Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Aspyr
Review

Gespeeld "Tomb Raider 1-3 Remastered": Niet alles was vroeger beter

Kevin Hofer
14-2-2024
Vertaling: machinaal vertaald

Net op tijd voor Valentijnsdag, de verjaardag van Lara Croft, komt "Tomb Raider I-III Remastered" uit. Ik heb de nieuwe edities gespeeld en ben aan het nagenieten.

Ik herinner me nog goed hoe ik als twaalfjarige in 1996 mijn eerste stappen zette in "Tomb Raider". Na de intro - die ik steeds opnieuw bekeek omdat ik er zo door gefascineerd was - stond ik in een grot ergens in de bergen van Peru. Eigenlijk stond ik daar niet, maar Lara Croft. Mijn alter ego in het spel. Voor het eerst in mijn nog jonge gameleven had ik echter de indruk dat ik echt in het spel zat. Zo indrukwekkend was de presentatie destijds voor mij.

Dit gevoel van onderdompeling heb ik niet meer als ik de geremasterde versies speel. Toch brengen de eerste stappen in de vertrouwde omgeving herinneringen aan die tijd naar boven.

Minder puntige polygonen in "Tomb Raider"

Tijdens het spelen van het tweede level van "Tomb Raider" herinnerde ik me dat er vroeger nauwelijks hints waren in spellen. Als ik bij een hendel kwam, verscheen er geen bericht dat ik hem kon verplaatsen. Ik moest het zelf uitzoeken.

Het was nog erger met schuifpuzzels. Bepaalde blokken in het spel kunnen worden verplaatst. Ik moest zelf uitzoeken welke dat waren en hoe ik ze kon verplaatsen. In de geremasterde versies geeft een uitroepteken tenminste aan wanneer ik interactie met een object kan hebben. Om een blok te verplaatsen, moet ik ervoor gaan staan, de actieknop ingedrukt houden en dan op de richtingsknop drukken. Het kostte me destijds uren om me dit te realiseren.

Als twaalfjarige was ik een echte kip. Ik kon de spanning in het spel niet aan en moest regelmatig de controller aan de kant leggen. Als een wolf siste of een beer brulde, deinsde ik altijd terug en ging ik voor de veiligheid op een hogere plek staan. Zelfs nu in de geremasterde versie geven de geluiden me nog steeds een vreemd gevoel. Om het spel toen toch uit te spelen, vroeg ik een vriend om het voor me te spelen. Als dank gaf ik hem Magic kaarten.

Voertuigen zijn nog steeds lomp in "Tomb Raider II"

Wat ik me het meest herinner van "Tomb Raider II" was de onmogelijke besturing van de voertuigen. Of het nu een motorboot of sneeuwscooter was, beide waren simpelweg onmogelijk te besturen. Dankzij de moderne besturingsopties is de geremasterde versie beter. Maar het rijgedrag is nog steeds een verschrikking.

Borsten en griezelige gezichtsuitdrukkingen in "Tomb Raider III"

Ik was 14 jaar toen "Tomb Raider III" uitkwam. Als klassieke laatbloeier ontdekte ik mijn voorliefde voor het vrouwelijk geslacht - en vooral voor borsten - pas dat jaar. In die tijd was niets zo synoniem met borsten als Lara Croft.

Als geile tiener stond ik destijds te popelen om het derde deel in handen te krijgen - vooral vanwege Lara Croft. Vooral omdat er een code was voor het cheatapparaat Xploder waarmee ik Lara naakt kon zien. Hoewel dat er natuurlijk verdomd slecht uitzag. En het was niet echt Lara meer, maar een blonde versie van haar. Het feit dat er nog steeds een YouTube-video van de cheat beschikbaar is, laat zien dat de cheat geen enkele controverse had en nog steeds heeft.

Wat me vooral opvalt aan het geremasterde derde deel: de herbewerkte cutscènes in de in-game graphics. In het origineel leken de gezichten op die van poppen. Ze hadden geen gezichtsuitdrukkingen en hun lippen bewogen niet als ze spraken. Dat doen ze nu wel. Maar omdat het hoofdschudden uit het origineel er nog steeds is - dat is hoe de "emoties" toen werden uitgedrukt - ziet het er griezelig uit.

Conclusie: Een mooie remaster die vooral fans zal bevallen

"Tomb Raider 1-3 Remastered" doet me terugdenken aan spelervaringen van lang geleden. Grafisch is de eerste trilogie over Lara Croft goed opgepoetst. Het spel, dat destijds baanbrekend was, is nu gemakkelijker te spelen - de oorspronkelijke graphics zijn slecht verouderd. De realisatie is uiterst trouw aan het origineel.

Als je fan bent van de originele trilogie en deze wilt spelen met bijgewerkte graphics, dan zul je blij zijn met de remaster. Vooral omdat je drie spellen met hun uitbreidingen krijgt voor de prijs van ongeveer 30 frank / euro.

"Tomb Raider 1-3 Remastered" is vanaf 14 februari verkrijgbaar voor Nintendo Switch, Playstation 4, Playstation 5, PC, Xbox One en Xbox Series X. Het spel is mij ter beschikking gesteld door Aspyr voor testdoeleinden op de Switch.

Omslagfoto: Aspyr

58 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Technologie en maatschappij fascineren me. Beide combineren en vanuit verschillende perspectieven observeren is mijn passie.


Review

Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Review

    De belichaming van een zachte remake: "Suikoden I & II HD Remaster: Gate Rune en Dunan Unification Wars" getest

    van Kevin Hofer

  • Review

    Een aangrijpende vampierthriller, maar geen waardige opvolger van "Bloodlines".

    van Philipp Rüegg

  • Review

    "Pac-Man World 2: Re-Pac" - nostalgie aas zonder de beet

    van Rainer Etzweiler