Uw gegevens. Uw keuze.

Als je alleen het noodzakelijke kiest, verzamelen we met cookies en vergelijkbare technologieën informatie over je apparaat en je gebruik van onze website. Deze hebben we nodig om je bijvoorbeeld een veilige login en basisfuncties zoals het winkelwagentje te kunnen bieden.

Als je overal mee instemt, kunnen we deze gegevens daarnaast gebruiken om je gepersonaliseerde aanbiedingen te tonen, onze website te verbeteren en gerichte advertenties te laten zien op onze eigen en andere websites of apps. Bepaalde gegevens kunnen hiervoor ook worden gedeeld met derden en advertentiepartners.

Opinie

Mijn spelachterstand uit de hel

Domagoj Belancic
22-12-2022
Vertaling: machinaal vertaald

Ik wil het nieuwe speljaar graag zonder erfenis beginnen. Daarom wil ik in de kerstvakantie systematisch mijn enorme stapel onafgemaakte spellen doorwerken. Maar in de voorbereiding schiet ik al tekort.

Ook dit jaar heb ik gezondigd. Ik heb 19 onafgemaakte spellen voor me liggen die ik in de afgelopen twaalf maanden gekocht of begonnen heb. Ik wil mijn kerstvakantie gebruiken om deze enorme berg spellen aan te pakken. Maar dat is gemakkelijker gezegd dan gedaan.

Waar moet ik beginnen?

Ik weet niet eens waar ik moet beginnen met deze hoeveelheid spellen. De stapel geeft me stress. Het is alsof de 19 spellen een soort vitale to-do zijn die ik af moet krijgen. Waarom voel ik me zo? En hoe kan ik zo effectief mogelijk door mijn lijst heen werken?

Het effect stelt dat mensen onderbroken of onafgemaakte taken beter onthouden dan voltooide taken. Dat komt omdat cognitieve spanning wordt opgebouwd bij het oplossen van een taak en pas vrijkomt als die taak is voltooid. Zo kunnen onze hersenen gericht blijven op open taken. In de video wordt het effect uitgelegd vanaf 06:20.

Dus alle spellen waar ik aan begonnen ben zorgen voor een ongemakkelijke spanning in mijn gamersbrein. Dit blijft me eraan herinneren dat ik nog onafgemaakte zaken heb. Hoe meer spellen er op mijn stapel belanden, hoe groter de cognitieve spanning.

Volgens een theorie is de cognitieve spanning groter naarmate ik meer spellen speel.

Volgens een psychologische studie kan deze spanning worden verlaagd door eenvoudigweg de nog openstaande taken netjes te plannen. Althans gedeeltelijk.

Dat is wat ik wil testen. Dus voordat ik mijn enorme achterstand volkomen lukraak aanpak, eerst een overzicht. Met behulp van howlongtobeat.com bereken ik hoeveel uur ik moet plannen voor het doorwerken van de 19 spellen. Misschien helpt deze maatregel al bij mijn achterstandsstress.

Zoveel spelletjes, zo weinig tijd

In de tabel hieronder zie je het schrikbarende resultaat van mijn berekening.

Als mijn berekeningen kloppen, moet ik maar liefst 417 uur en 45 minuten rekenen om alle spellen op de lijst uit te spelen. Omgerekend is dat meer dan 17 hele dagen. Dat is... een beetje meer dan ik dacht.

Voel ik me nu beter? Is de spanning losgelaten? Mijn trillende linkeroog zegt nee. Of ik moet mijn vakantie verlengen of de lijst radicaal inkorten. Ik kies voor het laatste.

De zwakste vliegt

Maar hoe maak ik de lijst korter? Neem ik alleen de spellen mee waarin ik al veel tijd heb geïnvesteerd? Daar is de kans het grootst dat ik ze daadwerkelijk uitspeel. Of kap ik compromisloos met alle spellen met een grotesk lange scope om zoveel mogelijk verschillende titels door te komen? Dat voelt op de een of andere manier ook verkeerd.

Ik denk terug aan de video van Daryl. Daar legt hij een aanpak voor het verkorten van de achterstand uit die een kijker met hem deelde. Deze haalt de review aggregator site metacritic.com te hulp en gebruikt een formule om te berekenen welke spellen prioriteit krijgen en welke helemaal geschrapt moeten worden. Is wiskunde de oplossing voor mijn achterstandsprobleem?

Ik probeer de formule toe te passen op mijn lijst. Maar het is me allemaal wat te cerebraal en analytisch. En ik durf ook te betwijfelen of de "waardefactor" echt zinvol is als karakteristieke waarde. Heck, ik wil gamen, niet een proefschrift schrijven.

Planning had voor mij de spanning eruit moeten halen. Maar door alle cijfers en mogelijke ranglijsten raak ik alleen maar meer gestrest. Nu trilt mijn rechteroog ook. Ik stop met de oefening.

Planning is niet alles

Ik sluit mezelf op in een donkere kamer en mediteer. Ik probeer alle cijfers, ranglijsten en formules te vergeten. Diep van binnen zoek ik naar de spelletjes die ik echt MOET spelen. Het maakt niet uit of ik er nog honderd of tien uur in moet investeren. Na een paar minuten meditatie manifesteren zich vijf titels in mijn geestesoog.

86 mensen vinden dit artikel leuk


User Avatar
User Avatar

Mijn liefde voor videospelletjes ontstond op vijfjarige leeftijd met de originele Gameboy en is in de loop der jaren met sprongen gegroeid.


Opinie

Dit is een subjectieve mening van de redactie. Het weerspiegelt niet noodzakelijkerwijs het standpunt van het bedrijf.

Alles tonen

Deze artikelen kunnen je ook interesseren

  • Opinie

    Bijna niemand maakt spellen af - waarom duren ze dan zo lang?

    van Domagoj Belancic

  • Opinie

    Deze zeven spellen zijn gewoon perfect

    van Domagoj Belancic

  • Opinie

    Ik zou deze zeven spellen graag vergeten en opnieuw spelen

    van Domagoj Belancic