Review
"Battlefield 6" getest: terugkeer naar oude grootsheid
van Philipp Rüegg
Getest "Outcast New Beginning": Betoverende wereld, maar een beetje eentonig
14-3-2024
Vertaling: machinaal vertaald
Na 25 jaar keert "Outcast" terug en met het spel komt ook Cutter Slade. De actieheld spin-off uit de jaren '90 is hetzelfde als toen, net als de gameplay, helaas. Toch is "Outcast New Beginning" leuk.
Ik heb lang uitgekeken naar dit moment. Als groot fan van het originele "Outcast" uit 1999, wil ik al een kwart eeuw een vervolg. Na verschillende HD-remakes en een geremasterde versie is het nu eindelijk zover: "Outcast A New Beginning" gaat verder met het verhaal van ex-Navy Seal en portaalreiziger Cutter Slade. Het spel heeft een enorme, kleurrijke sci-fi wereld. Ik had echter graag wat minder nostalgie in de gameplay gezien.
Het begint meteen
- Ik heb hier een slecht gevoel over (I have a bad feeling about this)
- Ik ben er klaar voor geboren
- De stroomkern ontbreekt
- We moeten ophouden elkaar zo te ontmoeten
Als het spel de draak met zichzelf probeert te steken, komt het niet zo over. Overigens wordt het, net als het eerste deel, ontwikkeld door de Belgische studio Appeal.
De stem van Slades, zowel in het Engels als in het Duits, is net zo onopvallend als zijn uiterlijk. "Hij ziet eruit als een belastingadviseur," merkt mijn vrouw op over het ontwerp van Cutter Slade. Niets tegen belastingconsulenten, maar Slade's gezicht en persoonlijkheid zijn zo karakterloos dat ik hem zonder zijn iconische oranje shirt niet zou herkennen, zelfs niet onder de Talans.
Zij vormen het volgende probleem van "Outcast A New Beginning". De inwoners van Adelpha zijn goedmoedige, opvliegende wezens die in veel dialogen een glimlach op je gezicht toveren. Maar er is niets buitenaards aan hen. Ze zien eruit als mensen, alleen wat rimpeliger en met drie vingers in plaats van vijf. Het feit dat veel van hen ook nog eens gebaseerd zijn op bijna identieke karaktermodellen maakt ze er niet interessanter op.
Hun gedrag en manier van spreken verschillen ook nauwelijks van mensen. Hun meest opvallende eigenschap is dat ze alles wat Slade zegt letterlijk nemen. Dit is de eerste paar keer grappig, maar slijt snel. Zelfs hun woordenschat, waarvoor ik met een druk op de knop een woordenlijst kan weergeven, verandert hier niets aan. Het spel zou hebben geprofiteerd van iets meer persoonlijkheid. Naast meer gevarieerde missies is dit wat ik het meest miste.
Schieten, verzamelen en opnieuw beginnen
Mijn doel is om Slade terug te sturen naar zijn wereld. Hiervoor heb ik de steun van de Talans nodig. Die kan ik krijgen door de zeven dorpen te helpen. Als ik een bepaald aantal missies volbreng, belonen ze me met de Daromôn, een soort ceremoniële plaat die ik kan presenteren aan Almayel, de heilige heerser, als bewijs van mijn prestaties.
De missies zijn vaak verpakt in vermakelijke verhalen. Ik moet bijvoorbeeld een Talan helpen om een artefact uit een nabijgelegen meer te halen. Het blijkt een ei te zijn. Om het uit te broeden, moet ik Twôn-Has aantrekken - een soort lama met twee poten - die de schadelijke parasieten opeten. Dan moet het worden uitgebroed. Als het vliegende walviswezen genaamd Galenta uiteindelijk uit het ei komt, moet ik eten organiseren en het meenemen voor een wandeling.
In een ander dorp ontmoet ik de wietrokende Talan Draod, die van zijn huis een gigantische waterpijp wil maken. Dit gaat helemaal mis, maar brengt Slade op het idee om de uitvinding te hergebruiken voor bommen.
Regelmatig mag ik ontsnapte Twôn-Has of andere gedomesticeerde dieren vangen en onderweg beschermen tegen vraatzuchtige monsters. Dan zijn er missies waarbij ik oranje vuurpijlen moet opsporen zodat ze deuren naar tempels of kratten voor me openen.
