Opinie
Een moeilijke beslissing: een gezonde pols of een gezonde score
van Valentin Oberholzer
Hoe een muis met een bal me tot wanhoop dreef
29-9-2024
Vertaling: machinaal vertaald
In een perfecte wereld zou hij niet meer bestaan: de trackball muis. En toch heeft hij zijn weg gevonden naar mijn bureau.
In een vorig artikel heb ik een ergonomische verticale gamingmuis getest. Mijn conclusie: Het voldoet niet aan mijn behoeften. Dit ondanks het feit dat sommige lezers positieve ervaringen melden. Maar wat ik me afvroeg waren deze twee reacties:
Gamen met een trackball-muis? Moet dat werken? Ik ben sceptisch. Dus ik bestel een muis met een bal en test hem - in dienst van de community van Digitec.
Een trackball muis sleep je niet over het tafelblad, maar je draait een balletje dat in de muis is ingebouwd - meestal met je duim. Hierdoor blijft de onderarm op zijn plaats op het tafelblad. Dit zou de belasting op de pols moeten verminderen. Mijn model is licht gekanteld voor een natuurlijkere positie en heeft muisknoppen 4 en 5 aan de zijkant.
Om te wennen aan de balmuis, benader ik het in fasen. In elk level neem ik een nieuw genre. Eerst probeer ik twee strategiespellen, dan een MMORPG en tot slot twee shooters.
Level 1: "Hearthstone Battlegrounds"
De battle royale modus van het kaartspel "Hearthstone" vereist geen snelle reacties of nauwkeurig richten. Ik heb meestal meer dan genoeg tijd voor mijn beurt - tenminste in het begin. Ik verplaats de kaarten langzaam maar correct naar de juiste plek.
Maar hoe verder ik kom, hoe meer acties ik kan en moet uitvoeren tijdens mijn beurt. Ik speel "Hearthstone" uitsluitend met de muis. Tegen het einde van de spelrondes ben ik te langzaam met de trackball. Ik heb moeite om mijn kaarten op de juiste manier te kopen, te plaatsen en te verkopen. Ik maak fouten, klik vaak verkeerd, loop vast en neem de verkeerde beslissingen. Met een beetje oefening word ik beter, denk ik bij mezelf, en ga ik naar het volgende niveau.
Level 2: "Herbergmeester"
"Tavern Master" is een gezellig offline strategiespel waarin ik een middeleeuwse taveerne run. Er kan niet veel misgaan, er is geen tijdsdruk en geen tegenstanders. Terwijl ik in andere strategiespellen grondstoffen ontgin, eenheden train en op drie fronten tegelijk oorlog voer, speelt de actie zich hier alleen af in een kleine taveerne.
Volgens mij levert "Tavern Master" niet veel problemen op. Ik heb echter meer tijd nodig voor alles met de trackball-muis. Bijvoorbeeld om de lonen van mijn medewerkers aan te passen of de voorraaddozen te vullen. Daar kan ik mee leven.
Het wordt lastig als ik meubels en decoraties wil plaatsen. Dit vereist kleine, precieze muisbewegingen. Mijn duim is niet gewend aan deze bewegingen. Bovendien rolt de trackball niet altijd soepel, maar stopt hij vaak. Ik voel in "Tavern Master" duidelijk dat de gewone computermuis beter bij me past.
Level 3: "World of Warcraft"
In "World of Warcraft" vind ik het ook vervelend dat het langer duurt om in dialoogvensters te klikken met mijn trackballmuis. Quests accepteren, items verkopen, handelen met andere spelers, nieuwe vaardigheden leren, mijn weg vinden in het quest logboek: Elke activiteit voelt als een Hercules-taak. Daarom lijken de laatste twee levels me een onoverkomelijke berg.
Level 4: "Team Fortress 2"
Level 5: "Playerunknown's Battlegrounds"
Ik speel alsof ik voor het eerst achter een computer zit. Als ik achter een tegenstander sluip, vuur ik mijn hele magazine in de lucht. Hij kan zich gemakkelijk omdraaien en op mij schieten. Ik krijg geen enkele kill met de kogelmuis en ik vraag me af of de andere spelers denken dat ik een bot ben.
Het valt me op dat slechts drie vingers aan mijn rechterhand al het werk doen. Ik gebruik mijn middelvinger (rechtermuisknop) om door het vizier te kijken. Ik richt met mijn duim (trackball) en schiet met mijn wijsvinger (linkermuisknop). Het uitvoeren van al deze bewegingen tegelijkertijd overbelast de complexe spier- en peesstructuur waarmee mijn vingers bewegen. Traditionele muizen verdelen de taken eerlijker en betrekken de onderarm en pols erbij.
Eindbaas: de ergonomie
Gelukkig is er geen troost. De trackball muis ligt nu te verstoffen in mijn elektronica lade naast oude mobiele telefoons, oplaadkabels en koptelefoons.
Valentin Oberholzer
Freelance Editor
v4lentin.oberholzer@gmail.comMijn retraites hebben namen als Middle Earth, Skyrim en Azeroth. Als ik afscheid van ze moet nemen vanwege verplichtingen in het echte leven, begeleiden hun epische soundtracks me door het dagelijks leven, naar de LAN-party of naar de D&D-sessie.
Opinie
Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.
Alles tonen
