogen van alle feestgangers. Damiens onaangedane gezicht dat getuige is van deze tragedie is de eerste aanwijzing dat er iets niet klopt.
De plot wordt dikker
Het tempo gaat vanaf hier omhoog. Damien krijgt een nieuw kindermeisje, mevrouw Baylock. Hoewel ze geen diploma's heeft, wordt ze aangenomen. Aanvankelijk is ze zorgzaam, innemend maar vastberaden op een soort Mary Poppins manier. Maar in tegenstelling tot Disney's vliegende kindermeisje is er iets griezeligs aan mevrouw Baylock.
Dodelijke ongelukken beginnen te gebeuren rondom Damien. Als Kathy Thorn weer zwanger raakt, krijgt Robert bezoek van Vader Brennan. Brennan vertelt hem dat zijn geadopteerde zoon Damien afstamt van een jakhals en door Lucifer zelf naar de aarde is gestuurd. Vader Brennan vertelt Robert dat hij zijn geadopteerde zoon moet doden om het ongeboren kind te beschermen. Anders zal Damien de baby van het leven beroven. Vader Brennan overlijdt bij een ongeluk kort nadat hij het nieuws aan Robert heeft verteld.
In eerste instantie doet Robert de hele zaak af als onzin. Maar als de ongelukken zich opstapelen en fotograaf Keith Jennings hem wijst op dingen die niet kloppen, verandert hij van gedachten. Om alles tot op de bodem uit te zoeken reist Robert met Jennings naar Italië. Hier komt hij achter de gruwelijke waarheid. Kunnen ze de dingen nog omdraaien?
De muziek bepaalt de sfeer
Gezien Fox niet bereid was om een fatsoenlijk budget uit te delen, doet de film het met nul speciale effecten. Er zijn geen bovennatuurlijke elementen. Geen monsters of bezeten mensen - dat laatste was de sleutel tot het succes van The Exorcist. Om toch een sinistere sfeer te creëren, moesten de makers van The Omen een betaalbare oplossing vinden. En dat deden ze in de partituur. Vooral het koraal Ave Satani, gecomponeerd door Jerry Goldsmith, is een cultklassieker geworden.
De composities passen perfect en zijn slim door de film heen geplaatst, waardoor ik koude rillingen krijg zelfs als er niets bijzonders gebeurt. De sfeer die de muziek creëert zorgt ervoor dat de film zich gemakkelijk kan meten met recentere horrorfilms.
Als je nog vrij jong bent, heb je de score misschien gehoord in South Park. In de tiende aflevering van het eerste seizoen maakt "Damien" een gastoptreden als de zoon van de duivel. Als verwijzing naar The Omen hoor je Ave Satani meerdere keren tijdens de aflevering.
Gregory Peck speelt (on)aardige Robert Thorn
Ongetwijfeld wordt de film voor een groot deel gedragen door Gregory Peck. Hij speelt Robert Thorn, de vader van het kind. Ik ben verscheurd door zijn personage. Ik begin met een hekel aan hem te krijgen. Je vrouw, die net een miskraam heeft gehad, laten geloven dat het kind van een andere moeder van haar is, is op zijn zachtst gezegd opdringerig. Zelfs voor de jaren zeventig. Zijn patriarchale stijl in het algemeen irriteert me. Bijvoorbeeld als Kathy een abortus wil en hij het verbiedt. Hij is arrogant tegenover huishoudelijk personeel en werknemers. Er is iets heel classistisch aan hem.
Maar hij heeft het wel verdiend. Zijn leven ontspoort zo erg dat ik medelijden met hem begin te krijgen. In de loop van de film gaat hij van arrogante ambassadeur en zakenman naar liefhebbende familieman, wanhopig vechtend met externe omstandigheden en zijn innerlijke conflict.
Wat de film ook zo geweldig maakt is Harvey Stephens, die Damien speelt. Hij was toen net zes jaar oud. Zijn blik is soms stoïcijns, soms doordringend. In combinatie met zijn stilte en uitdrukkingsloze gezicht wanneer hij getuige is van wrede sterfgevallen, krijg ik er kippenvel van.
Leuk weetje: Stephens acteren was niet opzettelijk. De regisseur realiseerde zich te laat dat Stephens een sterk cockney accent had. Dat paste niet bij de upper-class familie waartoe hij in de film behoorde. En dus kreeg hij de opdracht om niet te spreken. De enige uitzonderingen waren de scènes die in of bij een kerk plaatsvonden.
Het verhaal
Ik ben niet religieus, maar The Omen gaf me de kriebels. In de hele film worden zogenaamde daglicht-horrorelementen gebruikt. De onderstroom van kwaad, de muziek en de spaarzame maar slim geplaatste shockelementen creëren een geweldige sfeer. De film krijgt dit voor elkaar met helemaal niets expliciets, tot grote teleurstelling van fans van splatter, martelporno of jumpscare. Ik zou dit "geraffineerd schrikken" noemen voor kijkers die een langzaam tempo waarderen.
Headerafbeelding: alphacoders.com
Sinds ik ontdekt heb hoe ik beide telefoonkanalen op de ISDN kaart kan activeren voor meer bandbreedte, ben ik aan het knutselen met digitale netwerken. Ik knutsel al met analoge netwerken sinds ik kan praten. Winterthur door keuze met een rood-blauw hart. En koffie - voor, na, tussendoor en tijdens.
9 opmerkingen
later