
Opinie
Ik ben een consument en geen spelontwerper: neem beslissingen van me af!
van Philipp Rüegg
Fysieke exemplaren van Alan Wake 2 en Starfield zullen alleen een downloadcode bevatten in plaats van een disc. Een begrijpelijke zet, maar wel jammer - en niet alleen voor verzamelaars.
Gamewinkels hadden vroeger iets magisch. Schappen vol kartonnen dozen nodigden je uit om rond te snuffelen. Zelfs de meest gewone titel zat in een grote doos waar gemakkelijk tien PS5-schijfjes in pasten. Ze boden genoeg ruimte voor een creatieve cover en beschrijvingen op de achterkant. Zo'n doos in mijn hand houden gaf me een heel ander gevoel dan de algemene plastic hoezen van tegenwoordig.
Het was alsof je in een doos bladerde.
Het leek wel een speurtocht naar bijzonder unieke verpakkingen. Deze oversized speciale edities, die opvielen in de schappen, trokken de ogen van nieuwsgierige gamers. Ik zal bepaalde ontwerpen nooit vergeten, zoals de snauwende rode demon van Doom. Maar die dagen zijn voorbij. Niet alleen zijn de winkels bijna helemaal verdwenen, ook worden de speldozen steeds kleiner. De laatste tijd bevatten ze niet eens meer het fysieke spel.
Bethesda heeft aangekondigd dat het aankomende sciencefictionepos Starfield geen disc zal bevatten. De enige uitzondering is de Xbox standaardversie. De PC-versie en Collectors Edition worden alleen verkocht met een downloadcode. Voor Alan Wake 2 is gamestudio Remedy zelfs helemaal afgestapt van discs. Dit geeft ze blijkbaar meer tijd om het spel te optimaliseren. Schijfjes worden immers meestal enkele maanden voor de release geproduceerd.
Ook al heeft mijn PC al tijden geen Blu-Ray drive meer, wat ook logisch is voor het milieu, toch gaat er iets verloren door het ontbreken van schijfjes. Ten eerste maakt de digitale revolutie het archiveren van spellen moeilijker. Ten tweede kun je spellen niet meer ruilen of verkopen. Voor consoles is dit op dit moment nog wel mogelijk. Een irrationeel, maar emotioneel punt is het verzamelen. Als ik een fysiek exemplaar koop, wil ik een disc. Anders mis ik iets. Gameverpakkingen worden al jaren steeds meer gecastreerd.
Ik merkte dit heel duidelijk tijdens mijn retro-binge van een week. Mega Drive-spellen zijn bijvoorbeeld verpakt in prachtige, logge, zware dozen. Dit komt niet alleen door het formaat van het spel, er zat ook altijd een mooi ontworpen boekje bij. Hetzelfde gold voor PC-spellen, die jarenlang op mijn planken stonden. Voordat er werd overgeschakeld op saaie dvd-hoesjes, verzamelde ik ze met enthousiasme. Het uitpakken van spellen was vroeger een hoogtepunt. Ik kijk met liefde terug op die dikke multi-CD-doosjes. Je kon echt iets aanraken, voelen en vasthouden. Tegenwoordig is een enkelzijdige reclamefolder die uit het Blu-Ray doosje valt het spannendste wat er is. Aan de andere kant mis ik het vervelende installatieproces en het verwisselen van cd's niet.
Ja, deze ontwikkeling is niet alleen maar negatief. Het kopen van een fysieke standaardversie wordt steeds meer een farce. In plaats daarvan groeit het aantal liefdevol ontworpen speciale edities die voorheen alleen als download verkrijgbaar waren of alleen in een standaard plastic hoesje werden geleverd. Het is heel goed mogelijk dat fysieke spellen de weg van vinyl gaan, een sierlijk pensioen als verzamelobject. De disc dient alleen nog als versiering, alleen bij verzamelaarsedities van heel speciale spellen. Die hebben altijd een plekje vrij op mijn plank.
Afbeelding voorkop: Philipp RüeggIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.