De missies zijn puur checklists. Dat is op zich niet erg. Aan het begin van een "Outcast"-sessie ben ik meestal gemotiveerd om door de kleurrijke wereld te reizen en taken te voltooien. Maar na een uur sluipt de frustratie er meestal in. Vooral als ik een missie heb voltooid en vervolgens weer naar de enorme lijst met identieke taken staar.
De geneste menustructuur is de kers op de taart. De overzichtskaart toont de verschillende dorpen. Als ik er een selecteer, wordt er een opdrachtenmenu geopend. Daar zie ik drie tot vier doelen die ik moet vervullen totdat ik de steun van het dorp krijg. Als ik er op één klik, opent zich een ander menu. Dit toont verschillende reeksen taken die ik moet uitvoeren om een van de doelstellingen te vervullen. Ufff.
Vliegen en rondvliegen
Als ik geen dialoog aan het typen ben, vlieg ik rond met mijn jetpack en schiet ik op alles wat in de weg staat. In de eerste vijf minuten van het spel krijgt Slade niet alleen een wapen en een laserschild, maar ook een aandrijving om vast te binden. Hiermee kan ik met korte boosts meters hoog springen. Er zijn upgrades voor de jetpack, het schild en Slade's wapens. Ik speel ze vrij met middelen die ik krijg voor het voltooien van de missies.
De jetpack is het hoogtepunt van Slade's uitrusting. Ik heb de initiële boost aangevuld met meer. Met deze meervoudige sprong kan ik zelfs de hoogste gebieden beklimmen. En met de versnellingsupgrade straal ik door het landschap alsof ik een Mario Kart turbopaddestoel heb gegeten. Het is ook mogelijk om tijdelijk in de lucht te zweven met de bijbehorende upgrade. De bewegingsvrijheid is geweldig en maakt het verkennen van de spelwereld tot een genot.
Na verloop van tijd veranderen de speelgoedwapens in laserspuwende wapens en het is erg leuk om robots in schroot te veranderen. Het is alleen jammer dat de vijanden zo dom zijn. Er is geen tactiek nodig in de gevechten. Op het hoofd schieten en af en toe ontwijken, meer heb je niet nodig. Ik prijs "Horizon Forbidden West" daarvoor. Het speelt op een vergelijkbare manier, maar de gevechten tegen de robotdinosaurussen zijn dynamischer en gevarieerder.
Een dappere nieuwe wereld
Leuk checklistspel, maar teleurstellend vervolg
Ik ben een beetje teleurgesteld. Ik had gehoopt dat "Outcast A New Beginning" me hetzelfde gevoel zou geven als het origineel 25 jaar geleden. Die warme tinteling in mijn buik, het ontdekken van een onbekende wereld, interactie met vreemde culturen en het beleven van nieuwe avonturen. Het vervolg bereikt dit maar in beperkte mate.
Dit maakt "Outcast A New Beginning" geen slecht spel. Dat is vooral te danken aan de prachtige graphics en de wereld die ermee samenhangt. Adelpha is een droomachtige plek en de verschillende Talan-dorpen zien er allemaal uniek uit. Bezienswaardigheden bekijken is vooral leuk met de veelzijdige jetpack. En als dat nog niet genoeg voor je is, is er in de loop van het spel ook een elegantere manier van reizen.
"Outcast A New Beginning" is vanaf 15 maart verkrijgbaar voor PC, PS5 en Xbox Series. Het spel is mij ter beschikking gesteld door THQ Nordic.
Philipp Rüegg
Senior Editor
Philipp.Rueegg@digitecgalaxus.chIk ben gek op gamen en diverse gadgets, dus bij digitec en Galaxus waan ik me in het land van overvloed - alleen krijg ik helaas niets gratis. En als ik niet bezig ben met het los- en weer vastschroeven van mijn PC à la Tim Taylor, om hem een beetje te stimuleren en zijn klauwen uit te slaan, dan vind je me op mijn supercharged velocipede op zoek naar trails en pure adrenaline. Ik les mijn culturele dorst met verse cervogia en de diepe gesprekken die ontstaan tijdens de meest frustrerende wedstrijden van FC Winterthur.
Review
Welke films, series, boeken, spellen of bordspellen zijn echt goed? Aanbevelingen uit eigen ervaring.
Alles tonen
